Algemene info bij het reisverslag.Spanje (Camino Mozarabe – Sanabres – Via de la Plata) 

Streek: Castilla y Leon, Galicia(Zamora, Orense, Pontevedra, La Coruna)

Traject: Zamora – Santiago de Compostela (420km)

Periode: 09/03/13 – 24/03/13

Reisgezelschap: Alleen vertrokken uit België, ter plaatse vooral Italiaanse pelgrims tegengekomen. Zij blijken allen een relatief elastische moraal te hebben. Zo bleek één Italiaanse pelgrim 3 Credentials bij te hebben. Hij betaalde ook telkens voor 3 overnachtingen en deelde mee dat zijn reisgezellen later zouden aankomen. Alleen zijn de 2 anderen met het vliegtuig vanuit Italië rechtstreeks naar Santiago gevlogen om aldaar hun Compostelanum af te halen. Ook de ander Italianen lieten zich niet onbetuigd in asociaal gedrag, door op langere trajecten de taxi te nemen en dan voor de wandelaars aan te komen. Vervolgens gaan ze dan uitgebreid, laat en zeer luidruchtig dineren. Ze naast hun fles olijfolie, look, olijven en andere typisch zuiderse ingrediënten sleepten ze zelfs een tafelkleed mee. Niet te verwonderen dat hun rugzak te zwaar was om te stappen. Je verwacht dit soort toestanden op de Camino Francés, maar dat ze ook al hun intrede doen op de andere caminos is verontrustend.

Verder was er nog een langharige Italiaan met een vermoedelijke longontsteking, die om onbegrijpelijke reden weigerde naar een Centro de Salud te gaan, maar zich liever behielp met hoestsiropen. Toen onze vriendelijk aanmaning om alsnog een arts te raadplegen niet bleken te werken, hebben we hem uiteindelijk volledig geboycot. Hij was ook niet meer in staat om te stappen en nam dus ook steeds de bus. Na twee dagen zijn we hem in Puebla de Sanabria gelukkig kwijt geraakt, mogelijks omdat er geen busverbinding was naar het eerste stadje dat reeds in Galicië lag.

Nu begrijp ik beter hoe een man als Berlusconi in Italië president geworden is. Het moet in de genen zitten.

Transport: Het is tegenwoordig goedkoper om met Ryanair naar Madrid (35€) te vliegen dan de bus van Eurolines te nemen vanuit België. Ik ben met de motorfiets naar Charleroi gereden, gezien je bij vroege of late vluchten met het openbaar vervoer niet steeds meer op tijd van of naar Charleroi geraakt. Op de luchthaven van Charleroi is een goede stalling voor motorfietsen met beugels om je motorfiets vast te maken. De stalling is gelegen nabij de personeelsparking en de parking van de luchthavenpolitie, waardoor er toch een vorm van toezicht is. Bovendien is het gratis, in tegenstelling tot de parking voor personenauto’s.

In Madrid landt Ryanair op luchthaven T1. Vervolgens moet je te voet of met behulp van veel horizontale transportbanden naar het deel T2. De metro vanuit de luchthaven (T2) kost 3€ extra bovenop een normale rit. Indien  je meer dan 5 haltes ver moet op het stadsnetwerk kost dat dus 5€. Tickets zijn te koop aan een automaat, betaalbaar met biljetten, munten of Mastercard (geen Visa). Ik nam de bus vanuit het Estation Sur aan de halte Mendez. Vanuit het metrostation volg je de pijltjes “Estation de autobuses” Aan het loket Van Avanzabus kocht ik een ticket naar Zamora voor 15,30€.

Voor de terugreis kocht ik in Santiago een ticket bij Alsa tot de luchthaven van Santander. Voor samen 41,89€. De bus vertrekt om 5.45u en kom in Santander aan om 15.10u. Met een later bus ben je mogelijks te laat voor je vlucht terug. Vanuit Santander vloog ik voor 45€ (enkel handbagage) terug naar Charleroi.

Levensduurte: 

• Café: Koffie, thee: 1,0 €
• Grote fles water: 0,28€ (huismerk) tot …. Afhankelijk van het merk
• Menu del Dia: 8 tot 12 €
• Brood: 0,60€ in grootwarenhuis tot 1,20 (barra bij bakker)
• Confituur: 0,80 tot 1,50 EUR
• Kaas (licht belegen): ca 12 EUR.

Totaal reisbudget:  500 EUR

Betalingswijzen: 

• Cash
• Bancontact (cash afhalen uit de biljettenautomaat).

Reisliteratuur: 

• Lonely Planet Spain.
• Via de la Plata (2011, Cordula Rabe  (www.rother.de) De gids is beduidend beter dan die van Conrad Stein, die geen kaartmateriaal bevat.

Nota: wie graag met GPS werkt, kan in het boven vermelde gidsje het paswoord vinden waarmee je de tracklog kan downloaden van op de site van Rother. Enkel de delen die niet door Rother gelogd werden kunnen bij mij bekomen worden.

 

Internet adressen: 

www.viaplata.org

www.caminosantiago.org

www.xacobeo.es

www.alsa.com (Spaanse busmaatschappij die voor Eurolines werkt)

www.avanzabus.com

www.eurolines.be  (info@eurolines.be)

www.ryanair.com

Persoonlijke gegevens:

mountainman@scarlet.be

Reisverslag:  Camino Mozàrabe – Sanabres – Via de la Plata.

1) Inleiding.

Fundamenteel zijn er twee manieren om vanuit Zamor Santiago de Compostela te bereiken:

• Via de Camino Mozàrabe – Sanabres, die over Ourense naar Santiago gaat.
• Via de Via de la Plata tot Astorga en dan via de Camino Francés naar Santiago. Gezien op dit ogenblik de Camino Francés enkel nog in december en januari rustig te belopen is, raad ik eerder de eerste variant aan. Deze is wel fysiek lastiger dan de Camino Francés. Op dit ogenlik wordt het traject ook nog ontsierd door de werken langsheen de AVE (=TGV tussen Madrid en La Coruna). Enkel tussen La Coruna en Ourense is dit reeds effectief een hogesnelheidslijn. Voor het overig zie je enkel nog effectieve activiteit op de bouwwerven aan de grote tunnels in Galicië. De rest ligt stil en zal de mogelijks nog lang zo blijven omwille van de budgettaire crisis in Spanje. Ruim 10 jaar geleden reeds ik eens met de TGV tussen Madrid en Sevilla en toen koste een ticket evenveel als mijn vlucht van Brussel naar Madrid. Spanje is in hoge mate nog een bus en auto land. Of men de Spanjaard in een dure trein krijgt is mij nog een raadsel.

Dit verslag is het vervolg op mijn verlag Via de la Plata van 2012.

Zoals hoger vermeld maakte ik gebruik van de Rother gids Via de La Plata van Cordula Rabe met GPS tracklog.

2) Verschillen tussen de Camino Francés de Via de la Plata, Camino Mozàrabe en de Camino del Norte.

Kenmerken Camino Francés.

• Afstand Saint-Jean-Pied-de-Port tot Santiago: 750 km
• Afstand tussen de albergues: 10 à 20 km.
• Kostprijs van de reis: zeer goedkope overnachtingen in de albergues: 5 EUR of gratis (doos voor giften).
• Opvang van de pelgrims: zeer goed
• Drukte: enkel nog rustig in december en januari..
• Markering van het pad: zowel metalen borden, stenen kilometerpalen, als gele pijlen.
• Terrein: iets zwaarder dan de Via de la Plata tot Astorga. In praktijk wel de gemakkelijkste Camino vanwege de vele voorzieningen. De drukte moet je dan maar voor lief nemen.

Kenmerken Via de la Plata.

• Afstand van Sevilla tot Santiago: 1000 km. (tot Astorga 750 km)
• Afstand tussen dorpen met overnachtingsmogelijkheid: tot 38 km (tenzij men bereid is om meerdere kilometers van de route af te wijken).
• Kostprijs van de reis: iets duurder dan de Camino Francés, gezien er niet overal niet-commerciële albergues beschikbaar zijn en men dus occasioneel gebruik moet maken van ‘normale’ hotelaccommodatie of private albergues.
• Opvang van de pelgrims: beter dan vroeger, maar niet zoals op de Camino Francés.
• Drukte: drukker dan vroeger, maar in vergelijking met de Camino Francés, nog steeds rustig.
• Markering van het pad: veel verbeterd dan vroeger. Weinig feitelijke problemen. Enkel in de kleine stadjes durven de pijlen ontbreken. De GPS tracklog biedt dan uitsluitsel.
• Terrein: iets makkelijker dan de Camino Francés, maar in werkelijkheid moeilijker door het grotere gewicht dat je moet meedragen. Op sommige trajecten moet je water voor het hele dagtraject meedragen. Bij een temperatuur tot 35° drink je wel wat af. (in 2013 was het veel te koud en diende ik dus weinig water mee te sleuren L).

Kenmerken Camino del Norte.

• Afstand van Irun tot Santiago: ruim 850 km.
• Afstand tussen dorpen met “gratis” overnachtingsmogelijkheid: tot 37 km. Vooral wie in het laagseizoen loopt, zal merken dat veel herbergen niet open zijn.
• Kostprijs van de reis: iets duurder dan de Camino Francés. Occasioneel dient men gebruikt te maken van private albergues, ‘normale’ hotelaccommodatie of jeugdherbergen.
• Opvang van de pelgrims: beter dan vroeger, maar niet zoals op de Camino Francés.
• Drukte: drukker dan vroeger, maar in vergelijking met de Camino Francés, nog steeds rustig.
• Markering van het pad: wisselend per provincie. Weinig feitelijke problemen. Enkel in de kleine stadjes durven de pijlen ontbreken. De GPS tracklog biedt dan uitsluitsel.
• Terrein: de zwaarste tocht van alle vier, vooral door de modder en het sterk golvend reliëf. Vooral het deel tussen Irun en Bilbao is zeer lastig omwille van het genoemde sterk golvende terrein.

Kenmerken Camino Mozàrabe.

• Afstand van Zamora tot Santiago: ruim 420 km.
• Afstand tussen dorpen met “gratis” overnachtingsmogelijkheid: tot 20 km.
• Kostprijs van de reis: goedkoop indien je enkel gebruik maakt van de albergues, waarvan enkele nog primitief zijn, en andere bijna kleine jeugdherbergen zijn.
• Opvang van de pelgrims: beter dan vroeger, maar niet zoals op de Camino Francés
• Drukte: drukker dan vroeger, maar in vergelijking met de Camino Francés, nog steeds rustig.
• Markering van het pad: goed. Weinig feitelijke problemen. Enkel in de kleine stadjes durven de pijlen ontbreken. De GPS tracklog biedt dan uitsluitsel.
• Terrein: de zwaarste tocht na de Camino del Norte, vooral het sterk golvend reliëf. Minder modder dan op de Camino del Norte.

3) Vocabularium van de pelgrim: 

• menu del dia: in het noordelijke deel van Spanje bij voorkeur ’s middags (tot 15.30u) te gebruiken. ’s Avonds niet te verkrijgen of minder keuze.
• pan: veel kleine dorpen hebben geen bakker meer. Er passeert dagelijks een bakker met zijn bestelwagen in het dorp en toetert dan de klanten tot bij zijn voertuig. Nadeel voor een pelgrim is dat je meestal niet in het juiste dorp op de juiste tijd bent. Alternatief: pan tostada, duur en breekbaar, maar vrij vlot verkrijgbaar, zelfs in de meeste kleine winkeltjes.
• tienda: in de kleine dorpen zijn de zelfstandige winkels soms zeer moeilijk herkenbaar als dusdanig. Vaak is er op de buitengevel geen enkele reclame en moet je het maar vragen in het dorp. Soms hangt er een bordje ‘Tabacos’ als ze ook sigaretten verkopen. Soms bevindt een winkeltje zich zelfs in een bar en worden de beide activiteiten gecombineerd.
• perro: hond. In dit gedeelte van Spanje betreft het gewoonlijk kettinghonden, die als een soort goedkope alarminstallatie gehouden worden. Gezien de route weinig belopen is, zijn ze ook weinig mensen gewoon. Na een maand beginnen ze je wel aardig op je zenuwen te werken. Voor de loslopende exemplaren gebruik je je stok, die je als goed pelgrim steeds bij hebt.
• albergue: In grote lijnen zijn er op dit deel twee soorten albergues: de zeer primitieve en diegene die het comfort van een jeugdherberg evenaren. De eerste hebben soms een stapelbedden, een toilet en douche met warm water. De tweede hebben bedden, soms met dekens en/of verwarming, een kookvuur, soms met kookgerei, meestal een tafel met stoelen, een douche met warm water. In Galicië zijn bijna alle albergues goed. De kans bestaat dat je er volledig alleen bent.
• Soy peregrino: ik ben een pelgrim. Meestal overbodig, maar toch handig om af te dingen op de prijs van een kamer of te voorkomen, dat men je de deur wijst vanwege je uiterlijk.
• vino tinto y agua gaseosa: rode wijn en Sprite. In het zuiden van Spanje bekend als:
• tinto de verano: de helft rode wijn en de helft Sprite. Verkrijgbaar bij de Menu del dia
• grande botella de agua y un poco de sal: een grote fles water en een beetje zout. Ideaal om het verloren vocht weer aan te vullen.
• clara: de helft bier en de helft Sprite.

4) Gebruikte afkortingen.

• ‘S’: Sint-Jacobsschelp op steen, bord of wegwijzer
• GP: gele pijl
• CM: Camino Mozàrabe (Puebla de Sanabria – Santiago)
• AVE: TGV tussen Madrid en A Coruna

5) Uitrusting:

Kledij op het lichaam:

• stel lage wandelschoenen type A met Gore-tex tegen de regen en het natte gras, en dit vooral voor de langere stukken met veel asfalt (The North Face Hedgehog GTX XRC). Veel vooral oudere pelgrims maken de fout om deze tocht aan te vatten met hun vertrouwde bergschoenen, meestal van het type B in vol leder. Dit type schoenen is veel te zwaar voor deze tocht, gezien het aantal echt alpiene passages zeer beperkt is, maar het onderdeel verharde en grind wegen overheersen. De dempingfactor van de zool is dus doorslaggevend en bij oudere modellen van het type B is die zo goed als onbestaand, met alle gevolgen vandien bij het lopen op harde ondergrond.
• stel sokken: bij voorkeur 2 van goede kwaliteit (lusjesweefsel langs de binnenzijde en in materialen gaande van wol tot Coolmax)
• bermuda (mijn persoonlijke voorkeur. Nadelen: niet zo leuk tussen de brandnetels, en de eerste dagen moet je zonnebrandcrème smeren )
• synthetisch ondergoed: slip (mijn voorkeur gaat naar de microvezel van Nur Die) en T-shirt met korte mouwen in combinatie met een eveneens synthetisch hemd met lange mouwen ( te koop: soms in Aldi, altijd in Decathlon of de klassieke buitensportzaken)
• lichte fleece
• zonnehoedje met zeer brede randen (Decathlon)

Kledij in de rugzak:

• Gore-tex jas met kap in combinatie met een regenbroek. (Gore-tex geniet nog steeds de voorkeur, maar wie afgeschrikt wordt door de hoge aanschafprijs kan voor redelijke alternatieven terecht bij Decathlon. Een poncho beschermt je benen en sokken niet, hij vangt veel wind en is moeilijk alleen aan te trekken, maar hij is licht en goedkoop. Enkel aan te raden voor wie slechts korte dagtrajecten aflegt.)
• een zonnebril met hoge filteringgraad, zonnecrème (beschermingsfactor 20 of hoger) en eventueel lippenzalf met beschermingsfactor)
• reserve synthetisch T-shirt en slip
• stel reserve sokken
• zomertrekkingbroek (Decathlon).
• schoenen: bergschoenen van het type A/ B (Löwa Renegade GTX) bij voorkeur van een gekend merk en liefst in combinatie met een onderlaag in Gore-tex. (voor als het heel erg hard regent of je het ongeluk hebt om door de sneeuw te moet ploeteren. Bij elke voettocht zijn je voeten je kostbaarste bezit. Draag er dus zorg voor!!!!)

Andere uitrusting:

• telescopische wandelstokken (ontlasten de knieën bij het dalen) Koop bij voorkeur stokken van de merken Leki, Komperdell of Decathlon als goedkoper alternatief. Besteed aandacht aan het materiaal van de handgrepen (geen hard plastic) en mijd vooral stokken met een gesp in de polslus. Bij langdurig gebruik gaat die gesp irriteren. Vermijd ook de traditionele houten stokken (ze zijn zwaar, plooien niet samen en de greep is ook niet wat het zijn moet.) Vermijd ook slechts één stok te gebruiken, gezien je dan een asymmetrische belasting krijgt
• rugzak van ca. 60 liter (Quecha Symbium 60 van Decathlon) Ondanks dat er bij die rugzak een regenhoes zit, steek ik toch nog altijd alles in plasticzakken gesloten met metaalclip. Kleine zaken en voeding (kaas, confituur…) gaan in diepvrieszakken van Aldi.
• een lichte slaapzak Ultraligth S15 (Decathlon – 640g, comforttemperatuur 15°C).
• Thermarest Neoair R(51 x 183 x 6,3cm) (410gr) (Decathlon 125€, bij grote drukte of om snurkvrij te slapen).
• 1 handdoek van 50 x 30 cm, bij voorkeur in microvezel (droogt sneller en geeft minder geur af, wanneer hij niet goed gedroogd kan worden. Reeds verkrijgbaar bij Aldi).
• 1 washandje met een klein busje douchezeep en shampoo, een reistandenborstel met kleine tube tandpasta (een bijna lege tube sparen voor op reis kan ook), een stick scheerzeep en wegwerpmesjes of reisscheerapparaat op batterijen.
• een paar pakjes papieren zakdoekjes, doet dubbel dienst als toiletpapier.
• bij voorkeur een drinkzak met slang met een gezamenlijke inhoud van 1,5 à 2 liter (slechts een paar trajecten hebben weinig kranen onderweg, en je kan nog steeds een bar binnengaan en een fles water vragen).
• micro zak- of hoofdlamp om het toilet te vinden in het donker.
• Opinel en/of zakmes.
• plastic doos om glazen confituurpot in uit te gieten (weegt minder dan glas en breekt niet.)
• persoonlijke apotheek: rekverband, steriele doekjes, ontsmettingsmiddel, wondpleisters, schaartje, sporttape, Compeed, Ibuprofen, Dafalgan, Rinomar (tegen neusloop) Imodium (generisch: Loperadomine tegen diaree).
• reserve plasticzakken.
• naald en draad.
• tube handwaszeep (1 voor 2 personen).
• GSM (dekking niet overal verzekerd).
• GPS (Garmin).

5) Heenreis.

Zie hoger

Aankomst in Zamora: 

Zoals gebruikelijk kom je aan in het Estation de Autobuses. Verlaat het complex via de inrit van de bussen en ga naar links door de Avenida de Alfons Pena, Avenida Tres Cruces en de Calle de San Torcuato tot aan de Plaza Mayor. Je dwarst deze en je loopt de Ramos Carrion in. Aan de Plaza Claudio Moyano ga je naar links, voorbij de bibliotheek en voorlangs het gerestaureerde kerkje. Je daalt het straatje af en treft links de albergue van Zamora. Ikzelf had mijn Credential van vorig jaar bij. Mogelijks kan je er hier ook één bekomen.

De Albergue is open van 14 tot 22 uur.

De hospitaleros zijn vrijwilligers. Elkeen houd er een beetje zijn eigen organisatie op na. Nu lagen we met veel op een kamer, terwijl er echt wel plaats zat is in deze albergue. In de onderste verdieping is er een zithoek en keuken met gerei. Er is verwarming om kledij te drogen.  Ontbijt wordt aangeboden door de vrijwilligers van de albergue. Bus voor donativo.

6) Dag 18: Zamora – Riego del Camino (6u30 – 7u30) (  36km).

Roales del Pan.

Vanaf de Plaza Mayor vertrek je met de rug naar het politiecommissariaat door het straatje recht tegenover je, links van het gemeentehuis. Op het einde ga je links, aan het pleintje rechts, vervolgens door de stadspoort en rechts naar beneden. Aan de verkeerslichten volg je de richting Torsedillas & Valladolid. Je loopt door de Cuesta de la Morena en vervolgens schuin links door Calle de la Hiniesta. Je vind hier op de linker kant een bakkerij die open is op zondag en die druk bezocht wordt door lokale politie en Guardia Civil. Je kan hier namelijk ook ontbijten. Aan een rotonde buiten de stadsrand ga je rechtdoor. Verder volg je de GP. Je verlaat de Za-900 (Za-1450) via een wegje naar rechts dat aanvankelijk door een stortplaats lijkt te leiden. De weg is wat modderig maar verder gaat het OK. Vlak voor Roales del Pan keer je terug naar de N630 en volgt deze tot aan het begin van de dorpskom.

Aan de eerste huizen van Roales ga je op het asfalt naar links tot de kerk.

Albergue van Roales del Pan (2003):

Op de N630 vind je een apotheek en bar. Alsook de ‘Salones Communal’ een groot woord voor een gebouw in betonplaat met metalen poorten en een dito dak. 10 jaar geleden was er hier een primitief podium met daarop twee korte sportmatrassen. Er was een koude douche, lavabo en WC. De lichtschakelaar vond je in de elektrische schakelkast rechts bij de toegangsdeur. Een stopcontact vond je in de tweede kast op het podium. In de Rother gids (2012) staat hij gequoteerd met een halve schelp. De toestand zal dus nog niet erg veel verbeterd zijn.

Montamarta.

Je verlaat Roales. Reeds van ver zie je en onafgewerkte brug van het toekomstige AVE traject.

Hier moet je de linker binnenzijde van de brughelling volgen om zo de waterpoel onder de brug te vermijden. De aarde van de helling is zeer kleverig. Eenmaal onder de brug door ga je naar links en vind je aldaar een weg, waarvan de passage bedolven werd door de zandhelling links van de brug. Je volgt de weg naar rechts. Hier vind je geen aanduiding tot aan het volgende kruispunt. Verder probleemloos tot Montamara

Op het kerkplein ga je rechtdoor. Je komt aan een splitsing. Afhankelijk van de waterstand kies je voor de variante links, door een kom en over de rivier via een betonbrugje of bij een hoge waterstand kies je voor de N630. Bij goede weersomstandigheden ga je dus door de kom en passeer je onderlangs de Ermita. Je klimt weer omhoog, alwaar je op een weg komt. Je volgt de GP naar links en komt niet op de N-630 zelf, maar gaat naar links via de steenslagpiste. Je gaat niet langs de meest steile route die aan de kerk uitkomt, maar via de iets minder steile, langs het gemeentelijk magazijn.

Rechtdoor tot aan een hoogspanningslijntje. Daar ga je naar rechts over een smal pad, met ondertussen vervaagde pijlen aangeduid pad tot aan de N630. Steek deze over en vervolg langs een hoogspanningslijntje tot aan het bord Benavente 42. Hier kan je ofwel de GP volgen, ofwel de N630 blijven volgen tot aan de brug. De “omweg” is wel kleiner dan je zou vermoeden op basis van de GPS tracklog. Net voorbij een huis gaat de GP naar rechts en klimt naast de omheining omhoog, daar waar de tracklog verder blijft afdalen tot aan de oever van het meer en zo de oever volgt om dan vervolgens terug te keren onderaan de brug. Opletten voor honden langsheen de Camino.

Eenmaal op de N630 volgen de GP de oude N630. Dit vind ik persoonlijk een wat overbodige omweg. Op het einde ervan geven de GP aanleiding tot verwarring. Je moet voor het einde van de oude N630 reeds naar links om daar de nieuwe te dwarsen en deze naar links te verlaten via een weg richting oever.

Op een bepaald ogenblik verlaat je deze naar rechts via een reeds goed ingesleten maar smal pad. Verderop kom je op een beter weg tot aan Castrotorafe.

Je blijft rechts van Castrotorafe en loopt rechtdoor tot op een betere grindweg, alwaar je naar rechts gaat. Je passeert een weide met paarden en honden. Op het einde ervan zijn er vroeger 2 mogelijkheden:

1. Ofwel ga je rechtdoor langs de weg tot aan het volgende dorp (albergue).
2. Ofwel sla  je links af en ga je aan het eerste kruispunt rechtdoor en pik je daar weer de tekens op.

Riego del Camino.

Buiten het dorp, steeds rechtdoor tot de kerk van Riego del Camino zichtbaar is. Na een gebetoneerde passage volgt een korte klim. Hier ga je rechts af. Wanneer deze weg een bocht naar links maakt, ga je rechtdoor, steeds in de richting van de kerk. Op een T-splitsing ga je naar rechts en bereik je de N620, die je naar rechts volgt.

Je passeert bar “Pepe”, alwaar je ook kan eten “wat de pot schaft” (10€). Het is de enige mogelijkheid in het dorp, vooral als je hier wenst te overnachten.

Daar waar de Camino de N630 verlaat naar links, ga je naar rechts tot aan de Albergue in de Calle Espagna 32. De sleutel dien je af te halen in dezelfde straat naar rechts op het huisnummer 3.

Albergue: Bedden, warme douche, tafel en stoelen, microgolf, maar geen verwarming of keukengerei. Donativo (5€)

Tienda in het dorp in een huis met weinig uiterlijke kenmerken. (Plan in de Albergue)

De Hospitalera geeft je uitleg over twee varianten die je de volgende dag kan nemen. De tweede variant verschilt van het door haar voorgelegde kaartje, maar werd door mij gelogd via GPS-punten.

8) Dag 19: Riego del Camino – Tabara (32,2 km) (6u00- 6u30): Granja de Moreruela.

Aan de gele pijl verlaat je de N620 en aan het laatste gebouw van de bebouwde kom ga je naar rechts. Na een betonnen overbrugging van een riviertje, ga je omhoog en rechts, steeds rechtdoor tot vlak voor het dorp. Aan het laatste vierarmenkruispunt met zicht op Granja ga je links. Verderop vind je vage pijlen.

Albergue Granja de Moreruela: heden met verwarming

Je dient te lopen in de richting van de twee witte metalen silo’s, die je reeds van ver kon zien. Aan het tweede kruispunt ga je naar rechts. De weg maakt een bocht naar links gevolgd door een bocht naar rechts om dan uit te komen op een stukje asfalt. Ook hier ga je naar links en aan de eerste steenslag piste opnieuw rechts. Je passeert langs de toegangsweg tot de betoncentrale. Je gaat niet naar de centrale zelf, maar gaat flauw naar rechts. Hier vind je opnieuw een steen met schelp. Je loopt tot aan de T-splitsing, alwaar je naar links gaat. Hier ben je terug op de officiële Camino.

Faramontanos de Tabara:

Uiteindelijk kom je dan op een T-splitsing met zicht op een asfaltweg, waar je naar links gaat, om uiteindelijk op de weg uit te komen bij de rivier. Je dwarst de rivier via een mooie boogbrug.

Vanaf hier zie je een duidelijke verandering in het landschap. Daar waar je tot nu toe in een relatief vlak landbouwgebied liep, gaat het nu meer bergop en -af en verandert de vegetatie in iets wat veel doet denken aan Extremadura.

Na de brug zijn er 2 varianten: 1 voor avontuurlijke stappers en 1 voor fietsers of iets minder avontuurlijke stappers. Er staat een begin van een plannetje op de splitsing. Het kaartje welke de hospitalera in Riego voorlegde, klopt niet meer met de aanduidingen op het terrein.

1. Na de rivier ga je onmiddellijk naar links via een pad langs de rivier dat je volgt tot aan een rotswand, die verdergaan zeer moeilijk maakt. Hier klim je naar omhoog en slalom je via een nogal onduidelijk pad tot op de hoogvlakte. Daar tref je een breder weg, die ja na nog een paar goed aangeduide afslagen tot aan de poort van de Finca Val de la Rosa brengt. Ter hoogte van de poort loop je haaks van de poort weg. Je volgt dezelfde richting tot je aan een weg komt. Deze dwars je en voorbij een schaapskooi met rechts een drinkvijver voor de schapen. Hier voorbij ga je naar links. Vervolgens op een T-splitsing rechts. Je rondt een heuvel, gaat nogmaals naar rechts, maar vanaf hier is Farmontanos zichtbaar.
2. Je volgt de asfaltweg rechtdoor. Deze klimt langzaam naar een zadel op de bergrug links van jou. Op een kruispunt met een asfaltweg op het zadel ga je naar links richting Santa Eulalia de Tabara. Je daalt af van het zadel. Bij een steen met schelp verlaat je hat asfalt naar rechts. Aan een ondergrondse gasleiding ga je naar links. Voor het asfalt ga je naar rechts via een eerder modderige weg.

Bij GPS1918 komen beide varianten samen. Je daalt af in de richting van een kaarsrechte grindweg, die goed zichtbaar is in het landschap. Via deze weg bereik je naar rechts Farmontanos, dat al van ver zichtbaar is. Het is wel nog een grote afstand alvorens je er bent ;-(.

Tabara: 

Je volgt de pijlen door het dorp en passeert bij het uitkomen ervan een speelplein met kraan. Op een T-splitsing van de asfaltwegen ga je rechtdoor via een steenslagpiste. Je blijft rechtdoor lopen tot je ziet dat de piste overgroeid wordt. Hier sla je links af in de richting van een bos. Een paar honderd meter voor de weg gaat de Camino naar rechts. Je blijft steeds rechtdoor lopen tot de steenslagpiste uitkomt op een T-splitsing aan de werf van de AVE. Je blijft rechtdoor lopen via een weg, die in het verlengde licht van de brughelling. Deze weg maakt een bocht naar links en hier ga je rechtsdoor via  een vaag karrenspoor tussen een muur en een omheinde weide. In een meer open en drassig stuk maakt de weg een bocht naar links en gaat dan over een bruggetje. Steeds rechtdoor tot T-splitsing. Aldaar links. Verder tot volgend T-splitsing: links naar de kerk en het dorp, rechts de Camino.

Tegenover de kerk vind je een Tabacos (GPS1922), die open is tot 14.00u. Hier heeft men de sleutel van de Albergue.

Aan de andere kant van de kerk vind je een Covera warenhuis met een eerder beperkte keuze.

Wie wil eten, kan enkel terecht in hotel/restaurant El Roble (GPS1923) Menu del dia: zeer goed (9€).

Albergue:

Vanaf de camino dwars je de weg en gaat rechtdoor tot het dorpsplein dat je diagonaal dwarst. Je loopt rechtdoor een straat met twee drukke bars in tot je op het pleintje met terras komt hier ga je dan rechts. Je volgt deze tot een Y-splitsing met drinkbak. De albergue bereik je door dezelfde weg te volgen tot de graansilo’s en dan naar rechts te gaan, Het betreft een gebouwtje in rode baksteen met witte ramen en deur op een terrein vlak naast de technische dienst van de gemeente. Er staat een plaket met verwijzing naar de Camino tegen de gevel.

Albergue: 14 bedden,  douches met warm water (Opgelet: boiler warmt traag op), 2 WC’s, keuken met weinig gerei, elektrische radiatoren . Meerdere bankautomaten in het dorp.

9) Dag 20: Tabara – Santa Marta de Terra (23,2 km) (4u30 – 4u45)

Bercianos de Valverde:

Nadat je de sleutel in de brievenbus aan de albergue hebt achtergelaten, heb je twee mogelijkheden:

1. Je keert terug door het dorp naar de kerk en vandaar daal je de piste af tot het punt waar je ze gisteren verliet. Je loopt rechtdoor (schuin links) en volgt de markeringen op het terrein. Ook hier wordt je weer geconfronteerd met de werken voor de AVE.
2. Je gaat naar links en dan licht omhoog langs de gebouwen achter de albergue tot je aan de hoofdweg komt. Je volgt deze naar rechts tot je aan de N631 komt. Je dwarst deze. Aan de overzijde vind je een Dia warenhuis (GPS2001), dat groter is dan de Covera aan de kerk. Bij GPS2002 vind je opnieuw een ‘S’. Of de variante 1 hier ook reeds de rijbaan dwarst is mij niet helemaal duidelijk, maar omwille van de werken aan de AVE is dit wel mogelijk.

Op het eerste kruispunt (GPS2003) ga je rechts af, waardoor je weer evenwijdig met de weg gaat lopen. Dit blijft zo tot de pas die je kan zien naast de berg met windmolens. Vanaf hier verwijdert de CM zich naar links van de rijbaan, via een weg die heden veel duidelijker is dan in het verleden en tevens goed aangeduid staat. Opnieuw is de gelijkenis met de natuur in Extremadura hier groot.

Bij GPS2005 vind je een infobord inzake een variante via Bercianos de Valverde. Op dit bord is deze variante met geel ingetekend, waardoor je de indruk zou kunnen krijgen dat dit de hoofdroute is. Je vindt hier ook allerlei infoborden van horecazaken die hun waren aanprijzen J.

Ikzelf nam de variante via Villanueva de las Peras. Mogelijks verloopt de variante via Bercianos iets minder over asfalt.

Wanneer je de weg bereikt, dwars je deze en neem je de asfaltweg richting Villanueva. In het dorp is er een oorlog gaande tussen horeca uitbaters, over langs wiens voordeur de Camino wel mag lopen. De Rother tracklog kiest voor de variante naar rechts, daar waar deze via de kerk de kortste en ook meest logische is.

Santa Croya de Terra:

Bij het verlaten van het dorp, ga je naar rechts via een grindweg en dwars je de rivier via een brug. Aan een paar woningen die half in de berghelling zijn uitgegraven ga je naar links. Je blijft deze zelfde weg volgen. Aanvankelijk betreft het een steile klim door tamelijk los grind. Boven maak je een bocht naar rechts rond een steengroeve en vervolg je steeds rechtdoor. Ondertussen passeer je een paar ruïnes van huizen in leem. Bij GPS2008 vind je een picknickplaats met reclame voor de private albergue in Santa Croya. Je blijft rechtdoor lopen. Wanneer je reeds zicht hebt op Santa Croya, dwars je een bevloeiingskanaal en ga je rechtdoor tot aan de weg. Deze volg je verder in dezelfde richting tot Santa Croya.

Leuk park langs de weg met bankjes en waterkranen (GPS2010), twee voedingszaken (GPS2009) langs de weg.

Op het einde van het dorp vind je een private albergue (GPS2011), die door Rother als de beste bestempeld werd, maar die door andere pelgrims als duur werd ervaren.

Santa Marta de Terra:

Blijf de weg volgen en dwars de rivier. Het ene dorp gaat bijna naadloos over in het andere.

Kleine Albergue in het ‘gemeentelijke feestzaal’ (GPS2012) met douches met warm water, elektrische radiator en microgolf, geen gerei. Sleutel vragen in bar ‘Stop’. Hier kan je ook een omelet met chorizo en brood eten, maar niet veel meer L. Wat verder naar rechts op de hoofdweg vind je in een zijstraat ook een klein winkeltje (GPS2013).

Neem de moeite om eens aan de achterzijde van de kerk te gaan kijken naar het oudste stenen beeld van Santiago (foto hiernaast). Je bereikt dit portaal via de oprit van het aan de kerk aangebouwde gebouw. Via het kerkhof bereik je de achterkant van de kerk. Aldaar vind je het desbetreffende portaal in de buurt van lelijke graven. In de kerk (niet altijd open) is er een raampje met een raam waardoor het licht op de zonnewende (21 maart en 22 september) recht op een beeld valt.

10) Dag 21: Santa Marta de Terra – Mombuey (36,1 km) (7u45 – 8u15) 

Calzadilla de Terra:

Over de brug ga je links. Wie niet in Santa Marta overnacht kan hier de trap schuin links door het bos nemen tot aan de huizenrij bovenaan de helling. Wie wel in Santa Marta overnachtte, neemt de weg die voorlangs de huizenrij bovenaan de helling loopt. Je daalt vervolgens af in de riviervallei. Op elk kruispunt ga je naar links tot je de rivier nadert. Je volgt hem naar rechts. Nadat je vlak langs de rivier gelopen hebt, ga je er weer een stuk van weg in de richting van een betoncentrale, om het rivierstrand La Barca te omtrekken. Op het asfalt ga je naar rechts tot de weg, alwaar je naar links gaat over de brug. Aan de andere zijde ga je opnieuw naar rechts naar de rivier toe en volgt deze naar links. Aanvankelijk is de weg zeer goed en in tegenstelling tot vroeger, blijft hij dat ook. Op een bepaald ogenblik maakt de landweg een soort S-bocht en gaat dan met links een veld verder tot aan een asfalt weg. Je kan hier ofwel het asfalt onmiddellijk naar rechts volgen, ofwel dwars je de weg en ga je op het eerste kruispunt naar rechts om dan in een bocht van de weg terug op het asfalt te komen. Deze volg je tot net voor een korte klim alwaar boven een opvallend huis in kasteelvorm zichtbaar is. Je verlaat de asfaltweg en gaat hier via een steenslagpiste onderlangs de dijkhelling van een bevloeiingskanaal door tot je klimt naar een brug over dit bevloeiingskanaal. Hier kan je opnieuw kiezen: ofwel ga je door het dorp Calzadilla, ofwel vol je de weg langs het bevloeiingskanaal en loop je rond het dorp.

Olleros de Terra:

Als je de weg langs het bevloeiingskanaal volgt, kom je uit langs een weg met een gescheiden voet- en fietspad. Hier dwars je de rijbaan en passer je een vervallen kerk met kerkhof aan de zijkant van het dorp.  Je loopt verder langs het bevloeiingskanaal en blijft dit volgen tot Olleros. Ter hoogte van een stuw ga je opnieuw links het kanaal over en het dorp in. Opgelet: je vindt hier ook pijlen naar rechts. Waar die heen leiden is mij niet duidelijk.

Bij het binnenkomen van het dorp vind je pijlen rechtdoor en naar rechts door de dorpsstraat met 2 bars.

Info 2003:

Bar El Torrero zou ook restaurant moeten zijn, maar ’s avonds wou men er geen eten meer serveren, behalve tapas in saus die daar al ik weet niet hoelang staat. Ik heb bedankt en heb mijn boterhammen opgegeten.

Albergue: In 2003 was het hier niet veel soeps. Nu wordt hij door Rother gewaardeerd met 1 schelp. Er zouden bedden en een douche moeten zijn. Je vindt hem in de Calle Era op het einde van de bebouwde kom. Sleutel op nr 7.

In 2003 was het feest in het dorp en daarom werd er op het pleintje naast de school een spel gespeeld, waarbij met een langwerpige kei van ongeveer 20 cm of een metalen buis gevuld met beton van dezelfde  afmeting naar een L-vormig hout met een binnenhoek van ca 135° geworpen diende te worden. Het was de bedoeling om binnen de tijdspanne van een uur het hout zoveel mogelijk keren voluit te raken vanop een afstand van ca. 10 meter. Er werd met veel enthousiasme gespeeld tot het invallen van de duisternis. Gedurende de nacht werd er vaak knalvuurwerk afgestoken. Niet echt rustig geslapen dus.

Villar de Farfon: 

Na de brug is de kortste weg op het eerst kruispunt naar rechts. Via de Calle del Fuente en de Calle de Abagazan bereik je de ZA 2547 aan een laadplaats voor vee. Je dwarst de weg en vervolgt rechtdoor.

Aanvankelijk is de weg gebetoneerd. Op het einde gaat hij over in grind ter hoogte van de kapel van Nuestra Senora de Agavanzal. Je loopt tussen de kapel en een schuur door. De weg maakt een bocht naar links.

Je vindt hier rechtdoor een pad dat niet steeds optimaal gemarkeerd is omwille van het ontbreken van echte goede steunpunten. Het pad is dichtbegroeid. Bij regenweer is dit niet echt aan te raden. Feitelijk loop je evenwijdig aan de afvoerrivier van de dam, in de richting van de dam. Op een bepaald ogenblik kom je op een weg tussen de voet van de dam en de bovenkant van de dam. Je volgt deze naar links omhoog tot op een T-splitsing. Hier ga je rechts naar de bovenkant van de dammuur.

Bij regenweer of indien je me de fiets bent, kan je ofwel het dichtbegroeide pad negeren en de weg naar links blijven volgen. Je kan ook vanuit Olleros, in het dorp niet naar rechts gaan, maar rechtdoor richting herberg om dan de weg aldaar rechtdoor te blijven volgen tot je op een T-splitsing komt en daar naar rechts de bovenzijde van de dam bereikt.

Je dwarst de dam via een asfaltweg. Aan de overzijde vind je opnieuw mooie gele pijlen. Over de dam neem je een asfalt landbouwweg langs het meer. Je volgt deze weg tot aan het kerkhof van Villar de Farfon. Hier sla je links af in de richting van het dorp. Het kerkje heeft een overdekte galerij met zitbank, alwaar je kan schuilen voor de regen.

Rionegro del Puente: 

In het dorp ga je voor de kerk rechts. Aan een picknicktafel (GPS2106) ga je opnieuw rechts. Je wordt een piste opgestuurd door een weinig bewerkt stuk natuur. De eigenaars van het laatste huis hebben hier een soort rustplaats voor pelgrims ingericht, waar je iets kan gebruiken. Een echt bar is er namelijk niet in het dorp. Je vindt hier geen duidelijke pijl, maar ondanks dit blijf je de weg volgen. Slechts na een tweetal kilometer vind je opnieuw een pijl. Je blijft steeds in dezelfde richting doorlopen tot je op het hoogste punt komt. Daar versmalt de weg tot een pad en hij wordt weer breder eenmaal je beneden bent. Er komt een andere weg van links bij en je loopt verder tot je zicht krijgt op het dorp en de autosnelweg.

Hier ga je naar links over een nieuwe betonbrug in de richting van wat bedrijfsgebouwen. Je kan de rivier zowel dwarsen langs de brug voor auto’s als langs en lager brug voor karren en aanverwante. Je komt in het Centrum van Rionegro del Puente. Bar op het plein achter de kerk.

Mombuey: 

Vanaf het dorp tot de brug over de autostrade loop je best langs de N525 en niet langs de CM. De CM loopt namelijk vlak langs de autostrade en dat is pas echt belachelijk. Zeker in het geval van regenweer loop je ook voorbij de autosnelweg via de N525 naar Mombuey blijven lopen. De CM loopt er namelijk heel erg dicht tegen.

Zeker vanaf het gasflessen verdeelcentrum loopt de Camino over een karrenspoor door een drassige kalle vlakte op een honderdtal meter van de N525. Het spoor wordt gebruikt door SUV eigenaars die eens willen gaan pronken met wat modder op hun voertuig. Hierdoor maken ze het spoor moeilijk begaanbaar en nog drassiger voor pelgrims, maar dat zal de gemiddelde SUV eigenaar een zorg wezen.

En dus is het hier zeker geen ‘zonde’ om langs de N525 te lopen tot de inkom van Mombuey.

Aan het binnenkomen van het dorp ligt een tankstation met Hostal. Daar tegenover ligt een panaderia. Je loopt verder het centrum in het Centrum. Ik was nog ruim op tijd voor het middageten en ging eten in hostal La Ruta  Menu del dia & koffie: 11€  (goed).

Je vervolgt je weg richting centrum. In de schoenwinkel en Regalos Alonso krijg je je stempel.

Albergue:

Hier ga je naar links. In deze straat vind je een klein stenen gebouwtje. Je loopt er zo voorbij. De sleutel haal je af in huis nr 9 in dezelfde straat.

11 bedden, douche en toilet, microgolfoven. Enkel glas en dak waarbij de gebinten zichtbaar zijn. Visueel mooi, maar zeer moeilijk te verwarmen, gezien de weinige warmte van de te zwakke verwarming allemaal omhoog gaar tot tegen het gebinte. Enkel in de badkamer is er een vlak plafond. Men had het beter over de volledige herberg gedaan.

In het centrum zijn meerdere winkels.

11) Dag 22: Mombuey – Puebla de Sanabria (31km) (7u30- 8u30)

Valdemerilla:

Je verlaat de albergue van Mombuey naar rechts. Aan het pleintje, ga je naar rechts en vervolgens keer je langzaam terug naar de N525. Je passeert een oprit van de A52 en vervolgens zet je je weg verder langs de N525. Een kleine 2km verder verlaat de CM de N525. Vervolgens dwars je de A52 via een brug. Voorbij de brug is er een trajectwijziging omwille van de ATE (TGV). Je keer terug tot aan de A52 en volg deze dan naar links. Na 200m neem je de weg naar links (geschilderde pijl links, wegwijzer op houten stok ligt soms op de grond of wijst de verkeerde richting). Je loopt tot aan de werf van het toekomstige ATE (TGV) traject (GPS2201). Voorlopig kan je nog over de werf richting GPS2202. Hier kom je terug op het vroegere traject en ga je naar rechts. Op het asfalt ga je naar links en zo naar de kerk van Valdemerilla. De Rother tracklog houdt al rekening met het toekomstige traject van de CM, als de werf ooit afgesloten wordt, en loopt dus voorlangs het traject van de ATE (TGV). Aan het asfalt gaat het naar links door de tunnel onder de ATE (TGV) en zo rechtdoor richting kerk van Valdemerilla. Je gaat niet dwars door het dorp, maar rondt het in tegenwijzerzin.

Cernadilla:

Valdemerilla lijkt bijna volledig verlaten. Vanaf het dorp volg je een grindweg in rechte lijn door een mooi en rustig landschap. Langzaam nader je Cernadilla. In het dorp ga je op de tweesprong naar links. Je passeert de kerk en daalt af. Op een tweesprong gaat het opnieuw naar links.

San Salvador de Palazuela:

2 km verder bereik je San Salvador de Palazuela. Je dwarst het dorp langs de rechter kant.

Entrepeñas:

Je verlaat het dorp richting ZA-2436. Je dwarst deze weg en volgt de Camino a Entrepeñas. Onderweg heb je zicht op het Embalse de Cernadilla (meer). Je blijft op de zelfde weg en houdt het dorp aan de linker kant van je.

Asturianos:

Eenmaal voorbij Entrepeñas kom je terug in een zone alwaar men aan het werken is aan het spoorwegtraject van de AVE. Ongeveer 200m voorbij het dorp vind je een steen met schelp die in 2013 overtrokken was met een plastic zak. Op de rijbaan waren gele pijlen geschilderd met de aanduiding CS. De omleiding blijft op het asfalt tot vlak voor de brug over de A53. Hier gaat het schuin links tot vlak naast de autostrade, en vervolgens volg je deze tot GPS 2204, alwaar je terug op het oorspronkelijk traject van de CS komt. Nadeel van deze omleiding is dat  het traject zowat 800m langer is. Bovendien moet je langs de A53 op drie plaatsen een afwateringskanaal van hemelwater van de A53 dwarsen. Je vindt hier wel wat stenen om je daar bij te helpen, maar aangenaam is anders. Tot zolang het oorspronkelijk traject niet feitelijk afgesloten is, kan je dit maar beter volgen. Bij GPS 2204 vind je namelijk een brede weg die uit de richting komt van GPS 2203 en dus vermoedelijk samenvalt met de Rother tracklog en dus het oorspronkelijke traject. De weg vertoont echter diepe geulen van banden van 4×4 voertuigen. De aarde is hier erg leemachtig en kleeft hard aan de zolen van je schoenen. Dit is overigens ook zo aan de overzijde van de brug , voor het deel dat evenwijdig loopt aan de A53. Verderop wordt het beter J.

Uiteindelijk kom je uit op de N-525.

Palacios de Sanabria:

Wie niet in het dorp zelf moet zijn, kan deze beter volgen naar links om aan het einde de CS terug te vinden. Je volgt de N525 tot een asfaltweg deze verlaat naar rechts. De CS volgt het asfalt tot dit een bocht naar rechts maakt. Hier gaat de CS rechtdoor en daalt af. Wat hier volgt is een zeer onaangenaam drassig stuk. Het traject is dusdanig slecht dat je dient te overwegen om op de N-525 te blijven lopen.

In Palacios de Sanabria vind je langs de N-525 een bar en een klein voedingswinkeltje. Daar tegenover vind je ook een picknickplaats.

Puebla de Sanabria:

Je komt terug op de CS door de asfaltweg naar rechts te volgen tot aan de kerk. Hier dwarst de CS de rijbaan en gaat verder rechts van een huis. Verder gaat het probleemloos tot Otero de Sanabria. De kerk heeft hier interessante afbeeldingen ter hoogte van de ingang onder de gaanderij.

In Otero kan je overwegen om de CS te verlaten en de N-525 te volgen tot Puebla de Sanabria. De CS dwarst namelijk 2 maal de A53. Of dat veel rustiger is dan de N-525 moet iedereen maar voor zichzelf afwegen.

Vlak voorbij een op- en afrittencomplex komt de CS terug op de N-525. Wat verder passeer je:

Hotel-restaurant La Casona de Sanabria (GPS2208), verkozen tot beste wegrestaurant in de regio Vigo-Madrid.

Buiten staat de Menu del Dia aangekondigd aan 12,80€ Ik betaalde 11,00€ met koffie of thee in plaats van een dessert, en dat was het zeker waard.

Je volgt de N-525 tot aan de rotonde. Hier ga je  naar links. Vlak voor de rug vind je het Centro de Salud, de private herberg Casa Luz (GPS2209) en verderop  in de straat 2 voedingswinkels.

Albergue Casa Luz:

34 bedden, gratis internet, warme douches,ingerichte keuken, terras, gierig met verwarming, wasmachine en droogkast tegen betaling, 10€/p/n.

Puebla de Sanabria:

Het historisch centrum van het stadje ligt op een heuveltop, die je het gemakkelijkst bereikt via en trap tegenover de brug (fietsers volgen het asfalt J). Doe dit ’s avonds zonder rugzak, maar met fototoestel.

 12) Dag 23: Puebla de Sanabria – Lubian: (28,2 km) (6u –N525)

Requejo: 

In België zullen we het jaar 2013 herinneren omwille van zijn lange koude winter. In Noord-Spanje was het dart jaar niet veel beter. De beelden in het televisienieuws deden vermoeden dat de pelgrims op bepaalde delen van de Camino Francés nog minder geluk hadden. De Camino Sanabres loopt namelijk langs de zuidkant van de bergen. Dit resulteerde in een zeer koude noordenwind, maar enkel maar sneeuw op de allerhoogste delen van de Puerto de Padornelo.

Je verlaat de Albergue Casa Luz naar links en over de brug ga je naar rechts. Op die manier vermijd je de klim naar het historische centrum. Wat verder vind je opnieuw tekens en volgens gaat het langs de oude N525 tot de nieuwe.

Tot Requejo is het traject van de CS niet veel zaaks. In dit dal heb je naast de N-525, de A-52 en voorbij Requejo ook nog eens het traject van de AVE en dus blijft er maar weinig ruimte over om een aangenaam traject in stand te houden voor de CS. Zeker bij minder gunstige weesomstandigheden is het gebruik van de N-525 aan te raden. Omwille van de aanwezigheid van de A-52 is hij zeer verkeersluw. Reken op 1 auto per minuut tijdens de ochtendspits L.

Requejo: kerk met gaanderij en stenen banken, boven de weg, Voedingswinkel en bar. Albergue. Hotels worden hier hoofdzakelijk gebruikt door werknemers van de bouwwerf van de  AVE.

Padornelo:

In Pardonelo dien je opnieuw voor jezelf te beslissen of je de N-525 volgt of de CS. De CS volgt wat nu dienstwegen zijn voor de aanleg van het traject met bijbehorende tunnel voor de AVE. Laat je bij de keuze vooral leiden door de weersomstandigheden. De meeste auto’s die je passeren op de N-525 zijn werklui van de werf. Zonder de werf passeert hier één auto elke 10 minuten.

Vlak voor de tunnel op de N-525 komen beide trajecten opnieuw samen. Opnieuw dien je te kiezen tussen de CS en de N-525. In 2013 lag er sneeuw op de pas Puerto de Padornelo en was de keuze snel gemaakt L.

De tunnel is recht en 435m lang. Er is een voetpad en langs beide zijden, ca 60 cm breed. Tijdens de passage door de tunnel passeerde mij één voertuig. Het tunneldak is niet helemaal waterdicht, wat bij vriesweer resulteert in  ijsplekken op het trottoir en ijspegels aan het plafond.

Aciberos:

Net voorbij het dorp Pardonello is er een tankstation met hotel-restaurant.

Omstreeks 13.30 uur staat de parking hier vol. Het restaurant is gekend bij truckers en mensen die werken of wonen in de buurt. Menu del dia.

Een weinig voorbij het tankstation houdt de klassieke N525 op te bestaan en moet je langs de oude N525 een tamelijk smalle en bochtige weg langs de dorpen Aciberos en Lubian. Het eerste deel verloopt langs de grote N525, daarna naar rechts langs de smalle N525 in de richting van Aciberos. Op een bepaald ogenblik gaat de CM naar links door de kom. Dit traject is korter, maar af te raden bij regenweer. Op een bepaald ogenblik loopt de CM langs een mini aquaduct dat bij serieuze regen overloopt op de CM, die dan verandert in een beek. Heel gezellig. Door het dorp Aciberos.

Lubian:

Verder langs een pad dat heel veel draait en keert naar Lubian. Het eerste huis dat je tegenkomt op de CM is de albergue.

Tel: 661855423 of 630353499 (Mari, is na 5’ ter plaatse)

Albergue: (GPS 2302) 2 tafel met 8 stoelen, keuken met beperkt gerei, microgolf, douche met warm water, WC met toiletpapier, lavabo met warm water, 12 bedden boven, 4 beneden, elektrisch radiatortje. Beneden het warmste.

Wie langs de weg gekomen is, wat ik aanraad bij regenweer, volgt de pijlen naar Casa Irene en loopt dan nog iets verder door om zo aan de albergue te komen. De winkel langsheen de CS is vaak gesloten in de namiddag en zeker op zondag (GPS2303). Aan de eerste wegwijzer met kalebas ga je naar rechts tot de hoofdweg. Hier vind je een bar Jave (GPS2304) alwaar je enkel ’s middags kan eten. Het publiek bestaat hier overwegend uit werfarbeiders. Menu del dia : 9€ incl. koffie. Vrij ruime keuze. Zijn geld meer dan waard.

13) Dag 24: Lubian – A Gudina (23,3 km – 5u00): 

Villavella:

In 2013 lag er ’s ochtend sneeuw rond de albergue (985m). De beslissing om langs de weg te lopen was dan ook snel gemaakt.

Je volgt de CS tot aan de eerste wegwijzer met kalebas, alwaar je hem verlaat. Hier gaat het naar recht tot de hoofdweg door het dorp. Je volgt deze naar links en verlaat Lubian via de oude. De weg maakt een bocht ronde de kom van de rio Tuela. Op een bepaald ogenblik zie je het Santuario de la Tuiza vlak naast de A53 autosnelweg. Je volgt de oude N525 tot de afslag naar las Hedradas. Nadeel is dat dit stuk oude N525 in 2013 druk gebruikt werd voor afvoer van aarde van de ene kant van de tunnelwerf naar de andere.

Vanaf de rotonde, vind je de ‘grote’ N525 terug en is het werfverkeer verdwenen. De wegwijzer met aanduiding 14km tot A Gudina is fout. 17km zal eerder stroken met de werkelijkheid. Je blijft de  N525 volgen  tot A Canda. Reken op 1 auto per gewandelde kilometer. De tunnel op de N525 is 440m lang, heeft en bocht en is dan ook verlicht. Reken op maximum 1 auto tijdens de doortocht van de tunnel. De tunnel is droger dan die onder de Puerto de Padornelo.

Nota 1: de CM gaat via een kleine weg over de pas en dat betekent dus meer klimmen. Leuk bij mooi weer en korte dagetappes.

Nota 2: vanaf de bergpas ben je in Galicia en duiken de betonnen mijlpalen met schelp in faience en kilometeraanduiding naar Santiago op. Zowel de schelpen als de kilometeraanduidingen zijn vaak gestolen door souvenirjagers. De opgegeven kilometers verschillen een achttal kilometers met die in de Rother gids, gezien daar voor de omweg via het Monasterio de Oseira gekozen wordt, daar waar de kilometerpalen de afstand langs de rechtstreekse route meten.

Aan de andere zijde van de tunnel is de verkeerssituatie verwarrend. De N525 is de weg naar rechts, die de eerste paar honderd meter in zeer slechte staat is. Verder via de N525 tot het dorp Vilavella, Rond Vilavella was er in 2013 ook veel werfverkeer op de N-525.

A Gudina:

Vanaf Vilavella kan je in normale omstandigheden terugkeren naar de CM (In 2013 was dit niet het geval wegens de sneeuw L). In O Pereiro vind je een hotel-restaurant.

Vlak Voor de brug over de A53 komt de CM terug op de N525. Je volg de N-525 tot in het centrum. Het eerste Hostal heeft geen restaurant. Wat verder vind je een restaurant met ernaast een gelijknamige slagerij. Dit zou het beste moeten zijn van het stadje, maar is gesloten op zaterdag. In de bar El Peregrino hebben ze enkel Platos Combinados, maar in de meeste gevallen vind ik dat oplichterij. Alternatief vind ja aan het einde van het stadje op zowat 1 km ter hoogte van een paar tankstations ook 2 hotel-restaurants. Ik bezocht Hostal Relojero (rechts van de rijbaan). Menu del dia 10€.

In de Calle Mayor vind je een bakkerij en 2 voedingswinkels.

De albergue bereikt je door in het centrum door tot op het hoofdkruispunt aan bar El Peregrino op de N525 naar rechts te gaan. Vervolgens ga je onder de spoorwegbrug en opnieuw rechts omhoog in de richting van de school. Het gebouwtje dichtst bij het spoor is de albergue. Aan de deur hangt een bericht met telefoonnummer van de Protection Civil: 696820722

Albergue: zithoek, tafel met 12 stoelen, 1 WC met douche voor gehandicapten 2 WC’s en 4 douches boven, 4 lavabo’s 48 bedden, keuken met wat gerei, elektrische verwarming. 5€ inclusief wegwerp matrasbeschermer

Er liggen drie sleutels voor de deur en ’s ochtends trek je gewoon de deur achter je dicht.

14) Dag 25: A Gudina – Laza (35 km) (7u15 – 8u00): 

Campobecerros:

Je verlaat de Albergue en keert terug naar de hoofdweg. Hier ga je schuin rechts  via de autoluwe Rua Maior. Op een pleintje vind je de splitsing tussen de variante via Verin (links) en de meer alpiene variante via Laza. Deze laatste is korter en in normale omstandigheden ook rustiger. Maar zolang de werken aan de AVE nog aan de gang zijn, zal je hier te maken krijgen met soms irritant druk werfverkeer op alle dagen behalve zondag. Voor het traject van A Gudina tot Campobecerros heeft de aannemer een alternatieve route ontworpen en bewegwijzerd, maar dit alternatief is duidelijk ontworpen door een ontwerper van hogesnelheidslijnen, wiens alternatief vervoermiddel een SUV is en niet een paar wandelschoenen. Veel te veel omweg om haalbaar te zijn :-(.

Aan het pleintje in a Gudina ga je dus naar rechts. Je volgt steeds dezelfde asfaltweg tot vlak voor Venda Teresa. In Venda Teresa gaat de CM over de berg, de asfaltweg gaat er rond. Bij mooi weer zeker over de berg gaan, mooi uitzicht op het stuwmeer. Na het dorp gaat de verharde weg over in ras en vind je een aantal drassige plekken, maar alles blijf binnen het redelijke. Na de heuveltop kom je terug op de weg en ga je naar links (rechtdoor) naar Venda Capela. Ook daar vervolg je via een weg naar Venda Bolano. Aan een bord dat je opmerkzaam maakt op een mooi uitzichtpunt op het bovenste deel van het meer, gaat de CM omhoog de heuvel op. Enkel uit te voeren bij mooi weer en als je niet te moe bent. De afdaling is namelijk redelijk steil en gevaarlijk om je enkels te verstuiken. Heel veel los gesteente. Via de weg kom je er met minder moeite. Je gaat door het dorp van Campobecerros en passeert twee kleine winkeltjes, telkens in een bar. De laatste is een bar en Merendeiro (visrestaurant met specialiteit: forel). Deze heeft ook bedden. Op het einde van het dorp vind je een paar zitbanken langs de weg. Indien je te vroeg bent voor het restaurant kan je hier picknicken.

Porto Camba:

Na Campobecerros gaat het omhoog. Over de weg tot Porto Camba,

As Eiras:

Tot aan het kruis loopt de CM over asfalt. Aan een zeer groot houten kruis verlaat je de rijbaan naar links voor een steenslagpiste. Eerst ga je steeds langs dezelfde weg, die begint te dalen tegen de flank van de vallei. Wanneer je het dorp AS Eires recht tegenover je in het vizier hebt, moet je er nog naartoe afdalen. Het laatste deel verloopt in een boog tegenwijzerzin.

Laza:

Vanaf As Eires gaat het opnieuw via de weg bergaf naar Laza. Wanneer je de rijbaan een haakse bocht naar links maakt met zicht op Laza, sla je rechts af en daal je nog wat verder af naar de rivier die je dwarst om op de OR 112 te komen. Deze moet je nog één kilometer volgen. Aan het begin van de bebouwde kom,verlaat je de OR122 o een soort tweesprong naar rechts. Met een GP en een bordje naar de albergue wordt je afgeleid van de hoofdweg via een achterafstraatjes. Je bereikt een plein en passeert langs het Casa do Consello, alwaar je langs de kant van de apotheek de Protection Civil (GPS 2504) aantreft. Hier worden je gegevens genoteerd en krijg je een sleutel en je stempel. De albergue bereik je door op het plein naar rechts te gaan, richting albergue, die aan het sportcentrum ligt. ’s Morgens dien je de sleutel terug te brengen en via het raam naar binnen te schuiven.

In Laza zijn twee bars. In de ene, Taberna do Ardillas, kan je ’s middags en ook ’s avonds (iets duurder) eten.  ’s Middags koste de menu met koffie en een zelfgestookte likeur 10€, ’s avonds (soep, spaghetti, koffie en schnaps): 11€. In de andere bar kan je ’s ochtends ontbijten.

Albergue (GPS2506): keuken met gerei, koelkast en microgolf, maar slechts één bord dat geschikt is voor de microgolf (de anderen hebben een gouden rand) 4 WC’s, 4 douches, 24 bedden, tafel met 10 stoelen, zithoek, slotvaste droogplaats en fietsenberging. Bij het intreden van de duisternis gaat het licht automatisch aan. Het gaat ook ’s nachts automatisch uit. Tussen ca middernacht en 08.00 uur is er enkel licht op de hoofdgang. Na 08.00 uur enkel nog licht in de keuken. In het toilet kan de sensor gaat het licht en de ventilatie ook aan met een sensor. Hier heeft men de automatisering tot in het belachelijke doorgetrokken. Voor de rest goede herberg, pure luxe.

15) Dag 26: Laza – Xunqueira de Ambia (33km) (ca 7u00) :

Soutelo Verde:

Eerst ga je terug naar de Protection Civol om je sleutel af te geven. Vervolgens ga je via de achterafstraatjes van Laza langs de bars naar de dorpsrand en dan naar rechts verder via de OR 113. In een bocht van de OR 113 verlaat je deze naar rechts via een zijweg om aan het eerste kruispunt terug naar links te gaan en dan terug op de OR113 naar rechts richting Soutelo Verde. De Rother tracklog keer echter niet terug naar de OR113, maar blijft via het smalle asfaltwegje evenwijdig aan de OR113 lopen. Normaal zou dit een goede keuze zijn, maar ook dit wegje wordt gebruikt door werfverkeer voor de werf van de AVE. Je passeert via Vilamea en Castro om zo verder te gaan naar Tamicelas. Hier steek je een beekje over, alwaar je een park en picknickplaats (GPS2601) met Camino symbolen vindt. Wat verder tref je opnieuw GP aan (GPS2602).

Wie via de OR113 bleef lopen, verlaat deze nog eenmaal voor ca. 200m vlak voor Soutelo Verde. Te gek om los te lopen. In Soutelo Verde wordt je ook via achterafstraatjes door het dorp geleid. Ik negeer meestal dat soort uitstapjes omdat de veldwegen in de buurt van dergelijke dorpen vaak kleine vuilnisbelten zijn. Bovendien kost het nodeloze inspanning en levert het in mijn ogen niets positiefs op.

Albergeria:

Net voorbij Soutelo Verde gaat de CM nu rechts door de valleibodem richting Tamicelas en klimt dan via de tegenoverliggende bergrug naar de pas. Onderweg passeer je een paar steenplaten, die bij nat weer glad zijn. De Italiaanse taxipelgrims die het gebruik van een regenscherm met 2 wandelstokken trachten te combineren, kwamen hier onzacht met de bodem in contact. Bij slecht weer kan je dus eventueel voor de OR113 kiezen. Deze is zeer verkeersluw. Minder dan 1 auto per kilometer.

Bij GPS2603 kom je terug op de OR113. Je kan even halt houden in Bar Rincon del Peregrino in Albergeria, alwaar veel Jacobschelpen tegen de muur hangen. In Galicia staan er heel veel bushokjes langs de weg, vooral in de dorpen en bij regenweer of als de andere banken nog nat zijn door de dauw, zijn dat droge zitplaatsen.

Vilar de Barrio:

Nadeel van de route van de CM door het dorp is dat het traject net voorbij het dorp drassig is. Je kan deze plekken passeren via hoge stapstenen. Voorbij het dorp passeer je langs een betoncentrale. De CM dwarst de toegangsweg, maar dit is niet aan te raden bij vochtig weer. Dan kan je beter op de toegangsweg naar echts gaan en op de hoofdweg naar links. Op die manier loop je evenwijdig aan de CM die verderop toch op de OR113 uitkomt.

Wat verder verlaat je opnieuw de OR113 om te klimmen naar een kruisbeeld. De afdaling vanaf het kruisbeeld terug naar de weg is drassig. De OR113 zelf gaat linksom de berg. Je blijft een tijdje op de OR 113 lopen tot de weg een bocht naar rechts maakt. Ter hoogte van een paar Britse autowrakken ga je naar links de weg af. Er wordt steil afgedaald via een grindweg. Het horizontale stukje van dit pad was erg drassig gezien er een beekje over liep, gelukkig kon je via een hoge kant van de weg probleemloos verder. Aan het asfalt vind je een stenen picknicktafel. Op het asfalt ga je naar links en dan blijven volgen tot het asfalt een bocht naar links maakt. Hier wordt weer verder gedaald via een veldweg tot aan de baan van Sarreaus naar Villar de Bario. Op de weg ga je naar rechts en volg je deze tot Villar. Via wat achterafstraatjes door het dorp, tot je aan een parkje komt. Op het einde van het parkje op de hoofdweg zie je een wegwijzer naar rechts naar de albergue.

Deze albergue (GPS2607) is één van de betere op de route. Ik bezocht hem niet zelf, maar ging nog door naar die van Xunqueira de Ambia.

In de bar ‘Via de la Plata’ (GPS 2605) kan je eten. De bar is gelegen in de straat links voor het parkje, ca 100m op de linker kant. Menu del dia ook op zondagmiddag. Voedingswarenwinkel (GPS 2606).

Gomareite:

Via asfalt volg je de CM tot voorbij het dorp Gomareite

Bobadela:

Voorbij het dorp Gomareite gaat het naar links op de tweede lange kaarsrechte landbouwweg die je ziet. Je volgt deze tot je ongeveer op gelijke hoogte van het dorp Bobadelo bent en dan neem je een weg naar rechts naar het dorp.

Cima de Vila:

Bobadelo passer je via achterafstraatjes en dan ga je via nogal stenige en sterk overgroeide paden over de heuvel naar Cima de Villa. Bij regenweer kan je dit stuk eventueel omzeilen via de weg.

Xunquera de Ambia:

Uit te spreken als: Choenkweira de Ambia. Vlak voor Xunquera ligt nog een gehucht. Even voorbij dit gehucht gaat de CM via een kleinere asfaltweg naar rechts langs het sportcomplex, alwaar zich de Albergue (GPS 2608) bevindt.

Aan de voordeur hangt er een bericht met telefoonnummer 988436069 of mobiel 627705674.

In het dorp zijn twee winkels. De eerste tegenover de kerk is klein. De tweede aan het volgende plein net voorbij de afslag van de Camino is een Spar  (GPS 2610). De keuze is hier iets ruimer, maar verwacht geen wonderen.

Eten die je in bar Beje (GPS 2609), langs de hoofdweg, vlak voor het echte dorp, naast een klein parkje met fitness toestellen. Menu op elk uur van de dag. Menu del dia: Sla, biefstuk, dessert en koffie met een speculaas koekje van Lotus voor 9€. De rode wijn heeft een harsachtige smaak. Niet echt mijn ding, maar het eten was meer dan goed.

De albergue (GPS 2608) is er weer één met geautomatiseerde verlichting. Wanneer je ’s ochtends je wil klaarmaken zonder al te veel je eventuele medepelgrims te storen, moet je dit doen bij de noodverlichting. Je kan trachten het licht in de eetzaal, keuken aan te krijgen door de schakelaar in de schakelkast te bedienen en deze kast dan te sluiten. Ik vermoed dat er een soort lichtsensor opzit. Ik ben er niet volledig aan uitgeraakt. Opnieuw een albergue met een 24 slaapplaatsen, een keuken met wat gerei, een zithoek en tafels met stoelen, 4 douches, 3 toiletten en 4 lavabo’s.

16) Dag 27: Xunqueira de Ambia – Ourense (22 km) (4u30):

Ourense:

Het makkelijkst keer je terug naar de weg om dan via de weg af te dalen richting Xunqueira.

Via de CM loop je door het dorp tot het plein waar de autobussen vertrekken en waar je de spar vindt. Hier ga je rechts. Deze weg die je zal volgen tot aan het industriegebied van Ourense. Het eerste uitstapje heb je naar links via het Centro de Salud en het zwembad tot je terug op dezelfde weg komt. Je volgt deze in de richting van het Plana Fluvial een soort rivierstrand. Je daalt af tot de brug over de rivier en vervolgens neemt de CM naar rechts een stenig pad, dat bij droog weer goed te doen is. Je passeert langs een gehucht en verder kom je terug op de weg naar Ourense. Ter hoogte van het dorp Gaspar is er een absoluut irritant en overbodig ommetje van de CM. Beter langs de weg. Ook hier zal je last hebben van werfverkeer tot GPS2701.

De dorpen en dorpjes volgen elkaar op tot het industriegebied van Ourense. Op weekdagen kan je de witte rookpluim reeds van ver zien. Je passeert aan de voet van deze schouw. Aan het begin van het gebied vind je een grote rotonde, alwaar je rechtdoor gaat (gebeeldhouwde pijl op de rotonde zelf).Op een T-splitsing ga je naar links. Aan het volgende wat schuine T- kruispunt ga je links (geen pijl gevonden). Wat verder aan een Y-splitsing ga je recht (gebeeldhouwde pijl). Je volgt de weg omhoog en op het einde ga je naar rechts. Je blijft de pijlen volgen en komt op de N525, die je verlaat voor een weg door het dorp Seixalbo, een oase van rust, met smalle straatje, voor je echt Ourense binnentrekt. Je komt uit op een grote weg met veel concessiehouders, die je naar links volgt, achter de metalen stootband aan de overzijde. Uiteindelijk kom je op een rotonde. Wie naar het centrum wil, neemt de arm schuin links. Indien je wil overnachten in Ourense neem je de arm schuin rechts en loop je zo recht op het Convento de San Francisco af.

De albergue (GPS2702) wordt bewaakt door vrijwilligers om er ongenode gasten buiten te houden en met de vele zwervers in Ourense is dat wel nodig. Er worden geen groepen toegelaten ondanks de capaciteit van 36 bedden, 6 toiletten, 6 douches, tafel met stoelen en zithoek. Zeer mooi gerestaureerd interieur met nieuwe elementen. Openingsuren van 12.00 tot 14.00 en van 17.00 tot 21.30 uur. Tracht dus voor 14.00 uur aan te komen, zo kan je je rugzak achterlaten in de albergue en kan je vervolgens gaan eten in de stad en deze bezoeken. Het centrum bereik je het gemakkelijkst door tegenover het Convento de 120 trappen af te dalen tot je de straatje vlak achter de kathedraal bereikt.

Een beetje rechts van de kathedraal vind je de Calle San Miguel (GPS2704) de grootste verzameling restaurants in het centrum. Menu del dia van 9 tot 11 EUR.

Ikzelf koos voor het restaurant met de haan op het uithangbord. Klassieke ruime keuze van menu, terras onder de bomen in de achtertuin. Winkels vind je op de Avenido del Progreso of aan het Monasterio naar rechts. Leuke stad met veel parken.

In de stadsbibliotheek in de Rúa Do Concello kan je eventueel je vliegticket afdrukken (0,05€).

17) Dag 28: Ourense – Cea (21,2 km) (5u00):

 

Cima da Costa:

Daal af via de trappen naar de kathedraal en vind daar de faiencetegels met schelp logo in het trottoir die je de weg moeten wijzen naar de Puente Romano. Vanaf de brug schakelt men over op de Gele Pijlen. Een beetje voorbij de brug vind je de splitsing (GPS 2801) tussen de twee wegen naar Cea, zijnde de variante via Amoeir en die via Tamallancos. Ik nam de variante via Amoeiro, gezien het weer goed was en die mij verder van de N520 leek af te lopen. Deze variante begint wel met een lelijk stuk via het station voor  de treinen en dat voor de autobussen en verder langs de drukke  N120 naar Vigo (bekend van Celta de Vigo, de voetbalploeg). Bij  GPS 2802 vind je een Lidl. In Quintela kan je eindelijk van de N120 weg. Je gaat eerst onder de nieuwe brug van de AVE. Vervolgens ga je onder de smalle oude brug van de trein. Hier vind je een licht voor voetgangers om de tunnel te passeren. Dan volgt de klim naar Cima da Costa, die adembenemend is, niet zozeer vanwege de stijging van 19%, maar wel omwille van de vele uitlaatgassen die je te slikken krijgt, gezien er tussen 08.00 en 10.00 uur vrij veel school- en werkverkeer is, en er in Spanje veel meer oude auto’s rondrijden. Men probeert op allerhande manieren de snelheid van de afdalende voertuigen te remmen, echter zonder veel succes.

Mandras:

Eenmaal boven ga je via een zandweg naar het volgende dorp Linares. Ook hier hebben ze last van metaaldiefstal en werden de gietijzeren putdeksels vervangen door grote stenen. Vervolgens een combinatie van asfalt en landweg tot de kruising met de weg naar Amoeiro. Je dwarst de weg en aanvankelijk loop je via een vrij brede piste die verder versmalt. Vlak voor de brug is de weg erg drassig.  Je dwarst de boogbrug van Mandras en komt in een leuk dorp. Je vindt hier banken om eens wat uit te rusten.

Casasnovas:

Je volgt het asfalt tot Casasnovas. Hier bereik je weer de N520 en dwarst deze. Hier kom je terug bij de andere variant vanuit Ourense.

Cea:

De CM volgt een met veel steengruis opgevulde weg tot Cea, evenwijdig aan de N520. Je gaat via een tunneltje onder de N525 en passeert de school. Vanaf hier ben je in de Rua do Matadeiro. De Albergue vind je  in de Rua San Cristobal. De albergue  (GPS 2804) is niet slotvast.

Albergue: 38 bedden, zithoek, tafels met stoelen, keuken met wat gerei, koelkast, elektrische verwarming, verlichting gaat aan met bewegingssensor in de badkamer en blijft eindelijk eens voor een normale duur branden. De verlichting met 2 bewegingssensors en 2 krachtige spots ter hoogte van de trap was niet werkzaam in 2013. Het problematische aspect van deze Albergue is, dat hij van binnenuit niet afgesloten kan worden, en dat is storend (zie hieronder).

Verslag 2003:

In de loop van de middag dook er een nep-pelgrim op die in Orense geweigerd was. Hij begon als een gek al zijn kleren te wassen. Na de avondronde om 23.00 uur van de opzichter die je credential afstempelt, doken er een 6-tal ongure figuren in twee auto’s op die er de handel en wandel goed bleken te kennen en die de herberg door het gebrek aan toezicht als een goedkoop hotel bleken te gebruiken.

Als je de gele pijlen volgt kom je op het dorpsplein dat je dwarst. In de straat aan de overzijde van het plein vind je tegenover de post een restaurant.

Menu del dia: biefstuk, ensalada mixta, goede wijn, water brood en dessert, 10 EUR.

Brood vind je in de winkel Claudio in de hoofdstraat of bij de bakker (GPS 2805) (enkel zeer grote broden) langs de weg naar Osseira.

18) Dag 29: Cea – Castro Dozon – Laxe (32,6km) (6u30 – 7u45)

Monasterio de Oseira (2003):

Je volgt de GP over het dorpsplein, achterlangs het voetbalterrein en dan via een goede bosweg steeds rechtdoor door het bos. Op een Y-splitsing ga je links en steeds rechtdoor tot je aan een paar groentetuinen komen een kaal stuk met meerder sporen. Hier volg je de muur naar links om alzo op de asfaltweg te komen en dan deze in dezelfde richting te volgen tot het dorp Silvaboa. In het dorp ga je naar rechts en volg je de hoofdweg naar het Monasterio de Oseira. Je kan het klooster bezoeken om 10.00, 11.00, 12.00, 15.30, 16.30, 17.30 en 18.30 uur. Voor groepsbezoeken kost het 1 EUR, voor individuele bezoeken 2 EUR. Gezien ik alleen was, werd het dus 2 EUR. Het bezoek duurt zowat een half uur, maar van het bewoonde deel krijg je niets te zien. Het bezoek betreft vooral de kerk en de binnentuinen.

Outeiro (2003):

Aan de abdij ga je links het wegje in dat vrij stijl omhoog loopt. Vermoedelijk moet je aan het eerste kruispunt naar rechts. Ik liep rechtdoor en vond verder niets meer. Een boer zette me terug op de goede weg. Ik kwam uit op de weg boven het dorp dat je kan zien liggen op de helling rechts van je. Over het algemeen kan gezegd worden dat de bepeiling tussen de dorpen op dit deel vrij zwak is en gezien er geen ‘S’ zijn, moet je het uitsluitend met de GP doen. Eenmaal je het hoogste punt bereikt hebt en je zicht hebt op de andere vallei, steekt de Camino een bocht van de weg af. De tweede afsteel is dicht begroeid, glad en stijl. Beneden ga je naar rechts, je dwarst een beek over een betonbrug en dan klim je weer omhoog op de andere oever. Op het eerste kruispunt ga je rechtdoor (geen GP) in de richting van het volgende dorp. Je bereikt het asfalt en gaat dan verder tot Outeiro.

Castro Dozon (2003):

Bij het binnenkomen van het dorp aan de eerste boerderij ga je rechts omhoog. Op een bepaald ogenblik moet je door een zeer modderig stuk. Je wijkt uit via de weide links, kruipt dan onder de prikkeldraad en gaat dan verder via een nog modderig deel dat je dwarst via een van de stenen.

Buiten het dorp Vidueiro moet je de eerste steenslagpiste rechts omhoog. De GP staat buiten het gezichtsveld. Op een bepaald ogenblik kom je op een Y-splitsing. Links ligt er een steenhoopje en dus volg je maar naar links. Verder maakt de hoofdweg een S-  bocht (links – rechts en gaat dan langs varkensstallen tot aan de N525, die je naar rechts volgt tot Castro Dozon. Je blijft de N525 volgen tot het einde van het dorp en aldaar vind je de sportvelden en een openluchtzwembad. Er is ook een Hostal met restaurant. De ingang lang de voorzijde is gesloten. Je moet voor het restaurant langs achteren binnen.

Albergue (gesloten in maart 2013): kleedkamers van het zwembad: geen bruikbare douche, wel WC, lavabo en 2 bedden met matras en nog een aantal bijkomende matrassen voor op de vloer. Het geheel vertoont een paar typische sporen van slordige Spaanse afwerking en wordt nog weinig gebruikt en zal snel in verval geraken (spijtig)

Menu del dia in het hostal.

Castro Dozon (Direct – 2013):

 

Wie niet de omweg langs het Monasterio de Oseira wil maken volgt aan het kruispunt met de pijl naar de albergue niet de straat met de gele pijlen, maar de andere straat, die je naar de winkelstraat van Cea leidt. Daar vind je de weg naar het Monasterio de Oseira en ook een ‘S’. Je volgt deze weg tot Cotelas en dan  ga je naar links verder via Pinor, Arenteiro, Ponte en Carballeda. In dit dorp dwars je de N525. Vervolgens steek je evenwijdig aan de N525 een bocht ervan af. Uiteindelijk kom je terug op de N525 om hem dan 500m verder definitief te verlaten en af te zwenken naar links richting A53. Je dwarst de A53 via een brug en dan volgt de CM een traject door een mooi woest stuk landschap. Alles is goed aangeduid. Je komt terug aan de A53, die je opnieuw dwarst via een brug om dan terug te lopen naar Castro Dozon. Op de N525 ga je naar links. Wat verder dwars je hem. Om de Albergue van Castro Dozon en het hostal te bereiken blijf je echter de N525 volgen. Deze variant is een kleine 6km korter dan deze via het Monasterio de Oseira.

Pontenoufe (2013):

Je loopt grotendeels langs de N525 tot de Alto de Santo Domingo. Gezien er vlak voorbij Castro Dozon een oprit is naar de A53, is de N525 niet erg druk. Vanaf de hoogte tot KP 280 zijn er een paar korte uitwijkingen via een oud stuk weg. Voorbij KP 280 maakt de N525 een bocht naar rechts en ga je rechtdoor. Je zwenkt langzaam naar links richting A53 om deze te dwarsen. Wat verder loop je een kort stukje langs de oude spoorlijn.

Estation de Lalin (2013):

Je daalt af richting Estation de Lalin onder de nieuwe spoorwegbrug van de AVE, die reeds operationeel is als hoge snelheidstrein tussen A Coruna en Ourense. Vlak voor Estation de Lalin kom je op de P534. Je gaat naar links tot aan de rotonde.

Wie aan de rotonde naar links gaat vindt hier restaurant Paradilla La Estacion (GPS 2905). Menu del dia 8€. Spaanser dan dit vind je niet. Gemengde sla, grote hoeveelheid gegrild vlees en dessert, brood, wijn en gaseosa (Sprite voor bij de wijn, als je nog verder wilt stappen J).

Laxe (2013):

Aan de rotonde ga je naar recht en sla je een klein wegje in. Je passeer de hoge peiler van de brug van de AVE. Vervolgens gaat het omhoog tot je naast de AVE loopt. Vervolgens gaat het op en af tot Laxa . Vlak voor Laxa kom je terug bij de A53. Je daalt af naar de N525 vlak voorbij een rotonde aan de oprit van de A53. Je dwarst de A525 en loopt via een klein wegje richting A53  en de  albergue (GPS 2906). Gelukkig staan er hier geluidsschermen, zodat je niet al te veel last hebt van de A53.

Als je langs de N525 blijft lopen vind je een restaurant (GPS 2907)

Albergue:

Het betreft een zeer groot en modern gebouw dat in scherp contrast staat met de vlakbij gelegen traditionele boerderij. Naast de herberg is er hier ook een ontmoetingsruimte voor de plaatselijke gemeenschap ondergebracht. Zo komt hier o.a. de kantklosclub samen.

28 bedden in 2 slaapruimtes, 2 badkamers met warme douches en toiletten, eetzaal met aanpalend een zeer grote keuken met zo goed als geen bruikbaar keukengerei, 2 drankautomaten, die veel lawaai maken, salon, terras, fietsenstalling, wasplaats voor kledij, geen werkzame verwarming (de stookkosten zijn te groot voor zo een groot en weinig energievriendelijk gebouw, met veel hoge plafonds).

’s Avonds gaat de deur dicht om 21.00u. In de zomer is dit 22.00u. Absolute rust.

19) Dag 30: Laxe – Outeiro (A Vedra) (34km) (7u00 – 9u00)

Silleda:

De eerste afsteekjes van de CM, waar die de N525 verlaat tussen Prado en Taboada zijn kleine vuilnisbelten en te mijden. Vanaf Taboada worden de afsteekjes van de N525 langer en dus mooier. Na de eerste grote afsteek kom je terug op de N525. Na 100m verlaat je deze alweer aan een kapel aan een parking voor een heel mooi stukje CM tot Silleda. Onderweg raak je nog eventjes aan het industriegebied van Silleda om dit onmiddellijk weer te verlaten voor een bosweg. In het centrum van Silleda moet je aan een parkje naar rechts via de winkelstraat tot de N525, die je naar links volgt.

Nota: de albergue van Silleda is voor individuele trekkers enkel open van juli tot september. Er is ook een private albergue: Albergue Turistico Silleda, Via Venezuela 38, 36540 Silleda, www.alberguesilleda.com

Tel: 986580192 – 986592001 – 650531293.

Bandeira:

Opnieuw de eerste stukjes CM mijden Je blijft hier beter op de N525 lopen tot aan de graansilo’s. Pas vanaf de graansilo’s mag je terug de CM volgen. Je dwarst de N640 door een tunnel met ‘S’ symbolen in het beton van de wand. Verder dwars je de A53. Bij GPS3002 vind je een bordje dat de Albergue van Medelo aangeeft.

Albergue van Medelo:

Je gaat wel 3,2km van de CM af om deze albergue te bereiken. De volgende dag dien je 2,8km terug te keren naar het centrum van Bandeira, alwaar je 1,4km van je vertrekpunt terug op de route komt. In totaal voegt het gebruik van deze albergue dus 4,6km toe aan je Camino. Bovendien kan je er geen inkopen doen, is er geen keuken en ook geen restaurant. De albergue van Outeiro lijkt een betere keuze.

Na de afslag naar de Albergue draait de CM richting N525, die je bereikt voor de bebouwde kom van Bandeira. Je volgt de N525 door Bandeira. Er zijn hier meerder winkels, restaurants en een hostal.

Puente Ulla:

Aan het einde van de bebouwde kom van Bandeira ga je naar rechts. Net voorbij deze afslag vind je een bron met niet-drinkbaar water en 2 smalle bankjes. Je passeert een alleenstaand huis met een zeer laag metalen bushokje er tegenover. Vanaf hier gaat het grotendeels in rechte lijn evenwijdig aan de N525. Dan volgt een bochtig stuk door bossen, alwaar je problemen kunt hebben met 2 loslopende honden van een boerderij. Stenen klaar houden… ze zijn klein maar hardnekkig. Na het bos kom je weer op asfalt en loop je weg van de N525. Na 1,5km sla je weer af naar links richting N525. Je komt op een T-splitsing alwaar je naar links gaat. Vlak voor de N525 sla je af naar rechts. De weg verwijdert zich langzaam van de N525. Vanaf hier volgt een zeer mooi stuk door bossen met veel eucalyptusbomen. Je passeert het dorpje Castro, vanwaar je zicht (GPS3005) hebt op zowel de oude als de nieuwe spoorwegbrug over de rivier Ulla. Vanaf hier daal je probleemloos af tot Puente Ulla. De afdaling naar Puente Ulla is zeer steil. Je gaat over de Romeinse brug, die wat tegenvalt door zijn ligging naast de een nieuwe.

Net over de brug vind je een restaurant (GPS3006), alwaar je s’ middags een menu del dia vindt voor 10€ (ruime porties, veel groenten),

Je vervolgt je weg door het dorp. Op de hoofdweg ga je naar links tot aan een parkje met podium. De CM gaat net voorbij dit parkje rechts omhoog via een steile weg.

Wie inkopen wil doen voor zijn avondmaal in Outeiro en de volgende dag naar Santiago, vindt een grote Dia (GPS3007) voedingswinkel, zonder middagsluiting, wanneer je door de boog van spoorwegbrug naar de N525 loopt.

Outeiro (A Vedra):

Voorbij het parkje ga je via een middeleeuwse weg naar de N525. Je volgt hem naar rechts en klimt omhoog het dal uit. Er is nog een uitstapje links van de N525, maar je gaat definitief weg van de N525 naar rechts aan een ‘S’. Je gaat door een tunnel onder de oude spoorlijn. Alles is goed aangeduid. Je klimt eerst tamelijk bruusk en dan steeds langzaam door Eucalyptusbossen. Je komt op een asfaltweg, waarop veel verkeer is door vrachtwagens van een nabijgelegen steengroeve. Waar de weg naar links gaat en jij rechtdoor, vind je een bron met beeltenis van Santiago en een gesloten kapel. Je gaat rechtdoor tot je de grote Albergue van Outeiro bereikt.

Albergue:

Het betreft een zeer groot en modern gebouw met mooie houtsculpturen. Telefoon Hospitalera 630941288. Sleutel ligt onder een kleine bloempot aan de deur.

32 bedden in 2 slaapruimtes (waarvan er één afgesloten is, automatische verlichting van 20 tot 22u en 6.45 tot 7.30u), 2 badkamers met warme douches (warm water eerst aflaten aan een lavabo. Het duurt namelijk zeer lang voor je warm water krijgt aan de douches) en toiletten (bril stuk in het mannentoilet dus…) met automatische verlichting, eetzaal, keuken met keukengerei (automatische verlichting van 20 tot 23u en van 6.45 tot 7.30u), salon met stalamp (zonder timer J) (gezien ik alleen was, heb ik mijn slaapzak in de zetel in het salon gelegd),  geen werkzame verwarming (de stookkosten zijn te groot voor zo een groot en weinig energievriendelijk gebouw, met veel hoge plafonds).  Absolute rust.

20) Dag 31: Outeiro – Santiago de Compostela (16,2 km):

Susana:

Je verlaat de albergue naar rechts en vervolgt je weg langs de CM. Je loopt evenwijdig aan de N525. Langzaam zie je de dichtheid van de behuizing toenemen. Vlak voor Susana ga je op een weg met een bushalte naar links. Je steekt de N525 over en verdwijnt in een achterafstraatje achter de huizen van Susana.

Santiago de Compostela:

Je verlaat Susana via een wegje dat via een tunnel onder de N525 gaat. Vanaf Suzana ben je echt in de randstad van Santiago. Na een lange klim over een stenige weg, passeer je onder een viaduct van de AP9. Verderop loop je door een straat met een nog middeleeuws wegdek (Travesía Calzada Do Sar). Vanaf hier heb je zicht op de kathedraal. Je komt feitelijk in de buitenwijken van Santiago met veel appartementsgebouwen.

Vanaf hier vond ik geen wegmarkering meer. Je daalt eerst af via de Rua Ponte Do Sar en vervolgens klim je via de Rua de Sar (om het eenvoudig te houden J), Rua do Castro de Ouro en de Patio de Madres tot de binnenring van Santiago.  Deze dwars je en vervolgens ga je door de Rúa de Mazarelos, de Praza de Mazarelos, Praza Da Universidade, naar links via de Travesa Da Universidade en naar rechts in de Rúa Caldeirería (winkelstraat). Op het einde hiervan vind je een pijltje met Pilgrims Office. Hier daal je af naar links en op een tweesprong, ga je naar links. Wanneer je weer vlak staat ga je naar links in de Rua do Villar (toeristische winkelstraat). Aan het begin hiervan vind je het Pelgrimsbureau, waar je je aankomststempel en ‘Compostelanum’ krijgt (tegen een donativo van 2€ en 1€ voor een kartonnen kokertje om hem veilig in op te bergen.

Om 12.00 uur is er de pelgrimsmis in de kathedraal alwaar de aankomst van de pelgrims wordt afgeroepen.

 

Als het grote wierookvat (Botafumero) boven het altaar hangt, heb je geluk. Dan zal er op het einde van de mis mee gezwaaid worden. Na zes aankomsten in Santiago was het eindelijk zo ver :-).

De beste en goedkoopste plek om te slapen in Santiago blijft vooral voor solowandelaars nog steeds het Collegio Menor, Avenida Quiroga Palacios 2A. De receptie is open van 08.30 tot 09.30u en van13.30 tot 00.00 u.

Een bed kost hier 10 of 12€ in de slaapzaal en 15 of 17€ op een individuele kamer. Ik koos voor de kamer voor 1 nacht, gezien ik geen zin had in gesnurk. Alleen zat er in één van de slaapzalen vlakbij een groep pubers die het nodig vonden om ’s nachts de boel wat op stelten te zetten.

Voorzieningen: 190 bedden, 85 kamers, wasmachines, internet.

Hostal de los Reyes Catolicos:

Volgens de oude traditie geeft het hotel aan 10 pelgrims gratis te eten in een zaaltje nabij de personeelskeuken.

Dit kan elke dag om 9, 12 & 19 u. Hiervoor dien je je aan te bieden in de garage van het hotel. Vroeger was deze poort open en zat er hier een bewaker, waardoor je toch uit de regen kon schuilen. Tegenwoordig is de poort afgesloten en dien je dus buiten te wachten. Je dient in het bezit te zijn van je IK en je maximaal 3 dagen oude Compostelanum. Bij vooraanzicht bevindt deze zich in een straatje links bergaf, tegenover het politiecommissariaat. De voorwaarden hangen uit tegen de gevel naast de drankautomaat (binnen in de nu afgesloten garage L).

Je moet een beetje geluk hebben met het aantal kandidaten dat zich hier aanbiedt. Als je zeker wil zijn kom je een uurtje op voorhand. Ikzelf ben 2 keer geweest voor het avondmaal. Wat er op het menu staat is onbekend. De ene dag is dat beter dan de andere. Je mag maximaal 1 uur binnen zijn.

Na het noteren van je gegevens ontvang je een bonnetje voor de keuken. Je loopt via de hoofdingang binnen en gaat rechtdoor en dan links door de glazen deur naar een binnenplaats, die soms bezet is met tafels voor een feest. Hier ga je rechts over de lengte van de binnen plaats en ga je door een tweede glazen deur naar een tweede binnenplaats. Hier ga je links in de hoek een deur binnen.

Vervolgens ga je links een trap met middenleuning op en vervolgens naar links. Je neemt een dienblad en geeft het bonnetje af. Vervolgens wordt je bediend. Je gaat terug de trap af en aldaar vind je de Comedor Peregrinos. Na de maaltijd breng je je dienblad terug naar de keuken.

Restaurant Casa Manollo, (GPS3104)

(Praza de Cervantes, 3  15704 Santiago de Compostel). Vroeger was dit restaurant gelegen in de Rua Travesa 1. Gekend bij alle globetrotters, gezien het vermeld is in de reisgids Lonely Planet Spain. ’s Middags vooral autochtonen, ’s avonds pelgrims en globetrotters. Niet alleen het restaurant zelf is gemoderniseerd qua inrichting. Ook de keuken is lichter en iets minder traditioneel geworden. Mineraalwater is standaard inbegrepen in het menu del dia. Bier en wijn zijn bij te betalen. Het blijft een absolute topper prijs-kwaliteit.

Restaurant Bicoca (GPS3106):

Rua de Etremuros 6: moderne, frisse keuken, één menu, elke dag anders, staat op een bord geschreven samen met de prijs. Iets duurder dan de voorspelbare menu del dia.

Restaurant Tafona (GPS3105):

Ruela do Tafona, onderdeel van een hotel in de hoofdstraat: verzorgde, moderen, frisse keuken, kleinere porties maar smaakvol, idem voor de rode wijn (slechts één glas), 13€ waard.

Nota: vergeet je inkopen voor de terugreis niet te doen.

21) Terugreis:

Om 05.45u nam ik vanuit het busstation de bus naar Oviedo om aldaar aan te komen omstreeks 10.30u.

In het restaurant van het busstation kan je op het bovenverdiep goed eten op normale Spaanse uren. Alleen vertrekt je bus naar Santander reeds om 11.45u L.

Om 11.45u was er vervolgens aansluiting naar Santander en de Aeropuerto de Santander, alwaar de bus aankwam om 15.10. Bij aankomst aldaar bleek de Menu del Dia reeds uitverkocht. Er is een Mac Donalds L aan de rotonde vlak voor de luchthaven.

De vlucht naar Charleroi (Brussels South) was de laatste van de dag en had een half uur vertraging. Bij aankomst in Charleroi parkeerde het vliegtuig zich op de nachtparking. Dat is wel een flink eind stappen naar de aankomsthal. In 2013 lag hier ook nog sneeuw.

De motorfiets werd onbeschadigd teruggevonden. Door de koude ondervond ik wel wat startproblemen L.

IJskoude rit in zomerkledij L richting Gent.

22) Eindconclusie:

Valabel alternatief voor de te drukke Camino Francès. Geschikt voor mensen met een goede fysieke conditie en een beetje zin voor avontuur of een GPS ;-))).

23) GPS-coördinaten: