In 2017 ben ik gestart in Arles (Frankrijk) op de Camino Tolosana, Voie d’Arles.

Na 2 jaar Camino Tolosana, Voie d’Arles en Camino Aragonés bereikte ik de Camino Francés vlak voor Puente la Reina. Het was 18 jaar geleden dat ik nog de Camino Francés afgewandeld had. Ik hou niet echt van de Camino Francés, omdat hij slachtoffer geworden is van zijn eigen succes. Maar juist omdat het zo lang geleden was, wou ik toch nog eens kijken of mijn eventuele vooroordelen juist waren.

Al bij al is de Camino Francés mij nog goed meegevallen, behalve de laatste 100km, omdat vooral die laatste 100km veel Compostelana toerisme opwekt.

Tegenwoordig hebben de touroperaters ook de markt van de pelgrimsreizen ontdekt en dus zie je aan de grotere en strategisch aan de weg en de Camino Francés gelegen bars/restaurants soms grote groepen meestal redelijk jonge pelgrims met veel te grote rugzakken op het terras zitten. Ze spenderen meer tijd op dat terras, dan op de Camino zelf. Gelukkig slapen ze meestal in de private albergues. Onder het motto “Alles voor een Compostelana 😦 kom je ze vooral tijdens de laatste 100km tegen en is hun aanwezigheid vaak storend.

Soms kom je ook groepen oudere Spaanse pelgrims met dagrugzakken tegen, die naar Spaanse normen in de buurt wonen en de Camino in dagetappes doen.

In het hoogseizoen, blijken vooral inwoners van bepaalde landen in de herbergen samen te klitten, wat soms storend kan zijn voor kleinere groepen of individuele reizigers. Vaak zijn deze zeer luidruchtig, soms onder invloed van alcohol.

In maart blijken dit de jonge Zuid-Koreanen te zijn. Velen zijn de Engelse taal maar in zeer beperkte mate  machtig en het Spaans al helemaal niet. Daarvoor gebruiken ze Google Translate.  Omdat ze vaak het Engels in slechts zeer beperkte mate machtig zijn, zijn ze ook niet erg communicatief naar andere niet-Koreaanse pelgrims toe. De paar die het Engels wel goed beheersten en meer ervaring hadden met de westerse cultuur, waren wel leuk. Maar dat betreft een kleine minderheid.

Waarom zijn ze zo talrijk? Blijkbaar krijgen ze via een akkoord met de Spaanse universiteiten universitair krediet voor het voltooien van de Camino.

Normaal verkies ik  dit type tochten te maken in de maart, en gezien de verwachte drukte in vergelijking met andere pelgrimsroutes, heb ik mij ook strikt aan deze regel gehouden. Mei en september blijken de drukste maanden te zijn (niet te warm). Maart is mij goed bevallen. Nadeel is dat veel private herbergen nog gesloten zijn, en daar dien je dus rekening mee te houden in je planning. Private herbergen verbonden aan een gevestigde horecazaak zijn meestal wel gans het jaar open. Raadpleeg daarvoor een gids of bronnen op het internet. Wie de drukte een beetje wil vermijden kan ook kiezen voor de minder traditionele halteplaatsen. Stop dus vlak voor of vlak na een meer toeristische halteplaats.

Ik heb in maar 2019 drie weken droog weer gehad. Het heeft één nacht wat geregend, maar nooit overdag. Bij mijn vertrek uit Galicië, waren er reeds drie actieve bosbranden gaande, en dat in maart!!!. Mogelijks zit de opwarming van de aarde hier ook voor iets tussen. Omdat ik in het verleden in maart nog in de sneeuw gelopen heb, had ik lichte bergbottines, een regenjas en regenbroek mee. Allemaal overbodig gewicht. Maar kan je je riskeren om die thuis te laten? Als Spanjaard die op een paar uren thuis is misschien wel, maar niet als Belg, die hier voor minstens 3 weken rondloopt en een vliegtuig nodig heeft om thuis te geraken.

Het volledige verslag vind je hier, en uiteraard onder het pulldownmenu “Pelgrimswegen”.

Wie minder tijd heeft, raad ik het stuk Porto -Santiago (ca. 240km) op de Caminho Português aan, waarvan het verslag ook terug te vinden is op deze site.

Succes.