Rukatunturi – Karhunkierros of het Berenpad

Algemene info bij het reisverslag.

Oulanka Nationaal Park.

Rukatunturi – Karhunkierros of het Berenpad.

Algemene Info:

Streek: Oulanka Nationaal Park (Kuusamo – Finland)

Traject: Karhunkierroksen (Visitor centre) – Rukatunturi

Periode: rond de eeuwwisseling (Updated 2024)

Reisgezelschap: Solo

Transport: heen en terug: met de wagen via Nederland, Duitsland en Denemarken naar Zweden en vervolgens boven de Botnische Golf naar Finland en Ruka.

Bruggen:

Wie zowel de Storebaelt als de Oresund brug gebruikt, rijdt 200 km rond in vergelijking tot ongeveer elke combinatie van veerboten. Vergelijk de tarieven voor het door U gebruikte type voertuig via www.storebaelt.dk en www.oresundsbron.com. Wie regelmatig naar Zweden gaat, vraagt een oresundgo aan (ca 50€/jaar (2024). Reeds goedkoper vanaf één heen- en terugreis).

Veerboten:

Vanuit Jutland naar Zweden. De overvaart tussen Grenaa en Halmstad is goedkoper dan Fredrikshaven – Göteborg.

Vanuit Duitsland naar Zweden: www.scandlines.dk (nadeel 2 korte overvaarten te reserveren en ook duurder dan de langere overvaart tussen Jutland en Zweden.

Rechtstreeks per veerboot vanuit Tallinn naar Helsinki is ook een mogelijkheid!

Openbaar vervoer: 

Met Ryanair naar een luchthaven vlak bij Stockholm. Verder per trein tot Boden (www.sj.se)

Per nachttrein van Hamburg naar Stockholm.

Per nachttrein van Stockholm naar Boden

Bussen in Norbotten: www.ltnbd.se (Länstrafiken Norrbotten)

Bussen in Finland: www.eskilsen-lapinlinjat.com info@eskilsen.fi

Reizen kost: van 0 tot 120 € per dag (voor overnachting, ontbijt en avondmaal)

Prijzen brandstof in het buitenland

Alcohol: 2 tot 3 maal zo duur als in België.

De rest: ca 25 tot 50% duurder dan bij ons.

In Finland betaal je ook in EURO’s, en dat is goedkoper en handiger dan in de andere Scandinavische landen.

Betalingswijze:

  • Cash (af te halen in een bankautomaat in Stockholm, Kiruna of Jokkmokk)
  • Visa of Mastercard (geschikt voor tanken en het betalen van je busritten)

Reisliteratuur:

Persoonlijke gegevens:

mountainman@scarlet.be

 

Inleiding:

Ik bezit een papieren stafkaart 1/40.000 met uitgiftedatum 1994 die ik terplaatse kocht. De tocht werd dus ooit door mij fysiek gelopen op basis van de kaart, maar in een tijd dat ik nog geen reisverslagen schreef over de door mij uitgevoerde tochten. Het blijft echter een tocht waarover ik jaarlijks vragen krijg op de zowel op de Reismarkt en als op de Facebook pagina van Hiking Advisor.

Het is een dubbeloefening geworden, met als resultaat een Case Study Garmin GPS en dit verslag.

Mijn papieren kaart is zoals vermeld van 1994. Ondanks het feit dat er in Scandinavië niet veel verandert inzake hiking, behalve de prijzen van accommodatie :-(, kon ik toch een aantal veranderingen vaststellen tussen mijn kaart op papier en de zeer recente digitale versie van OSM Freizeitkarten Scandinavië.

Een echt grote nood aan GPS navigatie is er eigenlijk niet. Het pad is duidelijk ingesleten in het landschap en tussen de bomen. De bewegwijzering is goed. Tot zolang je enkel gebruik maakt van de autiotupa, is ook de oriëntatie op dat vlak eenvoudig. De kampeerplaatsen zijn mogelijks wat moeilijker te vinden en dan is een GPS weer handig.

Fysieke voorbereiding:

Als je aan wandeltraining wil doen, train dan op uithouding en niet op kracht of snelheid. Het aantal stijgingsmeters is namelijk eerder beperkt. Het is belangrijk om een wandeltempo te vinden dat je een ganse dag kan volhouden, zonder noemenswaardige rustperioden onderweg.

Uitrusting en voeding:

Kledij op het lichaam:

  • Schoenen: voor wie uitsluitend op het hoofdtraject van het Berenpad loopt, volstaan in principe gewone bergschoenen van het type A/B, in leder met een onderlaag in Gore-tex, bij voorkeur van een gekend merk.

Voor andere paden dan Kungsleden, Padjelantaleden, Muddus en het Berenpad, gebruik ikzelf:

Corcoran/Matterhorn Footwear, huidig model Men’s 1949 van wat ondertussen omgedoopt is tot de Carolina Shoe Company, (schachthoogte ca 20cm.) (Leverancier van het Amerikaans Leger)

Alternatieven:

Omdat mijn huidig paar nieuwe zolen behoefde en de Gore-tex voering ook al wat over haar hoogtepunt heen was, keek ik reeds enige tijd uit naar een nieuw paar. Gezien dit niet lukte via iemand in actieve dienst van het Belgische leger, ben ik op zoek gegaan naar een leverancier in de V.S.

Grootste probleem daarbij is dat de meeste aanbieders niet buiten de V.S. willen verschepen. De enige aanbieders die ik vond die dat wel doen zijn:

Harry’s Army Surplus : de enige aanbieder, die ik vond buiten het Amazon platform. Deze werkt via het Globalshopex platform. Hier zijn de douanekosten al inbegrepen

Amazon.com : Prijs: 265$ +75$ Verzendingskosten + douanekosten (zie hieronder)

De Belgische douane vindt het nodig om daar nog eens 21% btw aan toe te voegen en 12€ administratiekosten. Je mag dan nog van geluk spreken als de kost van de goederen net onder de 150€ blijft, want daarboven stijgen de administratiekosten naar 30€ (en dat voor minder dan 1 minuut werk… goed gerekend Belgische Staat :-()

In verhouding tot mijn vorig paar is het leder van het huidig paar soepeler en de zool vooral veel dikker en meer geprofileerd. Ook de voering verzwaarde iets en de schacht verhoogde met zowat 1cm. Het gewicht nam met 100gr per schoen toe. De toegenomen soepelheid resulteert in een verkorte inlooptijd. Omdat ik smalle voeten heb koost ik bij mijn huidige bestelling voor een smalle leest (N). Dit spaart een paar sokken uit ;-).

  • Stel sokken: minimaal 2 van goede kwaliteit (lusjesweefsel langs de binnenzijde en in materialen gaande van wol tot Coolmax). Overweeg een paar “Bugsox Adventure” (16,95€) sokken van Tropicare (www.careplus.nl) die bewerkt zijn tegen muggen en teken (nog geen persoonlijke ervaring mee.)
  • Zomerklimbroek (Mammut met Schoeller Dryskin of alweer Decathlon).
  • Sporthemd met zonnefactor 30
  • Stel sokken: bij voorkeur 2 van goede kwaliteit (lusjesweefsel langs de binnenzijde en in materialen gaande van wol tot Coolmax)
  • Synthetisch ondergoed: slip (mijn voorkeur gaat naar de microvezel van Nur Die) en T-shirt met lange of korte mouwen ( te koop: soms in Decathlon of de klassieke buitensportzaken)
  • Hoed met brede rand. Tropicare/Tropenzorg maakt tegenwoordig zowel muggenolie met of zonder DEET, gezien dat niet heel erg gezond is, maar wel het meest effectieve… (houdt ook de muggen uit je haar, vooral als je nog wat muggenolie op de zweetband doet.)

 

Kledij in de rugzak:

  • Gore-tex jas met kap of regenhoed (Outdoor Research). (Gore-tex geniet nog steeds de voorkeur, maar wie afgeschrikt wordt door de hoge aanschafprijs kan voor redelijke alternatieven terecht bij Decathlon)
  • Zware fleece, liefst met windstopper
  • Een zonnebril met hoge filteringgraad. Kies een aansluitend model, dat ook dienst kan doen als bescherming van je ogen tegen hagel of sneeuw. Zonnecrème (beschermingsfactor 20 of hoger) en eventueel lippenzalf met beschermingsfactor)
  • Reserve synthetisch T-shirt en slip
  • Stel reserve sokken
  • Lichte droge reserve kledij of thermisch ondergoed voor in de slaapzak.

Andere uitrusting:

  • Telescopische wandelstokken (ontlasten de knieën bij het dalen) Koop bij voorkeur stokken van de merken Leki of Decathlon als goedkoper alternatief. Nog goedkoper vind je bij Naturehike via AliExpress. Besteed aandacht aan het materiaal van de handgrepen (geen hard plastic) en mijd vooral stokken met een gesp in de polslus. Bij langdurig gebruik gaat die gesp irriteren.
  • 2 handdoeken van 50 x 30 cm, bij voorkeur in microvezel (droogt sneller en geeft minder geur af, wanneer hij niet goed gedroogd kan worden.) 1 voor persoonlijke hygiëne en 1 om jouw voeten af te drogen na het waden (goed bereikbaar 😉 )
  • Plastic waadsandalen (voor wie bergschoenen van een normale schachthoogte gebruikt. Op deze tocht dien je ze ook mee te brengen zelfs met gespecialiseerd schoeisel, gezien sommige doorwadingen kniediep waren zelfs in een droge periode.)
  • 1 washandje met een klein busje douchezeep en shampoo, een reistandenborstel met kleine tube tandpasta (een bijna lege tube sparen voor op reis kan ook), een stick scheerzeep en wegwerpmesjes of reisscheerapparaat op batterijen.
  • Een paar pakjes papieren zakdoekjes, doet dubbel dienst als toiletpapier
  • Zakmes Opinel of Zwitsers Leger zakmes
  • Micro zak- of hoofdlamp om het toilet te vinden in het donker
  • Persoonlijke apotheek: rekverband, steriele doekjes, ontsmettingsmiddel, wondpleisters, schaartje, sporttape, Compeed, Ibuprofen, Dafalgan, Rinomar (tegen neusloop) Imodium (generisch: Loperadomine tegen diaree)
  • Reserve plasticzakken
  • Naald en draad
  • Tube handwaszeep (1 voor 2 personen)
  • GSM (dekking niet overal verzekerd) of satellietcommunicatie voor wie het kan of wil betalen.
  • Oriëntatiemiddelen: stafkaarten (zie hoger), kompas en/of GPS.
  • Drinkbusje met een inhoud van 0,5 liter of
  • Waterfilter van Care Plus/Sawyer met bijbehorende drinkzak. Op 25 jaar zonder slechts één maal pech gehad, maar toch…
  • Een muggenproduct met of zonder DEET van CarePlus.
  • Edialux Spiralen citroengras Mosquiway (Een absolute must voor gebruik in de autiotupa’s! De Finnen hebben geen last van de muggen, maar jij wel!)

Andere uitrusting specifiek voor de tentrekkers:

  • 3 tot 4-seizoens tent van een gekend merk, bestand tegen winden tot 100 km/h en lichte sneeuwlast. (Heden gebruik ik een Hilleberg Akto met footprint (1,85 kg) (ca 800€ en dus veel duurder geworden de afgelopen jaren)
  • Voorzie zowel rotspennen als v-vormige tentharingen voor lossere grondstructuren.
  • Onderzeil of footprint met een schotelvodje voor schoonmaak
  • Een donzen slaapzak met een comforttemperatuur  2°, -4°, -21°C (Slaapzak The North Face Gold Kazoo (1,0 kg) met bijgeleverde waterdichte compressiezak.
  • NeoAir UberLite Sleeping Pad (250gr – R-waarde: 2,3 – (51 x 183 x 6,4cm – 220€)NeoAir XLite NXT Sleeping Pad (370gr – R-waarde: 4,5 – (51 x 183 x 7,6cm – 204€)Of Alternatief Decathlon (510gr – R-waarde: 1,5. (60 x 195 x 5,0cm – 50€) Ideaal voor   temperaturen boven 8°C. (norm ASTM F3340-18).Thermarest Neoair Venture WV Advanage R-waarde: 2,2 (51 x 183 x 5cm) (540gr) (Decathlon 60€) (Gratis gekregen onder de garantieregeling van Decathlon. Zeer klantvriendelijk. Enige nadeel: 140gr zwaarder dan mijn vorige.) Wie veel belang hecht aan de isolatiefactor en het gewicht, maar niet gebonden is door een beperkt budget kiest dus voor één van de Thermarest Neoair Lite matten.
  • Het merk met de grootste keuze in gevriesdroogde maaltijden is op dit ogenblik Trek’n Eat, een ondermerk van de Katadyn groep, vooral bekend van de waterfilters, maar ook de Optimus vuurtjes vallen onder hun groep. Een beperktere keuze vind je bij Adventure Food, verdeeld via AS Adventure winkels. Er zijn verpakkingen van 2 x 600 Cal. Voor een prijs beneden de 10€. Ook Mountain House heeft afzonderlijke verpakkingen met 1000 Cal.
  • Zakmes, lucifers in een filmblikje met de zijkant van het doosje erin, een schuursponsje, een schotelvodje en wat afwaszeep.
  • Rugzak van ca. 80 liter. Ikzelf gebruik nog steeds een 20 jaar oude frame rugzak van Bergans, die nog steeds gemaakt wordt (bergans.com) . Binnenin steek ik toch nog altijd alles in plasticzakken gesloten met metaalclip. Kleine zaken en dagrantsoenen gaan in diepvrieszakken van Aldi. Voor de lichtgewicht fanaten met een stevige buidel heb je ook de Ula Equipment: Vanaf 200€, verkrijgbaar via www.chrispacks.com

Kookvuurtjes en brandstof:

Het onderwerp komt regelmatig aanbod op Hiking Advisor.

En de vraag komt altijd op hetzelfde neer: Welk high-tech toestel moet ik kopen?

Het antwoord is duidelijk: een low-tech…

Sinds ik de Trangia ontdekte in een van de oudste buitensportzaak in België, zowat 35 jaar geleden, verkies ik brandalcohol als brandstof boven mijn toenmalig Campinggas vuurtje. Maar ik ben een tiental jaren geleden overgeschakeld van een ondertussen 35 jaar oude Trangia op een modernere Esbit CS985H-EX (360gr) met vlamverdeler, type pocketrocket voor solo gebruik. Hij is sneller en lichter dan de Trangia. Om een mij onbekende reden is deze alweer vervangen door een model zonder vlamverdeler, maar met deksel/pot/beker, die zowel in roestvrij staal (530gr) als aluminium (430gr) verkrijgbaar is. Voor 2 personen is er het anderhalve liter model met traditioneel deksel dat ook zowel in roestvrij staal (620gr) als aluminium (460gr) verkrijgbaar is. (www.esbit.de ) (www.bol.com )

Voor nog grotere gezelschappen is er het model dat er verdacht veel uitziet als een Trangia, maar dan met vlamverdeler. Deze set bestaat uit twee potten, twee deksels en één pan en is enkel in  de aluminium uitvoering verkrijgbaar en weegt bijna 1100gr als je de volledige set meeneemt!

Als merk is Esbit oorspronkelijk bekend als producenten van vuurtjes met vaste brandstof (tabletten), die zeer bekend en vertrouwd zijn bij militairen. Vroeger bestonden die tabletten maar in één formaat (14gr). Tegenwoordig kan je meerdere formaten krijgen. Het enige nadeel aan vast brandstof is dat je maar één brandsnelheid ter beschikking hebt! Met vloeibare alcohol kan je met behulp van het deksel van de brander de brandintensiteit verminderen.

Voor buitengebruik maak je best 2 windschermpjes uit de zijwand van 330ml drankblikken. Die wegen niets en passen perfect in de brandervoet.

Mijn volledige set inclusief 2 halve schoteldoeken (tegen het rammelen), windschermpjes, schuursponsje, aansteker, lucifers en plooibare mes, vork en lepel set weegt inclusief de Esbit meshbag 570gr. Blijft alleen nog de soort en hoeveelheid brandstof in functie van de duur van de tocht.

Een gascartouche koop je steeds vol en moet je ook vol meedragen bij de start. En wat doe je met het restje gas in de cartouche aan het einde van de tocht? Er bestaan apparaatjes, waarmee je van twee halve cartouches terug één “vol” zou moeten kunnen maken, maar die vind ik gevaarlijk. Alcohol kan je perfect doseren en in een aangepast klein plastic flesje gieten. Methanol brandt zuiverder dan ethanol (minder roet op de potten!). Ethanol is heden vlot verkrijgbaar als bio-ethanol bij verschillende doe-het-zelf-zaken als brandstof voor sierhaarden voor moderne appartementen en huizen zonder schouw.

Het argument dat alcohol een lage calorische waarde heeft is enkel doorslaggevend boven de 4000m, namelijk als je sneeuw moet smelten voor drinkwaterproductie. Om een gevriesdroogde maaltijd op te warmen heb je echt niet zoveel brandalcohol nodig: 35ml ’s avonds voor een volle portie, 25ml ’s ochtends voor een halve portie. Gebruik een 60ml injectiespuit (Rohloff oliewisselset of apotheek) eventueel met een plastic slangetje dat voldoende lang is in functie van de hoogte van de gebruikte brandstoffles.

Het beperkte gewicht van 25gr weegt ruim op tegen de hoeveelheid alcohol die je verspilt bij incorrecte dosering!

Bijkomend nadeel van gas: de wegwerpverpakking weegt zwaar en dus laten te veel trekkers hun lege gascartouches achter in de bergen. L 100gr verpakking voor 250gr gas. Zelfs een Jetboil patroon van 100gr gas weegt leeg al 90gr! Een plastic fles van 500ml weegt 70gr, wat in mijn geval voldoende is voor 9 dagen. Dit is goed voor 500ml x 0,8 = 400gr + 70gr verpakking. Wie gas gebruikt, draagt voor zijn Jetboil 4 cartouches mee, goed voor 760gr, waarvan 360gr verpakking of één verpakking van 450gr met een totaalgewicht van 680gr, waarvan 230gr verpakking. Door het gebruik van een cartouche van 450gr wordt jouw kooktoren van Pisa wel hoger en dus onstabieler! Ook als brandstof gedraagt alcohol zich veel stabieler dan gas. Geen risico op steekvlammen!

Bij Jetboil beweren ze dat je 12L water kan koken met een cartouche van 100gr gas + 90gr wegwerpverpakking of 48L met 450gr gas + 230 gr wegwerpverpakking. Bij methanol is dat 7,5L voor 100gr methanol, wat overeenstemt met 125ml methanol. Bij ethanol is dat 10L voor 100gr ethanol, wat overeenstemt met 125ml ethanol. (https://www.engineeringtoolbox.com/fuels-higher-calorific-values-d_169.html )

De Jetboil Minimo weegt 415gr + 190gr voor het gas en de wegwerpcartouche. Verbruik: 100gr / 12L. Samen: 605gr. Aankoopprijs: 125€ bij Bol.

De Jetboil Flash weegt (slechts) 371gr +190gr, maar verbruikt 100gr / 10L en is niet regelbaar qua verbranding. Samen 561gr, maar eenzelfde verbruik als ethanol! Aankoopprijs: 108€ bij Bol.

De Esbit CS985HA weegt 430gr + 100gr ethanol (10L water) + 50gr voor een herbruikbare plastic bus. Samen goed voor 580gr. Aankoopprijs: 54€ bij Bol.

Kostprijs bio-ethanol: 6€/L (Gamma) goed om  80L water te koken.

Kostprijs type Jetboil cartouche 100gr: 4€ of 32€ om diezelfde 80L water te koken!

Kostprijs type Jetboil cartouche 450gr: 11€ of 22€ om diezelfde 80L water te koken! Nog steeds bijna 4 keer duurder dus dan ethanol.

Tel uit uw winst!

Voeding:

Volgens de voedingsleer zou je een verhouding van 15% proteïnen, 30% vet en 55% koolhydraten moeten bevatten. Voor sommige soorten sport gaat men zelfs naar 70% koolhydraten. Hou echter rekening met het feit dat vet meer calorieën geeft voor hetzelfde gewicht. Bovendien is dit toch vaak een koude streek en kan een beetje extra warmte geen kwaad.

Mijn menu is zodanig samengesteld dat ik in principe alles wat ik na het afbreken en voor het terug opzetten van mijn tent los uit de hand kan eten. Dit is handig bij slechte weersomstandigheden en spaart bovendien gewicht uit aan verpakkingsmateriaal. Eigenaardig is misschien ook dat ik voor de gevriesdroogde maaltijden kies voor anderhalve verpakking. Dit is er één voor ’s avonds en een halve als ontbijt. De halve verpakking ’s ochtends maak ik wat waterachtiger aan, zodat het warm eten en drinken tezamen is en dat kan je wel gebruiken.

Alles voor onderweg stop ik per dag in een plastic zak. Als het regent, steek ik die zak op de plaats waar mijn regenvest normaal zit, waardoor ik niet elke keer de rugzak moet opendoen.

Als je zoals in dit geval na een stevig ontbijt vertrekt en tegen ’s middags aan de boot bent, kan je een dagrantsoen uitsparen. Uit veiligheidsoverwegingen neem ik altijd een dag extra voeding mee.

Wie zwaarder is zal in verhouding iets meer nodig hebben. Een menu moet voldoende gevarieerd zijn en moet uiteraard voor jou aanvaardbaar zijn. Weet echter dat ik thuis ook wel iets anders eet dan dit.

Veel sportvoeding vermeldt reeds de samenstelling en de energieopbrengst op de verpakking. In dien je het niet vindt op de verpakking, zal je gebruik moeten maken van een algemene lijst met voedingsmiddelen. Die kan je terugvinden in een boek over dieetleer in de bibliotheek. Als je weet dat 1g proteïnen of eiwitten overeenkomt met 17kJ of 4kcal, 1g vet met 38kJ of 9kcal en 1g koolhydraten met 17kJ of 4kcal, dan kan je zelf aan de slag.

Naam:

Gr.:

Prot./

100gr:

K.hydr./100gr:

Vet/

100gr:

Cal/

100gr:

KJ/

100gr:

Tot Cal:

Tot KJ:

Mueslibar

75

5,8

72,1

6,4

380

1603

285

1202,25

Energie Bar

80

5,4

72,3

9,2

392

1653

313,6

1322,4

Chocolade noten

80

9,2

49,7

36

445,6

1856

356,48

1484,8

Snickers (Foré)

90

9,5

58

26

509

2128

458,1

1915,2

Salami

100

30

2

43

515

2135

515

2135

Gouda

105

25

0

30

370

1535

388,5

1611,75

Vriesdroog

240

16,8

56,6

11,9

403

1697

967,2

4072,8

Totaal:

770

3283,88

13744,2

De chocolade is meestal van Ritter Sport. Alternatieven vind je ook bij Lidl of Aldi.

Energy of Protein Bars vind je soms bij Aldi of Lidl, maar in elk geval vind je die van Isostar bij sportzaken. Foré (namaak Snickers) vind je bij Aldi. Koop harde Muesli repen en geen zachte, want daar blijft niet veel van over na een verblijf in je rugzak. Of je moet ze in een doos steken en dat weegt weer extra.

Kaassticks komen tegenwoordig uit de Aldi. Luchtgedroogde salami (3 x 50gr) komt tegenwoordig uit de Lidl.

Risico’s bij het waden en gebruik van wandelstokken:

Tot mijn verbazing diende ik vast te stellen dat vrij veel trekkers hier rondlopen met slechts één of totaal geen stokken. In principe zijn alle grotere rivier op dit traject overbrugd. Als er hier sprake is van dwarsen, dan betreft het dus kleinere zijbeken. Niets om je in principe zorgen over te maken, maar toch…. Gezien ik tijdens deze tocht niet te maken had met noemenswaardige neerslag, moet ik er vanuit gaan dat de stand van de rivieren eerder laag was. Indien je hier eerder op het seizoen komt terwijl er nog meer smeltwater van de bergen komt, zal de waterstand in de rivieren hoger zijn. Ook in periodes van aanhoudende regen kan de stand van deze rivieren substantieel stijgen. Dit kan resulteren in hogere waterstanden en dus een grotere moeilijkheidsgraad bij het dwarsen van de zijrivieren. Omdat dan te doen zonder gebruikt te maken van stokken lijkt mij niet voorzichtig. De stenen in rivieren zijn vaak glad en het hoge rugzakgewicht verstoor je natuurlijke evenwichtsgevoel. Het vertraagt in elk geval de reactie op verstoringen van het evenwicht, wat kan resulteren in een val in de rivier.

Ik heb het al zien gebeuren, maar ben er gelukkig zelf nog van gespaard gebleven. Alleen al het feit dat de kleren op je lichaam nat worden, zonder dat je die onmiddellijk kan drogen, noodzaakt het bezit van een droog stel en een droge rugzak inhoud. De afkoelende factor van de wind mag in deze streken niet onderschat worden. Gelukkig zijn er hier de autiotupa’s vrij toegankelijk en is er normaal ook een ruime houtvoorraad aanwezig.

De risico’s bij het waden zo laag mogelijk houden is van zeer groot belang, net zoals het waterdicht verpakken van cruciale onderdelen van de persoonlijke uitrusting.

Gebruik GPS:

Een echt grote nood aan GPS navigatie is er eigenlijk niet. Het pad is duidelijk ingesleten in het landschap en tussen de bomen. De bewegwijzering is goed. Tot zolang je enkel gebruik maakt van de autiotupa, is ook de oriëntatie op dat vlak eenvoudig. De kampeerplaatsen zijn mogelijks wat moeilijker te vinden en dan is een GPS weer handig.

Gebruikte GPS-symbolen:

  • Openbaar vervoer (bushalte): treinstation of bushalte
  • Logies (groen bed): STF fjällstation of een officiële hut van STF of SNV
  • Hut (bruin tuinhuis): windschuilhut (overnachten mogelijk in geval van “nood”)
  • Camping (groene tent): bruikbare vrije kampeerplaats met “drinkbaar” water in de buurt.
  • Toilet (man/vrouw symbool, wit op blauw): (meestal) droogtoilet
  • Top (bruine berg met witte top): bergtop, pas of ander hoogste punt in het terrein
  • Begin wandelpad (blauwe wandelaar): wegwijzer of splitsing van 2 paden
  • Rode vlag: opvallende markering op het terrein, meestal cairne
  • Boothelling: overzet (betalend) over meer
  • Brug: hang- of statische brug van enige omvang
  • Overtocht (geel andreaskruis): wad (brede maar ondiepe beek
  • Visgebied (groene vis): smalle beek, normaal ondiep
  • Schedel met gekruiste botten: breed en diep wad of ander gevaar
  • Tolhuis (slagboom): grens nationaal park of rendieromheining
  • Informatie (i): informatiepaneel
  • Kerk: religieus gebouw van de Sami of bezinningsplaats

 

Inleiding:

De naam van dit pad is waarschijnlijk zijn grootste marketing succes. Destijds hebben we deze tocht uitgevoerd op basis van een papieren kaart met uitgiftedatum 1994! In die tijd schreef ik echter nog geen reisverslagen inzake de door mij uitgevoerde tochten. Het blijft echter een tocht waarover ik jaarlijks vragen krijg op de Reismarkt en waarover er ook vragen opduiken op de Facebook pagina van Hiking Advisor. En dus is er alsnog dit verslag gekomen, gebaseerd deels op ervaring en deels op actuele bronnen op het internet.

Ruka is en blijft hoofdzakelijk een Finse wintersportplaats, en zoals ook de Franse wintersportplaatsen dat doen, trachten zij ook wat zomeractiviteit te ontwikkelen. Het Berenpad is op dat vlak dan ook een godsgeschenk!

Afhankelijk van welke uur je hier aankomt, en afhankelijk van welk soort accommodatie je hier zoekt, zoek je onderdak voor de nacht of verlaat je Ruka nog dezelfde dag per bus, op weg naar jouw vertrekpunt.

Accommodatie zal hier zoals in de Franse skigebieden in de zomer overvloedig aanwezig zijn, en zal naar Finse normen dan ook goedkoop zijn. Er is een camping voor de low budget reizigers. Deze lijkt wel hoofdzakelijk gericht te zijn op caravans en motorhomes, maar ook dat is gebruikelijk in dit gebied! Volgens de eigen site zijn er in Kuusamo bijna 7000 vakantiewoningen. Via AirBnB vind je al een appartement voor één nacht vanaf 50€!

Jouw eerste werk moet het bestuderen van de busdiensten zijn. Kijk hier onder de rubriek:

Wie van de bus gebruik wenst te maken moet eerst en vooral de dag van de week in ogenschouw nemen, want de bus rijdt niet elke dag van de week en rijdt dan ook nog op verschillende uren in functie van de dag van de week! Er zal een logica achter schuilen, maar die is Fins….

Indien dit laat op de dag is, kan je eventueel overwegen om niet vanaf de bushalte Karhunkierroksen te vertrekken, maar vanaf de bushalte Ristikalio, gezien je dan op kortere afstand een eerste hut, namelijk de Ristikalio autiotupa vindt. Vanaf Ristikalio tot aan  de gelijknamige autiotupa is dit slechts 4,7km, wat een beperkt verschil in afstand is. Indien de weersomstandigheden slecht zijn en er zitten weinig passagiers op de bus, dan kan je overwegen om gebruik te maken van deze hut. Ze heeft een capaciteit van 10 personen.

Vanaf Karhunkierroksen dien je 6,5km te lopen tot aan de eerste Laavu met droogtoilet aan de rivier Savinajoki te lopen. Eventueel kan je ook nog jouw beslissing laten bepalen door het aantal aanwezige passagiers op de bus en waar die afstappen: Karhunkierroksen of Ristikalio. In Karhunkierroksen is ook nog een Visitor Center.

Voorzie steeds een eigen tent als je van deze locaties gebruik wenst te maken. 100% op de autiotupa’s rekenen is onverstandig. De ongeschreven regel inzake het gebruik ervan is namelijk: First in, first out. Wie dus reeds het langste in de hut is moet plaats ruimen  voor laatkomers. Dit is begrijpelijk vanuit het standpunt dat dit noodhutten zijn. Wie dus het laatst toekomt is het langste onderweg geweest en is dus meer vermoeid of mogelijks in nood.

Dag 1: Karhunkierroksen – Savilampi (15,4 km +118m -178m)

Je verlaat het Visitor Center (FINBP0007) in westelijke richting. Na 100m bereik je reeds een splitsing. Het pad naar links loopt richting rivier, met een picknick (FINBP0009) en een toilet (FINBP0008). Indien je hier laat toekomt, kan je eventueel overwegen om hier jouw tent recht te zetten. Het Berenpad gaat hier schuin rechts. Na 250m dwars je een pad, dat naar links uitgeeft op dezelfde picknick. Je vervolgt rechtdoor. Na nog eens 200m kom je uit op het asfalt. Hier ga je naar links. Na 300m verlaat je de weg naar rechts. Je vervolgt nog een kleine 200m parallel met de weg om deze dan  haaks naar rechts te verlaten. Na 800m dwars je een grindweg. 400m verder bereik je dezelfde grindweg, die je nu volgt naar rechts in zuidoostelijke richting over een afstand van 1km.

Hier verlaat je de weg naar links via een pad. Na 750m betreed je het Nationaal Park Oulanka. Na 2,5km in zuidoostelijke richting, bereik je de de rivier Savinajoki en een eerste Laavu met droogtoilet (FINBP0011).

Vanaf hier daal je af in de rivierkloof en wordt het landschap interessanter.

Houd er wel rekening mee dat de eerstvolgende kampeerplaats (FINBP0012) bijna 6km verder gelegen is, en dit in functie van vermoeidheid en de eventueel invallende schemering!

700m verder vind je nog een kampeerplaats met laavu en droogtoilet (FINBP0013). Houd ook rekening met de aanwezigheid van vissers, gezien de grindweg niet veraf is!

Nog eens 2,5km verder bereik je de Savilampi autiotupa, (FINBP0100) met een capaciteit van 10 personen.

Net voorbij de hut vind je de brug over de Oulankajoki (rivier). Deze rivier verlaat hier een kloof, waarna hij net voorbij de brug uitmondt in een meer gevormd door de samenvloeiing van de Oulankajoki en de eerder genoemde Savinajoki.

Dag 2: Savilampi – Ansakämppä (19,2 km +295m -319m)

Onmiddellijk na het dwarsen van de rivier via de brug, vind je een kruispunt van paden. Je vervolgt rechtdoor in zuidelijke richting.  150m verder vind je nog een kruispunt van paden, alwaar je opnieuw in zuidelijke richting vervolgt. Je vat de klim aan om de kloof te verlaten.

Je dient een 50-tal hoogtemeters te overwinnen, om bijna onmiddellijk de afdaling terug in te zetten. Je dwarst een zijbeek genaamd Puikko-Oja. Wat verder dwars je een pad en nog wat verder een naamloze beek. Een weinig verder bereik je in de nabijheid van een meertje een kampeerplaats met droogtoiletten en picknicktafels op een plateau boven de rivier. Aan de zuidkant van het meertje vervoegt de variant vanuit Ristikalio het hoofdtracé van het Berenpad, nabij een informatiebord (FINBP0017).

Dag 1V: Ristikalio – Ristikalio autiotupa (4,7 km +48m -97m)

De bushalte van Ristikalio bevindt zich aan een kleine parking met verder geen enkele voorziening. Je vindt het begin van het pad op de zuidelijke punt van de parking, vanwaar je vertrekt in oostelijke richting. Het pad daalt eerst licht, om dan diezelfde hoogte terug te winnen. Daarna wordt een eerste afdaling richting de rivierbedding van de Aventojoki ingezet. Onderweg passeer je nog een klein meertje. 2,5km vanaf de bushalte bereik je de rivierbedding. Om onderlangs een rotswand te passeren, dien je terug wat te klimmen, waarna je terug wat afdaalt, om dan het plateau boven de rivier  op te zoeken. Het gaat licht omhoog, om dan terug af te dalen naar een rotsachtige uitloper boven de rivier. Op deze uitloper is er een splitsing. Het pad naar rechts loopt dood, maar levert mooi uitzichten op. Het pad naar links daalt verder af richting de Ristikalio autiotupa (FINBP0010) met een capaciteit van 10 personen. Er is hier ook een droogtoilet.

Dag 2V: Ristikalio autiotupa -Ansakämppä(20,0 km +292m -334m)

 

Onmiddellijk voorbij de hut volgt een korte brute klim en  een nog kortere afdaling richting de brug (FINBP0015) over de Maaninkajokki zijrivier. 100m verder vind je een pad naar links dat uitgeeft op een weg. 200m verder vind je nog een pad naar links dat uitgeeft op het eerstegenoemde pad richting de weg. 1,2km verder passeer je de betalende hut Puikkokämppä (FINBP0016), alwaar je als passant niet terecht kan, daar die privaat verhuurd worden.

1,7km verder vind je reeds de Taivalköngäs autiotupa op het kruispunt met het hoofdtracé van het Berenpad. Het pad gaat  na het Vaululampi meer kort omhoog om dan een eerste keer kort af te dalen en dan na alweer een tussenklimmetje definitief af te dalen naar het kruispunt met het hoofdtracé van het Berenpad. Hier vind je het informatiepaneel inzake het Berenpad (FINBP0017). Wie op zoek is naar een kampeerplaats, gaat hier 100m naar links.

Dag 2 (gemeenschappelijk tracé): Taivalköngäs – Ansakämppä(15,9 km +239m -262m)

Vanaf het informatiebord (FINBP0017) op het kruispunt van beide varianten, daal je nog wat verder af tot aan de Taivalköngäs autiotupa (FINBP0101). Deze hut heeft een capaciteit van 10 à 15 personen, afhankelijk van hoe dicht je op elkaar wilt liggen (;-)). Er is ook een droogtoilet. Deze hut ligt op de oever van de Oulankajoki rivier, die hier kortstondig vertakt in drie armen. Het tracé van het Berenpad gaat via drie bruggen en de twee eilanden in de rivier naar de linker oever van de rivier, daar waar het hoofdtracé tot nu toe op de rechter oever verliep.

250m voorbij de derde brug (FINBP0105) is er een splitsing tussen een laag tracé en een hoog tracé. Bij hoge waterstanden dien je mogelijks te kiezen voor het hoge. 250m verder komen beide paden terug samen.

1,7km voorbij de derde brug vind je een brug over Kiekeröjoki zijrivier (FINBP0116).

2,2km verder vind je een eerste kampeerplaats genaamd Runsulammen (FINBP0107). Je vindt hier ook een droogtoilet. Gezien zijn ligging is deze plek een favoriet bij vissers, maar dat is een constante alhier.

750m verder is er opnieuw een splitsing tussen een pad dat meer de oever volgt en een wat hoger gelegen tracé. Het lager pad zal meer gebruikt worden door vissers, het hogere door doorgaande trekkers op het Berenpad. 2,3km verder komen beide paden terug samen vlak voor de Oulangan Kansalilispuiston camping (FINBP0108) (website in het Fins :-(). Dit betreft een betalende camping. Er zou een kiosk moeten zijn, maar wat daar te koop is, is onbekend.

700m verder bereik je de weg ofwel via de grindweg/toegangsweg tot de camping of via het pad. Op de weg ga je naar recht en dwars je de rivier via de wegbrug. Aan de overzijde vind je ter hoogte van een parking een bushalte. Je vindt hier zowel sanitair als een drinkfontein aan de zijkant van het hoofdgebouw.

Vanaf de drinkfontein vervolg je in oostelijke richting het pad in de nabijheid van de rivier. Aan de bosrand vind je naast een droogtoilet, een splitsing tussen een pad dat meer de rivier zelf volgt en een pad dat de bosrand volgt. Het pad langs de rivier is langer. Na 1,7km komen beide paden terug samen. 300m verder in de nabijheid van de rivier vind je opnieuw een droogtoilet (FINBP0111). Verderop langs het pad vind je meerdere kleine bruggen over zijriviertjes.

Ter hoogte van een eiland in de rivier vind je opnieuw een splitsing tussen twee paden die 850m verderop terug samenkomen. Volg de aanduidingen terplaatse.

2,2km verderop kom je aan de Ansakämppä autiotupa (FINBP0200). Deze heeft een capaciteit van 20 personen. Er is een droogtoilet.

Dag 3: Ansakämppä – Siilastupa (22,3 km +601m -544m)

Vanaf de Ansakämppä autiotupa (FINBP0200) klim je eerst over een kleine heuvelrug, waarna je terugkeert naar de nabijheid van de rivier. Vervolgens vat je een lange klim aan door dicht bos, waarbij je 100 hoogtemeters overwint over een afstand van zowat 3km. Je verlaat het dichte bos. Het pad draait in meer zuidelijke richting en je krijgt wat zicht op de lager gelegen rivier.

Het pad klimt nog licht om dan te dalen. In de nabijheid van het Kulmakkojärvi (meer) (FINBP0201) draait het pad in zuidoostelijke richting om dan een uitloper van het meer te ronden om alzo de Jussinkämppä autiotupa (FINBP0300) te bereiken. De hut heeft een capaciteit van 20 personen. Er is een gaskookvuur aanwezig op het overdekte terras.

Je hebt nu 8km achter de rug en er resten nog ruim 14km tot aan de Siilastupa autiotupa. Wie het wat rustig aan wil doen kan hier stoppen.

Net voorbij de hut, aan de”hiel” van het meer, gaat een pad naar rechts. Dit is echter een winterpad, bedoeld voor langlaufers. Het Berenpad gaat verder in zuidoostelijke richting, parallel aan de hoogtelijnen, om dan na 1,5km de afdaling in te zetten in zuidelijke richting. Je gaat door een kom om dan weer de uitloper van een heuvelrug te beklimmen. Vervolgens daal je opnieuw af tot vlak voor de Saaripuro beek, alwaar je een tweesprong vindt. Het pad naar rechts eindigt op een grindweg richting “beschaving”. 😉

Het Berenpad gaat dus naar links. Je passeert onderweg een bron (FINBP0301). Wat verder bereik je een tweesprong, alwaar je naar rechts gaat. Je vervolgt in zuidelijke richting en dwarst de Saaripuro beek (geen brug aangegeven). Je vervolgt in zuidelijke richting tot je het pad evenwijdig met de Kitkajoki rivier bereikt. Een weinig naar rechts vind je de Ylikota kampeerplaats (FINBP0302) met droogtoilet.

600m verder langs het pad langs de rivier vind je de Vennäänmutka Laavu met droogtoilet (FINBP0303). Onderweg en ook hier vind je een pad dat de bedding verlaat richting grindweg naar de “beschaving”. 450m verder vind je Pähkänä Laavu met droogtoilet (FINBP0304).

3,6km verder langs het pad langs de rivier, vind je de afslag naar de Harrisuvannonniska Laavu met droogtoilet (FINBP0304), gelegen vlak naast de rivier.

600m verder vind je een pad rechtdoor dat eerst op gelijke hoogte blijft om dan te stijgen richting een grindweg. Het Berenpad daalt hier af in zuidwestelijke richting.

Aan de zijbeek bereik je een tweesprong op de Pieni Karhunkierros of Klein Berenpad, een wandeling in lusvorm van 12km. Alleen wordt er wel bij vermeld dat  je goed ter been moet zijn om deze wandeling uit te voeren als dagtocht vanuit Juuma in 4 tot 6 uur. Het pad is met groene markeringen aangeduid.

Wie aan de splitsing naar rechts gaat, krijgt na 250m reeds een klim die aangeduid is als “300 treden” voorgeschoteld naar het Kallioportti uitkijkpunt. Naar links lijkt in dit geval dus toch de betere optie ;-). En de webpagina van het Kleine Berenpad raad ook deze trappen af te dalen en in wijzerzin te lopen in sneeuwvrije omstandigheden.

Na 450m in dalende richting langs de beek vind je een kleine tweesprong, alwaar je naar links de Harrisuvanto Ylä Laavu met droogtoilet (FINBP0306) vindt. Het (Kleine) Berenpad dwarst de beek aan de tweesprong en vervolgt 150m in oostelijke richting tot aan de hangbrug (FINBP0307) over de Kitkajoki rivier.

Na de brug verlaat je de landtong en draait naar rechts om het traject stroomopwaarts langs de rivier te vervolgen. Rechtdoor in noordoostelijke richting is op de digitale kaart hier nog een picknick met droogtoilet aangeduid, die niet voorkomt op de kaart van het (Kleine) Berenpad.

Je rondt een bocht in de rivier en vervolgt in westelijke richting stroomopwaarts langs de rivier. 3,5km na de brug bereik je de Siilastupa autiotupa (FINBP0400) met droogtoilet, gelegen langsheen de rivier. De hut biedt plaats aan 12 personen en is voorzien van een gaskookvuur op het overdekte terras.

Dag 4: Siilastupa – Ruka (22,3 km +601m -544m)

Vanaf de Siilastupa autiotupa vervolg je stroomopwaarts langs de rivier. Je klimt de rotswanden die de rivier inklemmen. Na 700m verlaat je de bedding in noordwestelijke richting. 1,1km voorbij de hut vind je een pad in noordelijke richting, dat naar het Oulanka Basecamp Hotel leidt. Aldaar zou ook een kiosk zijn, alwaar je inkopen kan doen, maar de informatie daarover is beperkt. Meebrengen voor de volledige tocht lijkt het verstandigste. 😦

Hier verlaat de Pieni Karhunkierros of Kleine Berenpad, het Grote Berenpad dat verdergaat in zuidwestelijke richting. Je dwarst een afwateringsbeek tussen twee meren. Het pad draait volledig in zuidelijke richting en passeert tussen twee meren. 800m verder dwars je een grindweg/quadspoor. Nog eens 500m verder langs de afwateringsbeek van het linkse grotere meer, vind je de Puurosuon Laavu met droogtoilet (FINBP0402).

3km verder in zuidwestelijke richting dwars je een geasfalteerde weg.

Iets meer dan 1km verder bereik je de Porontimajoki autiotupa, (FINBP0404) een kleine hut met een capaciteit van slechts 4 personen. In de omgeving zijn wel meerdere halfopen structuren en uiteraard een droogtoilet. Je bent hier op slecht 8km van je vertrekpunt, de Siilastupa autiotupa.

Na je bezoek aan de hut, dwars je opnieuw de brug (FINBP0403) om vervolgens de rivier naar links te volgen. Daar waar het oude pad rond de berg ging, klim je nu over de berg. De lagere delen zijn namelijk erg vochtig. Na 3km vervoeg je terug het oude traject. Of dit nog zichtbaar is in het landschap is onbekend.

Na nog een kilometer bereik je een grindweg en de Kumpuvaaran Laavu (FINBP0405). Hier werd geen droogtoilet ingetekend op de digitale kaart.

Je kan uiteraard de grindweg zelf naar links volgen en dan op het asfalt naar rechts om alzo terug op het Berenpad te komen. Het Berenpad zelf, dwarst hier echter de grindweg en vervolgt in westelijke richting. Het Berenpad leidt jou over een heuvelrug. Na 1,75km bereik je een eenvoudige hut (FINBP0406) op een plaatselijk topje. Je daalt af in de richting van een grindweg en dwarst deze. Je vervolgt in zuidwestelijke richting. Op alweer een topje draait het pad in zuidoostelijke richting. Daarna gaat het in zuidelijke en westelijke richting om alzo de top van de Konttainen te bereiken. Je daalt af van deze top in zuidoostelijke richting.

Je dwarst de rijbaan en gaat dicht bos in. Je daalt nog wat af, om dan de volgende klim aan te vatten. 1km voorbij de weg bereik je een klein meertje, alwaar je de Suolampi Laavu (FINBP0408) vindt. Hier werd geen droogtoilet ingetekend op de digitale kaart.

Na 1,8km bereik je de Valtavaara Daghut (FINBP0409) op de top. Je daalt af, en na 1km bereik je de Valtavaaranlampi schuilhut aan een meertje (FINBP0410). Ook hier werd geen droogtoilet ingetekend op de digitale kaart. Vanaf hier is het nog 2,5km in dalende richting tot de rotonde in Ruka, alwaar je vertrok met de bus.

Eindconclusie:

Deze tocht overstijgt zeker niet het niveau van de Kungsleden en de Padjelantaleden, en ze kunnen alle 3 uitgevoerd worden met een relatief beperkte voorkennis inzake specifieke Scandinavische technieken zoals waden en navigatie buiten gemarkeerde paden. Landschappelijk zijn Kungsleden en de Padjelantaleden wel mooier…

Iedereen die het wil horen, wijs ik op de grote verschillen in moeilijkheidsgraad tussen de 3 reeds genoemde paden en al de rest van de Scandinavische paden. In het Hoge Noorden zijn voor zover mij bekend, enkel nog de paden in het Muddus Nationaal Park in Zweden en uiteraard dit Berenpad in Finland als eerder laagdrempelig te bestempelen. Voor deze laatste 2 kies je best een periode van uitvoering na half-augustus, vanwege de muggen. Tot zolang je een busverbinding hebt, kan het… Met uitzondering van zeer vroege sneeuwval… Maar het gebied ligt lager dan de fjäll van de Kungsleden en de Padjelantaleden, waardoor dat risico kleiner is.

Coördinatenlijst: