Reisverslag Huttentochten Karnischen Höhenweg (Oostenrijk).

 

 

 

Algemene info bij het reisverslag.

Streek: Grens Kärnten (Karinthië) Osttirol Italië.

Traject: Sillian – Plöcken Pass Strasse

Periode:  juni 2004

Reisgezelschap: Twee Initiators Bergwandelen, één persoon met basisopleiding

Transport:

Heen- en terugreis: met personenauto door Duitsland (Achen, (richting Köln), Koblenz, Ludwigshafen, Speyer, Hockenheim, Heilbronn, Nurenberg, Ingolstad, Munchen, Rosenheim, (richting Salzburg), (richting Kufstein) Oberaudorf Uitrit 59 voor wie geen autowegenvignet wil kopen (richting Kossen), Kufstein, St-Johan in Tirol, Kitzbühel, Mittersill, Felbertauern, Lienz, Kötsach-Mauthen)

Opgelet: vanaf de grens Duitsland Oostenrijk, mag je zonder vignet slechts tot aan de afrit van de weg 173. Er wordt controle gedaan op het autowegenvignet. Laat je dus niet verleiden om zonder vignet verder over de autoweg te rijden.

Reizen kost:

Brandstof diesel:

• 0,97 EUR (Duitsland, juli 2004)
• vanaf 0,84 EUR (Oostenrijk, juli 2004)

Nota: de vermelde prijs van de diesel heeft betrekking op de streek van Kitzbühel. Daar heerst een grote concurrentiestrijd en is de prijs zowat 0,1 EUR lager dan de officiële prijs. Het Jet tankstation langs de hoofdweg is het goedkoopst van allemaal. De prijs van de brandstof is in elk geval lager dan in Duitsland.

Tolgeld Felbertauern: 10 EUR personenauto enkele rit

Bier 50 cl: 3 à 5 EUR

Wijn: 25 cl  2,10 à 6 EUR

Kamer met ontbijt: vanaf 21,00 EUR voor een eerste nacht, 20 EUR voor een tweede en 19 EUR voor een derde nacht. Royaal ontbijt vanaf 6.15 uur (nadat de bakker geweest is) Pension Zebedin, Wurmlach 26, A-9642 Mauthen,Gailtal,Kärnten, Oostenrijk. Tel.:0043/4715/443.

Avondmaal (hoofdschotel): 10 à 12 EUR

Halfpension op het lager in een berghut voor leden van een bergsportvereniging:    30 à 33 EUR. Niet leden: 8 EUR supplement.

Algemeen advies: neem je middageten in de vorm van krachtvoer mee vanuit België en draag dit voor de tocht mee in je rugzak

Totaal reisbudget: ca 40 EUR per dag + verplaatsingskosten

Betalingswijzen:

Cash in de hutten. Cash afhalen kan via Bancontact in Kötsach-Mauthen of Sillian(cash afhalen uit de biljettenautomaat, kostelijk met kredietkaarten)

Reisliteratuur:

• Hüslers Klettersteig Atlas (Uitgeverij J.Berg bei Bruckmann ISBN 3-7654-2848-5)
• Freytag & Berndt Wanderkarte 182: Lienzer Dolomieten, Lesachtal (Schaal: 1/50.000)
• Tabacco Kaart 01 & 09 (Schaal: 1/25.000)

Internet:

• www.publish.at/trekking  (alle lange afstandstrekkingroutes in Oostenrijk)
• www.alpinjournal.de/TOURENTIPPS/Karnische_Alpen/karnische_alpen.html
• www.alpin-koordinaten.de
• www.postbus.at
• www.kaerntner-linien.at    (busvervoer)

Nota: veel van de informatie op het internet over de Karnischen Högenweg is verouderd.

1) Inleiding.

De Karnischen Hogenweg is in normale jaren een aantrekkelijk berggebied, omwille van zijn zuidelijke ligging en het feit dat je bij gunstige weersomstandigheden hoog op de graad kan blijven, met naar Klettersteig normen relatief weinig problemen.

De weergoden hadden het in 2004 niet zo begrepen en dus werd dit een moeilijke tocht, waarbij de Klettersteigset, helm en touw als nutteloze ballast werden meegedragen.

In 2004 volgde er na een sneeuwrijke winter een veel te koele lente, waardoor de wintersneeuw veel te traag afsmolt en er dus abnormaal veel oude sneeuw lag op plaatsen waar je die normaal niet meer verwacht. Bovendien was het weer in de eerste helft van juli eerder onstabiel, maar daar later meer over.

2) Uitrusting en voeding

Fysieke voorbereiding:

Hoe beter je fysieke conditie bij vertrek, hoe groter de kans dat je van je reis kan genieten. De eerste dag ga je 1350 meter naar omhoog en de volgende dagen blijven ook inspannend, bij goed weer door de Klettersteig-routes, bij slecht weer door de extra meters die je moet stijgen en dalen en de constante druk van de dreiging van slecht weer. Ondanks de slechte weersomstandigheden, werden ongeveer alles stukken afgelegd onder de opgegeven tijden. Dit wil enerzijds zeggen dat de opgegeven tijden realistisch zijn. Dit wil ook zeggen dat er omwille van de dreiging van slecht weer zo goed als geen rust onderweg genomen werd en als je conditie te wensen overlaat….

Kledij op het lichaam:

• schoenen: bergschoenen type A/B tot B/C in geolied leder of leder met Gore-tex
• stel sokken: bij voorkeur 2 van goede kwaliteit
• trekkersbroek, eventueel met afritsbare pijpen of traditionele kniebroek, bij voorkeur in een sneldrogende stof.
• synthetisch ondergoed, slip en T-shirt met lange of korte mouwen.
• lichte fleece
• zonnehoedje

Kledij in de rugzak:

• zware fleece, eventueel met windstopper
• Gore-tex jas met kap of hoed en regenbroek.
• handschoenen (wol, Gore-tex, neopreen)
• gletsjerbril, zonnecrème (beschermingsfactor 20 of hoger) en lippenzalf met beschermingsfactor.
• reserve synthetisch T-shirt en slip
• reserve sokken
• training voor in hut (zeker indien men geen goede regenkledij bezit) en eventuele hutpantoffels

Andere uitrusting:

• telescopische wandelstok (ontlast de knieën bij het dalen)
• rugzak van 60l. Steek alles in je rugzak in plastic zakken afgesloten met metaalclip. Ikzelf gebruik Geenline vuilniszakken van Colruyt. 1 voor reservekledij en slaapzak onderin, 1 voor voeding en aanverwante, 1 voor de onderweg noodzakelijke wisselkledij bovenin de rugzak. Kleine spullen gaan allemaal in diepvrieszakjes.
• een lakenzak of lichte huttenslaapzak.
• 1 handdoek max. 40 x 80 cm bij voorkeur in microvezel (droogt sneller en geeft minder snel geurtjes – tegenwoordig reeds te koop in de Aldi).
• een washandje met een klein busje douchezeep en eventueel wat shampoo, een reistandenborstel met kleine tube tandpasta of doe de tandpasta in een filmblikje, een scheermesje en een stik met zeep of een scheerapparaat op batterijen (De Filmoor-Standschutzen Hutte heeft geen elektriciteit.)
• een paar pakjes papieren zakdoekjes, doet dubbel dienst als toiletpapier.
• drinkbussen met een gezamelijke inhoud van 2 tot 3 liter (graadroutes: dus meestal geen water)
• voor wie het extra gewicht wil dragen: inox thermos met een aantal zakjes oploskoffie of thee. Geen brander, warm water kan je in de hutten krijgen (theewasser: 1L 2 EUR voor leden van een bergsportvereniging)
• zakmes
• micro-zaklamp (om het toilet te vinden zonder iedereen wakker te maken)
• persoonlijke apotheek: rekverband, steriele doekjes, ontsmettingsmiddel, wondpleisters, schaartje, sporttape, Compeed (blaren), Ibuprofen, Dafalgan, middel tegen neusloop, Imodium
• reserve plasticzakken
• naald en draad.
• tube handwaszeep (1 voor 2 personen of overschotje)
• Gsm: voor wie contact wil houden met het thuisfront
• oriëntatiemiddelen: minimum 1/50.000 (Lienzer Dolomieten, Lesachtal – Freytag & Berndt) of Italiaanse stafkaarten 1/25.000, kompas, hoogtemeter en GPS (nuttig, maar niet noodzakelijk)

Klettersteigset:

• Gordel (integraal of combinatie borst- en zitgordel
• Klettersteigset (geef de voorkeur aan een set met Salewa-Attack karabines of de nagemaakte van andere merken). Op dit ogenblik worden enkel nog sets van het type Y gemaakt, daar deze de enige zijn, die voldoen aan de huidige strenge eisen.

Voeding:

Volgens de voedingsleer zou je een verhouding van 15% proteïnen, 30% vet en 55% koolhydraten moeten bevatten. Voor sommige soorten sport gaat men zelfs naar 70% koolhydraten. Hou echter rekening met het feit dat vet meer calorieën geeft voor hetzelfde gewicht. Mijn menu is zodanig samengesteld dat ik in principe alles wat ik onderweg moet eten, los uit de hand kan eten. Dit is handig bij slechte weersomstandigheden en spaart bovendien gewicht uit aan verpakkingsmateriaal, bestekken, enz. Bovendien heb je op een Klettersteig niet altijd de tijd, plaats en ruimte om uitgebreid te lunchen.

Alles voor onderweg stop ik per dag in een plastic zak. Als het regent, steek ik die zak op de plaats waar mijn regenvest normaal zit, waardoor ik niet elke keer de rugzak moet opendoen.

De meesten nemen te veel eten mee. In geval van nood kan je ook nog een boterham van de ontbijttafel meenemen.

Ikzelf weeg 78 kg. Wie zwaarder is zal in verhouding iets meer nodig hebben. Een menu moet voldoende gevarieerd zijn en moet uiteraard voor jou aanvaardbaar zijn. Weet echter dat ik thuis ook wel iets anders eet dan dit.

Veel sportvoeding vermeldt reeds de samenstelling en de energieopbrengst op de verpakking. In dien je het niet vindt op de verpakking, zal je gebruik moeten maken van een algemene lijst met voedingsmiddelen. Die kan je terugvinden in een boek over dieetleer in de bibliotheek. Als je weet dat 1g proteïnen of eiwitten overeenkomt met 17 kJ of 4 kcal, 1g vet met 38 kJ of 9 kcal en 1g koolhydraten met 17 kJ of 4 kcal, dan kan je zelf aan de slag.

NAAM:                   gr.   prot.   koolhyd.    vet           kJ

Bridge Biscuit         87.5  5,1         68,0            5,86        1.458,62

Isostar H.E.             80    3,8         71                  14         1.442,88

Ritter Sport           100   8,2         34,77            11,31     1.145,54

Snickers(Fore)      60     5,7           34,8              15         1.243,20

Totaal:                327,5 6,96%     63,69%      14,10%      5.290,24

of     1.263,84 Kcal

De Isostar High Energiereep en de Ritter Sport chocolade kocht ik bij Makro. Ritter Sport smelt minder snel dan sommige ander soorten. De hier vermelde biscuits en Fore komen uit Aldi. Koop bij voorkeur harde repen, de zachte verkruimelen te snel in je rugzak.

3) Dag 1: Wurmlag (703m) – Sillian (1080m) – Sillianer Hutte (2447m). (3,5 à 4,0 uur).

06.28 uur: Bus van Wurmlach tot aan de Musikschule (Groot geel gebouw tegenover geel tankstation)

07.06 uur: Bus van Kotschach naar St-Lorenzen in Lessachtal (grens Kärnten). Daar overstappen op de bus naar Sillian (Osttirol). 7 EUR

08.42 uur: aankomst Sillian GPS-punt AUTKH0100

De bus stopt op de centrale plaats in Sillian. Wie nog denkt tekort aan cash te hebben haalt hier beter nog wat af aan één van de twee geldautomaten op het plein. Loop vervolgens rechts van het podium voor muzikale optredens, dwars de Drau en ga vervolgens terug naar rechts tot je aanduidingen vindt voor de Sillianer Hutte. De weg 403 – 473 (Helmweg) verlaat de jeepweg om rechtdoor verder te klimmen naar het dal van de Frauenbach die gevolgd word tot net onder de graat (GPS-punt 03). Onderweg passeer je op 1627m een gesloten privé hutje genaamde Forcherkaser (GPS-punt AUTKH0112).

Je kan ook de jeepweg blijven volgen en klim je via de route 471 naar de Sillian Hutte . Het betreft hier meer een jeepweg voor wie daar voor kiest en je kan onderweg eens halt houden bij de Leckfeldhutte (1900m – 8 bedden) voor wat eten of drinken. Je kan je hier ook met de taxi naar boven laten voeren.

 

 

 

 

 

 

Wie na het bereiken van de Sillianer Hutte (GPS-punt AUTKH0200) nog adem over heeft kan nadat hij zich geïnstalleerd heeft in de hut en een soepje genuttigd heeft nog zonder rugzak naar Helm met zijn vervallen tolhutje (2433m – GPS-punt AUTKH0124) Vlak onder Helm vind je een zetellift die luie Italianen vanuit Sexten naar boven voert. Reken op zowat 1 uur heen en terug. Wie nog meer zin heeft loopt ook naar het Heimkehrerkruiz (2373m – GPS-punt AUTKH0121). Vanaf het zadel van het Leckfeldertall loop je ongeveer valk in de flank tot het kruis. Vanaf de hut ca. 50 min. heen en terug.

Sillianer Hütte: 12 bedden op kamers, 40 plaatsen op het Lager, 20 plaatsen op het noodlager. Douche: 3 EUR. Tel. hut: 04842/20130.

4) Dag 2: Sillianer Hutte 2477m – Eisenreich 2665m – Oberstansersee Hutte 2304m – Rosskopf Törl 2493m – Scharrhutte 1935m – Filmoorsatel 2453m – Filmoor Standschutzen  Hutte 2350m. (7 à 8 uur).

Tot aan het Hoch Grantenjoch 2429m (GPS-punt AUTKH0213) verloopt het pad redelijk vlak en worden de toppen vermeden. Aan het Joch vind je een klein oorlogskerkhof, een meertje en voldoende vlakke stukken om een tent recht te zetten voor wie dat wil. Verder gaat het meer op en af.

Bij de Eisenreich kan je in het geval dat er nog veel oude sneeuw ligt, beter over de top lopen dan in de flank langs de Oostenrijkse (noord) zijde. Op de top 2665 m vind je een klein houten kruis en nog een echt gipfelboek met stempel.

Nota: De meeste stempels en gipfelboeken zijn reeds vervangen door een systeem met SMS inbelcodes, waarbij je eerst een boekje moet kopen met uitleg en een persoonlijke code. Op de top of aan een hut vind je dan een code die je samen met je persoonlijke code moet door SMS-en. Op het einde van je vakantie krijg je dan een soort diploma met alle plaatsen die je bereikt hebt. Wat was dat systeem met een stempel toch simpel en goedkoop. Te goedkoop blijkbaar.

Vervolgens daal je af naar de Oberstansee Hutte (2304m GPS-punt AUTKH0224) aan het gelijknamige meer.

Oberstansee Hutte: 32 plaatsen op Lager, Douche, tel. 04848/5422, relatief duur gezien alles per helikopter moet aangevoerd worden.

Gezien het bij het naderen van de hut begon te hagelen, hebben wij ons daar een soep laten opdienen. Vervolgens zijn we naar de Rosskopf Torl geklommen. Door de vele oude sneeuw van dit jaar was dat niet echt eenvoudig en zonder stokken zelf ronduit gevaarlijk. Bovendien was er in de sneeuw geen spoor meer te vinden en was de sneeuw zelf door het weer vrij hard. Gelukkig zie je het pad hoger in de flank terug lopen en kan je je daar op oriënteren. In het fotogidsje van de Karnischen Högenweg staat een foto met zo goed als geen sneeuw. Ik vermoed dat dit de normale toestand is in de nazomer.

Het pad naar de Tscharhütte (1935m – GPS-punt AUTKH0227) is lastig, door de vele stenen en  weelderige plantengroei. De hut zelf is open. Je kan er in geval van nood met een drietal personen slapen op de houten banken. Verder vind je er enkel een handveegborstel.

De klim naar het Filmoor Satel gaat over een goed pad. Ook verder naar de hut zijn er geen problemen. De huttenwird noemde dit de ezelsvariante vanwege de vele meters dalen en stijgen.

Bij goed weer hoef je zelfs niet af te dalen naar de Oberstansersee Hutte, maar kan je bijna volledig op de graad blijven. Je moet een stukje van de graad af, maar kan dan onmiddellijk terug naar de graad klimmen. Hierdoor bespaar je een kleine 150m klimmen.

Je kan dan verder over de Pfannspitze (2678m) en de Grosse Kinigrat (2689m) naar het Filmoor Satel (2453m) en zo naar de Filmoor Standschutzen Hütte (2350m).

Het traject staat vermeld in de Husler Klettersteigatlas en word als een lichte gezekerde klim aangegeven. Gezien de reeds vermelde weersomstandigheden zijn wij toch maar langs het ezelspad gekomen.

Filmoor Standschutzen Hutte (2350m – GPS-punt AUTKH0300): 14 plaatsen op lager. Enkel bereikbaar per SMS via tel.nr.  +43/664/1127153 (alle andere nummers zijn fout). Relatief duur gezien alles per helikopter aangevoerd wordt, tot het hout toe. Wasgelegenheid buiten. Overnachting op lager 13 EUR (2020), Worst met aardappelen  7 EUR, Tomatensalade (grote) met feta 7EUR. Groene salade 4EUR, 0,5L bier 5EUR, 0,25L wijn 5 à 6 EUR. (2004)

 

5) Dag 3: Fimoor Standschützen Hütte (2350m) – Obere Stuckensee ( 2032m) – Heretriegel (2170m) – Neue Porze Hütte (1942m). ( ca. 3 uur)

Daar waar we gisteren enkel te maken hadden met regen en laaghangende bewolking, stonden we deze morgen op in een wit sneeuwtapijt. Er lag meer sneeuw dan we in jaren in Vlaanderen in de winter kregen, ruim 10 cm. Wanneer je lager in de vallei keek, zag je minder sneeuw, en dus werd er weer voor de lage route geopteerd in plaats van de Klettersteigroute die in de Hussler beschreven wordt.

Voor het gedeelte op de graad wordt 2 uur opgegeven. De route heeft een prachtig uitzicht en relatief weinig ijzer, maar veel luchtige passages. Goed gezekerd en technisch licht.

Maar terug naar de realiteit. Na een Enzian schnaps van de Huttenwird vertrekken we in de sneeuw en dalen we af naar de Obere Stuckensee. Dan volgt een deel met veel traverseren op min of meer gelijke hoogte, alvorens de definitieve klim wordt aangevat naar de Heretriegel. Tijdens de klim valt er al wat witte nattigheid uit de lucht, maar eenmaal boven, gaan de hemelsluizen helemaal open. De zichtbaarheid is beperkt. De meeste tekens staan op vlakke stenen en zitten dus reeds onder de sneeuw. Gelukkig staat er hier en daar nog een houten paaltje met verftekens.

Verder moeten we ons oriënteren op de inslijting van het pad in het landschap, het wegvegen van sneeuw op zoek naar tekens en gewoon gezond verstand. Uiteindelijk komen we bij een pyloon van een hoogspanningsleiding, die op geen enkele kaart staat. Hier gaat het eerst steil naar beneden en vervolgens blijft het traverseren in de wand, met kleine ups en downs. Gelukkig is de sneeuwlaag hier iets minder dik en zijn er meer verticale stenen met tekens, waardoor het vinden van onze weg iets vlotter gaat. Vanaf de Pozekarl krijg je te maken met struiken die deel over het pad groeien en die nu door de sneeuwlast nog meer overhangen dan normaal. Bij onze aankomst in de hut worden we redelijk verrast aangekeken. We zullen de enige overnachten de gasten zijn. In de namiddag smelt de sneeuw en komen de toeristen meestal met de wagen tot bij de hut. In het weekend mag dat.

Neue Porze Hütte: 1942m – Halfpension op lager: 30 EUR (2004), Douche 2 EUR – 3 min, Droogkamer – GPS-punt AUTKH0400 – 50 slaapplaatsen op lager – Tel.: 0664/4038929.

Vanuit de hut kan je (bij goed weer) de Porze Klettersteig doen. Vanaf de hut wordt 2,5 à 3 uur opgegeven. De Klettersteig is ook beschreven in de Hussler. Wie inde Filmoor Hutte overnachtte kan (bij goed weer) deze Klettersteig combineren met die over de Filmoorhöhe.

6) Dag 4: Neue Porze Hütte (1942m) – Tilliacher Joch (2094m) – Bärenbadeck (2430m) – Reiterkar-spitz (2421m) – Hochspitz (tot ca. 2500m) – Steinkarspitze (2524m) – Luggauer Törl (2232m) – Frohndal (ca. 1700m) – Hochweisstein Hütte (1867m) (7 à 8u)

In tegenstelling tot wat je op de meeste stafkaarten kan zien, loopt de Karnischen Hogenweg niet meer in de flank, langs de Oostenrijkse zijde over een opeenvolging van zadels, maar loopt de route 403 nu resoluut over de grensgraad van de Oostenrijks – Italiaanse grens. Gezien de weersomstandigheden van gisteren, met het afsmelten van de  meeste sneeuw in de lagere regionen, namen we een kijkje tot iets boven het Tilliacher Joch, en zagen dat het ‘redelijk’ goed was. De volgende morgen was de hemel weer open en vertrokken we met goede moed naar de graad. In de hoger regionen bleek er wel nog meer sneeuw te liggen dan verwacht, waardoor we contant in de sneeuw liepen en in de sneeuwdriften soms tot kniediep inzakten. Meestal gaat de route niet over de toppen zelf, maar er onderlangs. De route is goed aangeduid en leverde qua oriëntatie ondanks de sneeuw niet al te veel problemen op. De kaart 1/50.000 is hier onvoldoende duidelijk om de route echt goed te kunnen volgen. De hoogste en moeilijkste klim vind je in de flank van de Hochspitz, die je min of meer omzeilt via de Italiaanse zijde.

Er hangen wat kabels, maar je moet er niet te veel zottigheden uithalen en met de sneeuw… Je klimt tot ongeveer 2500m. Op de oostelijke graad zagen we ook een pad naar boven, maar dat hebben we gezien de toenemende bewolking maar achterwege gelaten.

Wat verder vinden we een bevroren sneeuwlawine die niet zonder gepaste ijsuitrusting te traverseren was. We zijn door het puin wat omhoog geklommen en konden op die manier de lawine omzeilen. Verder gaat het door sneeuwresten naar de Luggauer Törl. Vandaar word er afgedaald tot er een splitsing volgt met een grote pijl in de richting van de Hochweissstein Hütte. Wie zich niet over de toestand van deze route geïnformeerd heeft,  neemt maar beter de dalroute (452 – 29). Niets vermoedend namen wij de route 403, die de normale route is, maar al spoedig stootten we op bevroren sneeuwlawines, waar geen enkel pad in gehakt was, waardoor ze zonder technische uitrusting niet te passeren waren. Verder zie je dat er nog drie van die passages volgen. Informeer je dus heel erg goed in de Neue Porze Hütte. De Huttenwird heeft ons spontaan niets gezegd, ondanks dat hij wist dat we die richtingen. Van de Huttenwird van de Hochweissstein Hutte vernemen we dat zijn zoon een zwaar ongeval tegengekomen was en dat hij er mogelijks om die reden niet zo met zijn hoofd bij was. Ook het feit dat er ter plaatse niets aangegeven was stemt ons tot nadenken. Daal dus bij twijfel af. Het is misschien wat meer stijgen en dalen, maar het bespaart je een paar mogelijke schuifpartijen en een noodafdaling.

Bij heel erg slechte weersomstandigheden, neem je de route 170 in de Italiaanse flank. Op de nieuwere kaarten, noemt deze route 403A. Vervolgens klim je via de route 134 naar het Hochalpjoch en daal je af naar de hut.

HochWeissstein Hütte (1867m – GPS-punt AUTKH0500): 14 bedden – 40 plaatsen op lager –  Tel.: 0676/7462886. Wasplaats bestaat uit een paar wasbakken, die niet afgeschermd zijn van het publiek. Die  op de tweede verdieping bieden nog het meeste privacy. Voor het eerst sinds de Filmoor Hutte merken we weer wat belangstelling van de Hüttenwird voor de trekkers.

Vanaf de Hochweissstein Hutte (1857m) kan je in 1,5 uur naar de Calvi Hutte (2164m over het Hochalpjoch (2280m) en de Passo di Sessi (2312m). Bij goed weer kan je dan de Klettersteig van de Monte Peralba (Hochweissstein – 2694m) doen. Als je dan terug afdaalt naar de Refugio Calvi kan je de volgende dag via de Passo di Sessi via het pad 140 naar de Ed Pichl of Wolayersee Hütte.

7) Dag 5: Hochweissteinhaus ( 1868m) – Öfner Joch (2011m) – Creta Fleon do Soto (1571m) – Creta di Bordaglia – Sella Sissanis (1987m) – Passo di Giramondo (2005m) – Oberen Wolayeralm (1709m) – Wolayersee of Ed Pichl Hütte (1959m) (5 à 6 uur)

Opnieuw stemt het huidige traject van de Karnischen Högenweg niet meer overeen met wat je uit de huidige stafkaarten zou kunnen afleiden. Tussen de Hochweissteinhutte en de Giramondo Pass volgt de 403 niet meer de Oostenrijkse kant, maar de Italiaanse.

Dit is enerzijds aangegeven door de wegwijzers rond de hut als door een nota in de inkom van de hut die meedeelt dat de Oostenrijkse variant van de 403 niet meer in stand wordt gehouden en dat de Letterspitzl Hutte (2008m) verkocht werd aan de boer die daar de almen pacht. Dit heeft ook tot gevolg dat de Klettersteig graadroute over de Raudenspitz en de Edigon zeer moeilijk uit te voeren worden in een doorgaande tocht van uit de Hochweissstein Hutte naar de Wolayersee of Ed. Pichl Hutte. Het wordt door de Huttenwird van de Hochweisstein Hutte omwille van de lange duur van het traject (reeds 7u tot aan de gesloten Letterspitzel Hutte), maar ook omdat de Klettersteig van de Edigon zeer nauwe passages bevat, die moeilijkheden opleveren met een rugzak die groter is dan een dagrugzak.

En dus gaat het gezien de reeds eerder genoemde weersomstandigheden, gaat het ook  vandaag braaf over de 403 naar de Wolayersee of Ed Pichl Hutte. De tocht begint met een probleemloze klim naar het Öfner Joch en vervolgens via het Italiaanse pad 140  naar het dal. Wanneer je zicht krijgt op de stallen met golfplaten dak op 1864m, kan je de bocht van de brede weg afsteken via een steiler dalend pad dat later weer samen komt met de weg. Beneden in het dal vind je de splitsing van de 140 en de 142, die aangeduid staat met de richtingen Cra. di Bordaglia en soms ook Rifugio Lambertenghi gelegen op 15 min van de Wolayersee of Ed. Pichl Hutte. Vervolgens blijf je ongeveer op gelijke hoogte tot de splitsing waar je terug kan afdalen naar het Italiaanse dal.

Pas daarna begint het echt te klimmen via een mooi pad, dat beter gemarkeerd is dan het eerste deel. Wanneer je voor het eerst boven bent, sta je op een pas genaamd Sella Sissanis (1987m). Deze plaats stemt overeen met de splitsing op de kaart 1/50.000 boven het Lago Bordaglia. Het meertje dat je onder de Sella Sissanis ligt is niet het Lago Bordaglia, maar een kleiner meer (GPS-punt 20) dat zelfs niet voorkomt op de kaart 1/50.000. Daal af tot het meer en loop langs de linker oever van het meer in de richting van de Passo Giramondo. Pas wanneer je in de flank van een puinhelling loopt krijg je zicht op het lager gelegen Lago Bordaglia. Verder gaat het licht klimmend naar de Passo Giramondo (GPS-punt AUTKH0513) die op 2005m ligt en niet op 1971m zoals vermeld op de kaart van Freytag en Berndt 1/50.000. Het gedeelte rond de Passo Giramondo (GPS-punt AUTKH0513) vond ik landschappelijk erg mooi. Vlak onder de pas kunnen er langs de Oostenrijkse kant koeien zitten, maar dat was nu niet het geval, gezien de slechte weersomstandigheden. In dit gedeelte waren er geen problemen met sneeuw.

Vervolgens volgt weer een redelijk steile afdaling door een pad dat zigzagt tussen de door de afwezigheid van de koeien weelderige begroeiing. Dan volgt een meer traverserend deel onder de uitloper van de naamloze van 2166m naast de Passo Giramondo tot je uiteindelijk ter hoogte van de ‘boerderij’ op de Obere Wolayeralm op de jeepweg komt die naar de Wolayersee of Ed. Pichl Hutte leidt.

Op de jeepweg vind je een aantal al of niet aangeduide afsteekjes van de jeepweg. Na een aanvankelijke stijging, volgt er weer een daling naar een kom, alwaar de definitieve klim wordt aangevat. Ook hier vind je een aangeduid pad dat rechter naar omhoog klimt, dan de jeepweg. Je blijft links van een beek en gaat linksom de begroeide wand waar je naar toe klimt. Om ons in de juiste stemming te houden kregen we vlak voor de hut nog wat hagel en gedonder over ons hoofd, waardoor het laatste deel van de klim aan speedmars tempo werd afgelegd.

Wolayersee of Ed Pichl Hütte (1960m – GPS-punt AUTKH0600) 19 bedden, 36 lager, 10 noodlager, HP op lager: 33 EUR (2004), douche 2min. 2 EUR, Groentesoep met worst 7 EUR, huiswijn: 3,50 EUR, Merlott 4,40 Nota: de wijn in de Riffugio Lambertenghi kost 2,10 EUR.

 

8) Dag 6: Wolayersee of Ed Pichl Hütte (1960m) – Valentin Törl (2188m) – Oberen Valentin Alm (1540m) – Unteren Valentin Alm (1220m) –  Plocken Strasse (ca.1100m) -Mauthen (707m)

Voor eerst wens ik op te merken dat de aanduidingen rond de Wolayersee slecht tot onbestaand zijn. Wie naar de Valentin Törl wil, moet maar op de kaart kijken en weten dat hij linksom het meer moet en dan op het einde ervan in de vallei omhoog naar de pas moet klimmen. In de kom lag er nog veel sneeuw. Gezien het zonnig was, was de sneeuw om 08.30 uur reeds goed beloopbaar. De Valentin Törl is de groene overgang die je links boven ziet. Het eindstuk van de klim is volledig sneeuwvrij.

Op de pas vind je tegen de rechter flank een staalkabel die het begin van de Klettersteig naar de Hohe Warte (2780m) aangeeft. In de Hussler wordt hij als alpien middelzwaar aangegeven. De Klettersteig verloopt over de noordflank van de berg, wat gezien de reeds vermelde heersende weersomstandigheden ongunstig is voor restsneeuw op plaatsen in de flanken, waar je dat liever niet hebt. De aandacht wordt ook gevestigd op de lengte van de tocht en de noodzaak van heel stabiel weer, gezien de lange duur van de tocht. In de Wolayersee Hutte ontmoeten wij Oostenrijkers die hem vanuit de Riffugio Martinelli beklommen hadden langs de zuidzijde.

De dag voordien waren ze in de namiddag via het Sentiero Spinotti naar de Riffugio Martinelli gegaan. Het gesteente en de aard van het pad is echter van die aard dat het totaal onverantwoord is om deze passage uit te voeren bij nat weer. Wie om een of andere reden bij regenweer van de Rifugio Lambertenghi naar de Rifugio Martinelli moet dient af te dalen naar de Rifugio Tolazi (ca. 1400m) en dan terug de klimmen naar de andere hut. Wil je de Sentiero Spinotti gebruiken, laat dan ook niet na om de dag voordien ’s namiddags eens te gaan kijken naar een sneeuwtrechter die vlak tegen de wand ligt waarin de Sentiero Spinotti zich begeeft. De kans dat je de bevroren sneeuw ’s ochtends veilig kan oversteken zonder technische hulpmiddelen is klein. ’s Namiddags is dien kans door verpapping van de sneeuw groter.

Reken op 2 uur en niet 1 uur zoals opgegeven om van de Lambertenghi naar de Martinelli te geraken. Reken op nog eens 2 uur om van de Martinelli naar de Plockenpass te geraken. Onder de Plockenpass zijn er meer paden en wegen dan er staan aangeduid op de kaart van Freytag & Berndt. Een bijkomende moeilijkheid is dat de wegwijzer met de juiste richting soms 100 meter verder op het pad staat, wat de oriëntatie verder bemoeilijkt.

Vanaf de Valentin Torl daalt het pad in eerste instantie af via grashellingen naar de onderzijde van het smalle dal tussen de Hohe Wart en de Rauchkofel. Gezien dit dal eerder smal is krijgt de dalbodem relatief weinig licht en blijft de sneeuw er dan ook lang liggen. Vlak voor je de sneeuw in de dalbodem bereikt moet je een eerste een ander sneeuwveldje van verijsde sneeuw passeren die deels is bedekt met steengruis. Wie dit deel ontziet, kan eventueel boven het sneeuwveld passeren, maar dan moet je wel afdalen door een stenenveld. Het sneeuwveld op de bodem van het dal is weinig steil en is tegen 09.30 uur reeds voldoende zacht, om weinig problemen op te leveren.

Eenmaal uit het smalle deel van het daal, kom je weer in een alpenweidengebied en daal je probleemloos af naar de Obere Valentin Alm.

Vanaf hier kan je kiezen tussen een afdaling langs de jeepweg of een pad, waarvan het begin niet heel erg goed is aangeduid. Je vertrekt door een weide afgezet met schrikdraad, zonder overstapjes, maar gelukkig zonder stroom. Verder komen pad en jeepweg terug samen. Daar na kan je nog de lussen van de weg afsnijden via alweer niet echt goed aangeduide afsteekjes tot je een wegwijzer naar de Untere Valentin Alm treft. Dit is een eet- en drankgelegenheid met overnachtingsmogelijkheid. Er is tevens betalende parkeermogelijkheid. Daarna volgt nog een korte afdaling tot aan de Plockenpassstrasse. Op een hoogte van 1100 meter ga je naar rechts over een brug over de rivier en alzo bereik je de weg. Op 50m naar rechts op de weg vind je een groot bushok, alwaar de bus Mauthen – Kotschach – Hermagor twee maal per dag passeert van maandag tot vrijdag, zowat 15 minuten na vertrek op de Plockenpass.

Plockenpass  11.15      15.40        Mauthen            09.55  14.30

Mauthen      12.25      16.05        Plockenpass        10.15  14.55

Wie terug naar Wormlach wil, drukt op de bel aan het einde van de Plockenpassstrasse. Je bent dan net op tijd om te gaan eten in het restaurant in het autoluwe deel van Kotschach net voorbij de afslag naar Wormlach. Voor bergwandelaars met grote honger is er de gemixte grillschotel voor 12 EUR.

9) Coördinatenlijst: