Reisverslag Huttentochten Berliner Höhenweg (Oostenrijk – 2021).

1) Algemene info bij het reisverslag.

Streek: Tirol Zillertal grens Oostenrijk – Italië

Traject: Dominikushütte – Edelhütte

Periode:  augustus 2021

Reisgezelschap: solo

Transport:

– Heen- en terugreis: met de mobielhome door Duitsland (Achen, (richting Köln), Frankfurt am Main, Nurenberg, Munchen, Holzkirchen, (richting Roenheim, Salzburg), Bad Wiessee, Wiesing, Zell am Ziller, Mayrhofen,

Nota: de weg 318 naar Bad Wiessee kan op een zonnige zaterdagochtend vanuit de richting München extreem druk zijn, gezien dit voor de inwoners van München zowat hetzelfde is als voor ons een dagje aan zee.

Reizen kost:

Brandstof diesel:

• 1,30 tot 1,60 EUR (Duitsland)
• vanaf 1,30 EUR (Oostenrijk)
• vanaf 1,35 EUR (België)

Bier 50cl: 4,50 à 5,00 EUR

Wijn:25cl  4,90 à 5,80 EUR

Dominikushütte: Lager met ontbijt: 33,00 EUR Half-pension: +14 EUR. Oostenrijk. Tel.:0043/5286.5216 (betreft een private hut, welke geen eigendom is van de bergsportvereniging).

Avondmaal (hoofdschotel): 12 à 15 EUR,  saladbar: 5 EUR

Overnachting op het lager in een berghut voor leden van een bergsportvereniging:

• -6 jaar: gratis
• 6 tot 25 jaar: 6,50€
• +25 jaar:  13€

Niet leden: 10 EUR supplement per nacht.

Half-pension: 28 tot 35€

Algemeen advies: neem je middageten in de vorm van krachtvoer mee vanuit België en draag dit voor de tocht mee in je rugzak

Totaal reisbudget: ca 60 EUR per dag + verplaatsingskosten

Betalingswijzen:

– Cash in de hutten. Cash afhalen kan via Bancontact in Mayrhofen (cash afhalen uit de biljettenautomaat of meebrengen vanuit België), duur met kredietkaart.

Reisliteratuur:

Rother gids Zillertal:

• ISBN / CODE:9783763344789
• Editie:2020
• Aantal blz.:168

https://www.dezwerver.nl/r/europa/oostenrijk/tirol/c/boeken/wandelgidsen/9783763344789/wandelgids-105-zillertal-rother-bergverlag/

Zillertaler Runde Berliner Höhenweg (folderuitgegeven door DAV (Deutscher Alpenverein), enkel terplaatse gevonden in de hutten.

Alpenvereinskarten:

• Zillertaler Alpen Westliches Blatt 35/1
• Zilletaler Alpen Mitte 35/2

(beiden schaal 1:25/000) 9,80 EUR per stuk. (6,95 EUR voor leden)

https://www.alpenverein.at/shop/shop/index.php?kategorie=2005011&sort=artikelnummer&navid=801064848013

Kompass Karte 37 Zillertaler Alpên Tuxer Alpen 1/50.000

Internet:

www.mayrhofen.at/en/

www.publish.at/trekking (alle lange afstand trekkingroutes in Oostenrijk)

www.alpin-koordinaten.de

www.postbus.at (busvervoer)

2) Inleiding.

Na de Karnischen en de Stubaier Höhenweg, kwam in 2006 de Berliner Höhenweg in beeld. Hier geen Klettersteig, maar traditioneel klauterwerk met hier en daar een kabelzekering.

In 2021, na 2 Corona besmettingen, een dubbele vaccinatie en een gewijzigde gezinssituatie, kwam het Zillertal, opnieuw in beeld. Bergen voor mij en een camping met zwembad voor de vriendin en plusdochter.

Omwille van de steeds wisselende situatie inzake Corona-maatregels, heb ik slechts zeer laat mijn hutten geboekt. Door Corona was ook de capaciteit verminderd en was reservatie verplicht. En dus was het zoeken om nog plaats te vinden in een logische opeenvolging van hutten en data.

Daardoor heb ik gezondigd tegen mijn eigen adviezen en ben ik zonder enige voorbereiding de Berliner Höhenweg aangevat vanop de parking van het Schlegeisspeicher. En ja, ondanks dat ik een nog lichtere rugzak dan 15 jaar geleden bijhad (10kg zonder water), heb ik ook nu weer gedurende de eerste drie dagen spierpijn ervaren. Allen ben ik in 2021 langzamer omhoog gegaan en heb ik in de mate van het mogelijke mijn eigen benen wat gemasseerd, ’s avonds in de hut. Bovendien heb ik in de afdaling mijn stokken met 30cm verlengd in vergelijking met het stijgen.

Ik ben van een ding overtuigd geraakt, namelijk dat je als Laaglander maar beter een paar dagen uittrekt om in te lopen, voor je aan de feitelijke tocht begint.

Je kan deze tocht in twee richtingen lopen: in wijzerzin en tegenwijzerzin. In het foldertje van de DAV wordt hij in de tegenwijzerzin beschreven (in het Duits). Voordelen hiervan zijn naar mijn menig dat je bij vertrek vanaf de Dominikushütte de beklimmingen kan uitvoeren, terwijl de helling nog in de schaduw ligt, wat bij het mooie, zonnige en zeer warme weer, waarvan ik kon genieten, een voordeel is. In het begin van het seizoen kan dit een nadeel zijn, bij aanwezigheid van substantiële hoeveelheden van oude sneeuw, gezien die op dat ogenblik nog verijsd kan zijn. Nadeel is dat je in tegenwijzerzin zwaardere afdalingen hebt dan in wijzerzin. In wijzerzin klim je langer in de zon wat kan leiden tot een grotere consumptie van water.

Voor het trajekt Mayrhofen, Edelhütte, Kasslerhütte, zou ik een lichte voorkeur geven aan de wijzerzin mits je zeer goed ingelopen bent, gezien je op het traject Edelhütte Kasslerhutte, beter bekend als de Aschaffenburger Höhenweg of Siebenschneidensteig dan het zwaarste gedeelte eerst te verwerken krijgt.

Elke looprichting heeft dus op bepaald ogenblikken, bepaalde voordelen en het is dan ook moeilijk om een onverdeeld advies te geven voor deze of gene richting, maar later nog meer daarover in de beschrijving van de dagtrajecten.

3) Huttenreservatie anno 2021

Een hut kies je uit via de DAV Hüttensuche. Vervolgens kies je een hut en een datum en een type slaapplaats uit. En dan ga je verder door het reservatiesysteem. Op het einde wordt je gevraagd of je een login wenst aan te maken. Eenmaal je die hebt, kan je later opnieuw rechtstreeks inloggen. Kijk wel eerst of je voor al je gewenste hutten op de door jou gekozen data voldoende slaapplaatsen vindt, voor je je reservatie bevestigt. En vooral in tijden van Corona met verminderde capaciteit is dit lastig. In mijn geval kon ik 4 opeenvolgende hutten boeken. De Edelhütte was echter volzet, en dus ben ik op de laatste dag met de lift afgedaald. En ook dat was nog een race tegen de tijd, want de laatste dalvaart van de Ahornbahn is om 17.00u!!!

4) Uitrusting en voeding

Fysieke voorbereiding:

Hoe beter je fysieke conditie bij vertrek, hoe groter de kans dat je van je reis kan genieten. Als je vanaf de Dominikushütte vertrekt, stijg je de eerste dag slechts 500 meter. De volgende dag is dat 900m en de derde dag 1220m naar omhoog. Vooral de afdalingen zijn bij mij meer in de benen blijven hangen dan de klimmen. Daar waar ik normaal één dag spierpijn heb, is dat hier 3 dagen blijven hangen. Stijg dus langzaam en verleng je stokken met 30cm voor de afdaling. En tracht je benen wat te masseren ’s avonds in de hut. Doe ook geen bijkomende inspanningen meer. Ga op je bed liggen na je douche tot het avondmaal.

Kledij op het lichaam:

– schoenen: bergschoenen type A/B tot C in geolied leder of leder met gore-tex. A/B kan enkel bij droge weersomstandigheden. Bij natte weersomstandigheden heb je een Vibram Mulaz zool nodig, en die vind je enkel terug op Via Ferrata schoenen, type C.

– stel sokken: bij voorkeur 2 van goede kwaliteit

– trekkingbroek of bermuda, bij voorkeur in een sneldrogende stof. Met een bermuda heb je minder wrijving bij het stijgen, maar als je je benen stoot of schaaft is dat onmiddellijk zichtbaar.

– Synthetisch ondergoed, slip en T-shirt.

– hemd met lange mouwen en een beschermingsfactor 50

– zonnehoedje

Kledij in de rugzak:

– Gore-tex jas met kap en regenbroek.

– handschoenen (thinsulate, neopreen)

– zonnebril factor 3 of 4, zonnecrème (beschermingsfactor 30 of hoger) en lippenzalf met beschermingsfactor.

– reserve synthetisch T-shirt en slip

– reserve sokken

– trekkingbroek met lange pijpen voor in hut (zeker indien je geen goede regenkledij bezit) en eventuele hutpantoffels (in de meeste hutten zijn er wel te vinden en zo niet kan je ook op je kousen lopen. Dat spaart weer een kleine halve kilo)

Andere uitrusting:

– telescopische wandelstok (ontlast de knie‰n bij het dalen, hier echt geen overbodige luxe, tenzij je Superman bent)

– rugzak van 45+10l. Steek alles in je rugzak in plastic-zakken afgesloten met metaal-clip (een regenhoes helpt namelijk niet als je in een beek valt). Kleine spullen gaan allemaal in diepvrieszakjes.

– een lakenzak (verplicht in de hutten van het DAV en ÖAV). Omwille van de Corona-maatregelen, diende je een eigen slaapzak mee te brengen, gezien de dekens niet beschikbaar waren. Ook diende je een eigen hoofdkussen mee te brengen, maar die lagen er wel in alle 5 hutten die ik bezocht. In sommige lagen er zelfs dekens

– 1 handdoek max. 40 x 80 cm bij voorkeur in microvezel (droogt sneller en geeft minder snel geurtjes – tegenwoordig reeds te koop in de Aldi).

– een washandje met een klein busje douchezeep en eventueel wat shampoo, een reistandenborstel met kleine tube tandpasta of doe de tandpasta in een filmblikje, een scheermesje en een stik met zeep of een scheerapparaat op batterijen (De Edelhütte heeft geen elektriciteit voor gasten.)

– een paar pakjes papieren zakdoekjes, doet dubbel dienst als toiletpapier.

– drinkbussen of zak met drinkslang met een gezamenlijke inhoud van 3 liter (wel water onderweg, maar enkel veilig bruikbaar mits behandeling via een filter).

– voor wie het extra gewicht wil dragen: inox thermos met een aantal zakjes oploskoffie of thee. Geen brander, warm water kan je in de hutten krijgen (theewasser: 1L 2,80 EUR voor leden van een bergsportvereniging)

– zakmes

– micro-zaklamp (om het toilet te vinden zonder iedereen wakker te maken)

– persoonlijke apotheek: rekverband, steriele doekjes, ontsmettingsmiddel, wondpleisters, schaartje, sporttape, compeed (blaren), ibuprofen, Dafalgan, middel tegen neusloop, Imodium

– reserve plasticzakken

– naald en draad.

– tube handwaszeep (1 voor 2 personen of overschotje)

– Gsm: voor wie contact wil houden met het thuisfront (opgelet: zeer beperkte dekking van GSM-net in de Zillertaler Alpen)

– oriëntatiemiddelen: bij voorkeur de reeds vermelde stafkaarten  van het ™AV Alpenvereinskarten Zillertaler Alpen 35/1 en 35/2 schaal 1/25.000 (als je de volledige ronde wil lopen), kompas, hoogtemeter en GPS (nuttig, maar niet noodzakelijk)

Klettersteigset:

– Ondanks dat er verschillende kabelzekeringen langs de route zijn aangebracht, zijn deze stukken eerder kort en is het gebruikte type kabel niet steeds geschikt voor het gebruik met klettersteigkarabines. Wie niet tredzeker en vrij van hoogtevrees is, hoort hier naar mijn mening niet thuis.

Voeding:

Volgens de voedingsleer zou je een verhouding van 15% proteïnen, 30% vet en 55% koolhydraten moeten bevatten. Voor sommige soorten sport gaat men zelfs naar 70% koolhydraten. Hou echter rekening met het feit dat vet meer calorieën geeft voor hetzelfde gewicht.

Mijn menu is zodanig samengesteld dat ik in principe alles wat ik onderweg moet eten, los uit de hand kan eten. Dit is handig bij slechte weersomstandigheden en spaart bovendien gewicht uit aan verpakkingsmateriaal, bestekken, enz.

Alles voor onderweg stop ik per dag in een plastic zak. Als het regent, steek ik die zak op de plaats waar mijn regenvest normaal zit, waardoor ik niet elke keer de rugzak moet opendoen.

In 2021 was het het ontbijt in tegenstelling tot 2006 nu wel in zelfbedieningsbuffet, zodat ik  meer van de zelf meegebrachte reserves over had.

Ikzelf weeg 78kg. Wie zwaarder is zal in verhouding iets meer nodig hebben. Een menu moet voldoende gevarieerd zijn en moet uiteraard voor jou aanvaardbaar zijn. Weet echter dat ik thuis ook wel iets anders eet dan dit.

Veel sportvoeding vermeldt reeds de samenstelling en de energieopbrengst op de verpakking. In dien je het niet vindt op de verpakking, zal je gebruik moeten maken van een algemene lijst met voedingsmiddelen. Die kan je terugvinden in een boek over dieetleer in de bibliotheek. Als je weet dat 1g proteïnen of eiwitten overeenkomt met 17kJ of 4kcal, 1g vet met 38kJ of 9kcal en 1g koolhydraten met 17kJ of 4kcal, dan kan je zelf aan de slag.

NAAM:                          gr.      prot.    koolhyd.        vet           kJ

Muesli reep Lidl           75       5,2      52,5               9,0            1.313,25

Energy Bar Aldi.          80       3,9      56,72             7,52           1.308,08

Ritter Sport                100      8,2      34,77             11,31          1.145,54

Snickers(Fore)             60       5,7      34,8              15               1.243,20

Totaal:                         315      7,39%  56,75%        13,60%      5.010,07

De Ritter Sport chocolade kocht ik bij Makro. Ritter Sport smelt minder snel dan sommige ander soorten. De hier vermelde mueslirepen, Energy Bars (tijdelijk aanbod) en Foré komen uit Aldi. Koop bij voorkeur harde repen, de zachte verkruimelen te snel in je rugzak.

5) Dag 1: Dominikushütte/Schlegeisspeicher (1805m) – Furtschaglhaus (2295m). (2,5 uur).

In 2021 vertrok de laatste bus naar de Dominikushütte om 18.10 uur aan het treinstation in Mayrhofen (AUTBHC202) (www.postbus.at). Hij passeert langs de post (AUTBH0510) en vervolgens ook langs het grondstation van de Penkenkabelbaan in de hoofdstraat om tenslotte langs de waterkrachtcentrale de weg te nemen richting Ginzling,Breitlahner en ten slotte de  Schlegeisspeicher Stausee (AUTBH0004), alwaar de Dominikushütte zich bevindt. De rit kost 7,90 EUR plus 1,80 EUR tol.

Met de auto naar boven rijden, kost 14,00 EUR tol. (https://www.schlegeis-speicher.com/schlegeis-alpenstrasse/ )

Gezien we in 2006 niet lang op voorhand gereserveerd hadden, dienden we op lager te slapen met mogelijk gesnurk tot gevolg. Kostprijs: 33 EUR (2021) inclusief een zeer royaal ontbijt. Voor half-pension vraagt men 14 EUR (2021) extra en ook daar hadden wij in 2006 geen klachten over. De Dominikushütte (AUTBH0000) is een private hut die geen eigendom is van een bergsportvereniging. De hut is gezien haar ligging wel relatief duurder geworden.

In 2021 nam ik de bus van 13.35u vanaf het station van Mayrhofen naar de  Schlegeisspeicher Stausee om dan op het gemak omhoog te lopen tot aan het  Furtschaglhaus. Eerst loop je via de nog geasfalteerde weg tot de laatste parking (AUTBH0001). Je passeert ook het begin van het pad naar de Olpererhütte. In 2006 is de hut tot op de grond afgebroken met het oog op een volledige heropbouw en vergroting. De vernieuwde hut werd heropend in 2007 en is een toonbeeld van moderne huttenbouw.

Je steekt de rivier over via de brug en loopt nu via een grindweg volledig vlak langs het stuwmeer, tot het eindpunt, waar je de toevoerrivier dwarst via een grindweg over buizen (AUTBH0005) om het water door te laten. Vervolgens blijf je nog in vals plat lopen tot het goed aangeduide begin van het pad omhoog (AUTBH0008) naar de hut, vlak voor de jeepweg eindigt aan de voet van de materiaallift (AUTBH0009). Probleemloos gaat het tot aan het Furtschaglhaus, dat je maar laat ziet, gezien deze in een kom ligt. De hut (AUTBH0100) wordt vooral gebruikt als uitvalspunt voor een beklimming van de Grosser Müsler (3480m), een bestemming voor de fans van touwen en stijgijzers.

Veel mensen die vanuit de Dominikushütte vertrekken gaan onmiddellijk door naar de Berliner Hütte, maar dat zou ik voor niet-ingelopen Laaglanders zeker niet aanraden. De  afdaling van de Schönbichler Horn is namelijk moeilijk en lastig en vraagt zeer veel aandacht.

Furtschaglhaus (AUTBH0100):

Overnachting op lager: 13 EUR. Zimmerlager: 20 EUR, normaal met dekbed, in tijden van Corona zonder (met 3 op een kamer van 8)

Half-pension 32 EUR.

Ik nam het half-pension. Wie gevoelig is voor kruiden neemt beter geen Goulash, want die is behoorlijk pittig. Ik had een halve liter water nodig om mijn mond te spoelen en het pikante wat te verzachten :-(. Neem de vegetarische groentenquiche als alternatief.

Slaapplaatsen: 131

Tel.: 00 43/676/957.98.18

www.furtschaglhaus.com/

6) Dag 2: Furtschaglhaus (2295m) – Schönbichler Horn (3133m) – Berliner Hütte 2042m (7 uur + 1 u voor doorwaden)

De beklimming naar de Schönbichler Horn (AUTBH0101) en Scharte vond ik vrij probleemloos. Vlak onder de Scharte bevindt er zich een niet-gezekerd stukje, waar je maar beter wat vast te been bent. Het is weer typisch één van die stukjes, waar je in fijn zandgrind staat op een hoge hellingsgraad, en waar je dus moet vertrouwen op het profiel van je zolen en eventueel gebruik maken van je stokken.

Afdalen is nog moeilijker…

Bij aankomst op de graad hebben ze nu een kabel aangebracht, die moet voorkomen dat je rechtdoor zou willen afdalen. Je moet een stukje naar links alvorens de tekens je langs de andere zijde naar beneden leiden. Alles is netjes gemarkeerd en kabelgezekerd. De Horn (AUTBH0101) ligt maar 52 m hoger dan de Scharte, maar toch heb ik die in 2021 letterlijk links laten liggen. Naar de top klim je heden via een gemarkeerde en deels bekabelde route tot aan het kruis, deels over een stukje pad, deels over de blokken. Niks om je over ongerust te maken, maar het vraagt zoals alles hier, om de nodige aandacht.

Ik vertrok omstreeks 07 uur en was 2 uur 30′ later boven op de pas. Ik ben doelbewust langzamer naar omhoog gegaan om mijn benen te sparen. Op die hoogte is het nog fris door de wind en dus trek je een jas aan om wat te eten en ondertussen wat van het uitzicht te genieten.

Vanop de Scharte vind je de zekeringskabel omlaag, en die hangt er niet voor niets. Deze was recent vernieuwd en loopt nu ononderbroken tot het einde van de wand. Je kan je stokken beter eventjes op de rugzak bevestigen. Een voordeel van niet naar de top te gaan is dat je deze afdaling dan ongestoord kan doen, zonder steenslag van andere bergwandelaars.

In augustus 2021 was hier geen sneeuw te bespeuren, behalve een klein plekje in de klim, dat zo goed als vlak was. Gezien de afdaling van ’s ochtends vroeg in de zon zit, is de kans op sneeuw hier ook lager, behalve wanneer je hier echt heel erg vroeg in het seizoen bent en dan moet je hopen dat de kabel niet onder de sneeuw zit.

Je daalt af tegen de flank van de Horn en dan kom je plot aan het einde van de wand en dus ook aan het einde van de bevestigingsmogelijkheid voor kabels en dus ben je weer aangewezen op je zolen en stokken om het laatste deel veilig af te dalen door een mengeling van fijn grind, grote blokken en dit alles nat gemaakt door een portie sneeuwwater of sneeuw vroeger in het seizoen. Een tiental meter lager kom je dan aan het begin van een graad, die je bijna gedurende de volledige afdaling zal volgen.

Het is een zeer moeilijke en lastige afdaling en je kan er maar beter je aan dacht bij houden om uitschuivers te voorkomen. Het laatste deel van de afdaling loop je op de rand van de stenige rivierbedding. Hier en daar zie je sporen van erosie van het pad, gezien het pad soms akelig dicht tegen deze rand verloopt.

Op een hoogte van ca. 2000m kom je dan aan de splitsing van het pad (AUTBH0102) naar de hut ‘Alpenrose‘ (1871m 20′, warme douches) en de weg naar de Berliner Hütte (2042m 30’, ook warme douches). Je bent hier 1100m afgedaald met een gemiddelde hellingsgraad van 24% of 44°. Dat is niet niks.

Eerst daal je door de steenbedding af, waar je reeds de ganse tijd langs afdaalt, en je dwarst de Waxeggbach via een bruggetje (AUTBH0103). Alleen was deze brug in 2021 weggespoeld, zonder dat dit aangeduid was aan de splitsing met Alpenrose. Ikzelf ben met mijn stokken door de rivier gegaan, maar dat lukt alleen met stokken en een dosis Scandinavische ervaring. Mensen zonder ervaring of stokken dienden af te dalen naar Alpenrose om vandaar terug te klimmen naar de Berliner Hütte.

Zowel aan de Olpererhütte als vlak voor de Kasslerhütte zijn er reeds hangbruggen van het Scandinavisch model te vinden. Misschien trekken ze er hier ook hun lessen uit en bouwen ze hier ook een hangbrug. De basisconstructie is misschien wat duurder, maar op termijn spaar je wel geld uit.

Verder gaat het wat op en af en loop je in een boog tot aan de Berliner Hütte (AUTBH0200), die zelf ook langs een bergbeek (Zemmbach) in een kloof gelegen is.

Wie langs de kant van de beek slaapt, zal zijn raam gedurende de nacht niet moeten laten openstaan omwille van het geraas van het water.

Berliner Hütte (AUTBH0200):

Overnachting op Lager: 13€

Half-pension: 35€ (de duurste hut)

Ook hier vind je weer een soort vegetarisch groenten quiche. Ik ben voor de puree met wortelen en vrij klein stukje vlees gegaan, en tezamen met de soep en het nagerecht was dit ruim vullend. Ook het ontbijt was hier onbeperkt qua brood en toespijs voor half-pension. De wijn kost hier 5,80 EUR voor 25 cc. (de duurste, maar zeker niet de beste van de hele tocht.)

Douches kosten 3 EUR voor drie minuten. Je kan je haar ook wassen als je snel bent. In de volgende hut is geen douchemogelijkheid, dus profiteer ervan!!!!

197 slaapplaatsen Tel.: 00 43/5286/52.23

https://berlinerhütte.at/

Het interieur van deze hut wijkt sterk af van de traditionele hut: hoge plafonds, statige traphal, houten kroonluchters (nu met ledlampen met traditioneel uitzicht)… De grootsheid van Berlijn van voor WO II.

7) Dag 3: Berliner Hütte 2042m – Nordliche Mörchenscharten (2872m) – Floitenbach (1834m) – Greizer Hütte 2227m (7 uur 30′)

 

 

Vergeet de 5u op de wegwijzer! Die haal je niet, tenzij je Superman bent.

Ook vandaag is het verhaal terug hetzelfde als gisteren, maar nog wat extremer. Kort samengevat: je klimt ‘slecht’ 800m over een afstand van ca. 3 km of 15% en 26° gemiddeld, maar je daalt 1000m over een afstand van ca. 1750m of 30% en 57°. en als afsluitertje mag je nog eens 400m terug naar omhoog langs ‘een toeristenpad’ tot aan de hut, en dit in volle middagwarmte.

Maar beginnen we bij het begin. Je verlaat de Berliner Hütte langs de achterzijde en neemt het pad aldaar naar rechts, licht omhoog. Na een haarspeldbocht, bereik je een splitsing met een wit bord met zwarte letters, wat zowat elke richting vermeldt, behalve de Greizer Hütte. De Schwarzsee is wel aangeduid. Het pad naar de Schwarzsee (AUTBH0204) is een ‘toeristenpad’ zonder opvallende problemen.

Het eerste probleem doet zich voor onmiddellijk bij het verlaten van de kom waar de Schwarzsee in ligt. Ook hier is het pad eerder smal en over een korte afstand vrij steil. Het bestaat uit het gekende zandgrind en ook hier is het ook weer moeilijker af te dalen dan te stijgen. Vooral bij het afdalen moet je ervoor zorgen dat het contact tussen je zolen en de grond maximaal is door je zwaartepunt te verlagen en de druk boven het midden van je voet te brengen. Dit doe je best door je knieën te buigen tot je onderbenen haaks op je voetzolen staan en je bovenlichaam deels voorover te buigen. Hiermee voorkom je dat je uitglijdt en op je achterwerk komt te zitten of erger. De kans dat je op je neus valt is eerder klein, tenzij je ergens over zou struikelen.

Na dit wat moeilijkere stukje, gaat het weer beter tot net onder de Scharte, waar je zowel in het stijgen als het dalen wat kabels te verwerken krijgt. Onderweg passeer je nog een splitsing (AUTBH0205) van paden naar de Plattenkopf of Melkerscharte.

 

De Nördliche Mörchenscharte (AUTBH0207) bereik je in zowat 2,5 uur. Zoals aangegeven volgt nu een zeer steile afdaling, te beginnen met een kabelzekering onderaan de wand. Hier vind je twee kabelzekeringen: één voor het begin van het seizoen bij sneeuw en een voor sneeuwvrije condities. De kabel is roestig en vertoont beschadigingen, wat gevaar oplevert voor de handen. Aan het einde van de kabel verlaat je de wand een stukje om bijna de volledige afdaling af te leggen op een soort graad met blokwerk.

Dat gegeven in combinatie met de al eerder genoemde hellingsgraad, maakt het tot een lastige onderneming, die een hoge mate van concentratie vraagt.

Wanneer je een wat vlakker stuk vindt, kan je dat best gebruiken voor een rustpauze en een moment van genieten van het uitzicht op de bergen, want daar doe je het uiteindelijk voor.

Hierna komt opnieuw een graadstuk op de rand van de Mörchenklamm.

Onderweg, bijna op het einde, vind je een paar stukjes kabel en een paar stalen voetsteunen in de rotsen om de wat moeilijkere passages wat veiliger te maken. Vlak voor de rivierbedding vind je dan een verticale ladder van zowat 7m hoog. Ikzelf heb hier mijn stokken gewoon naar beneden geworpen, maar dat moet je dan wel niet doen terwijl er zich nog iemand onderaan de ladder bevindt, zoals de 3 Britse heren deden, die net achter mij kwamen.

Het eerste deel van de rivierbedding (AUTBH0208) moet je dwarsen zonder brug.

Hier liggen de stenen op de juiste plaats, waardoor er geen enkel vergelijk is met de doorwading van de Waxeggbach. Maar opnieuw zie je hier hoe handig een paar stokken kunnen zijn. Je plaatst ze namelijk eerst in de rivierbedding voor je de afstap naar een steen in de bedding doet, zodat je nog steun hebt, mocht die steen van je keuze bewegen of gladder zijn dan je voorzien had. Eenmaal aan de overzijde volg je de tekens tot aan de brug over de Floitenbach (AUTBH0209).

Hier vind je de “normale toegangsweg” (AUTBH0210) tot de Greizer Hütte en die paden zijn meestal zeer goed, gezien er geen toeristen mogen verongelukken voor zij hun geld hebben kunnen uitgeven in de hut ;-).

Ook hier is een goed punt om nog eens wat calorieën in te slaan voor de aanvang van de finale klim naar boven. En bij een temperatuur van boven de 25°C valt dat toch wat tegen, ondanks de aanmoedigingen van de toeristen die weer op de terugweg waren van de Greizer Hütte (AUTBH0300).

Greizer Hütte (AUTBH0300):

De hut beschikt over een goederenkabelbaan met zowat de grootste gondel die ik recent zag. Het eten was in orde in vergelijking met vroeger, zowel ontbijt als avondmaal. Alles is heel erg afgemeten.

Avondmaal: Soep, pasta met champignons, dessert.

Ontbijt: 3 sneetjes bruin brood, maar nu met muesli, kaas, vlees, confituur en fruitsap voor ontbijt.

Je betaalt 12 EUR voor de overnachting op lager, 27 EUR voor half-pension en 4,80 EUR voor 25cc wijn. Aantal slaapplaatsen: 84

 

Geen douche voor de gasten. Enkel koud water aan de lavabo’s wat ook niet echt uitnodigt tot veel verfrissen… 😦

Nog een echte traditionele hut met basis comfort.

Telefoon: 00 43/664/140.50.03

www.alpenverein-greiz.de/huetten-einrichtungen/huetten/greizer-huette/

8) Dag 4: Greizer Hütte 2227m – Lapenscharte (2701m) – Kasseler Hütte (2178m) (ca 7uur)

Na het ontbijt vertrek je we voor een klimmetje van slechts 500m. De klim zelf levert weinig problemen. Bij GPS AUTBH0301  vind je de splitsing met het pad naar de Gigalitz (3001m), een goede bergtop voor een dagtrip, maar tenzij je Superman bent, niet in combinatie met de tocht naar de Kassler Hütte (AUTBH0400). De Lapenscharte (AUTBH0302) ligt maar 300m lager en het uitzicht zal niet fundamenteel anders zijn dan van op de top. Vanop de Scharte heeft de Gigalitzturm iets ‘Matterhorn’-achtigs.

Na de pas volgt de ondertussen gekende kabelzekering tegen de wand om dan de wand te verlaten voor een afdaling door een kom met steenslag. Het pad is hier, gezien de omstandigheden, netjes. Eenmaal uit de eerste kom volgt een afdaling door gemengd terrein met deels steen en gras tot aan de splitsing (AUTBH0303) met het pad naar  het Grune Wand Haus (1436m).

Vanaf de splitsing daal je af over een grashelling naar de Eisenklamm (AUTBH0304). Eerst volgt een smal paadje in de wand en dan moet je de bergbeek dwarsen via een brugje. Vervolgens volgt een klim in een bijna loodrechte wand via een schuin pad tussen twee kabels. Moeilijk is het niet. Je moet zoals op veel plaatsen alleen geen last hebben van hoogtevrees. Vervolgens daal je weer langzaam af naar de eerste grote rivierbedding, de Stilluppbach (AUTBH0305), die je via de stenen moet dwarsen.

Ook hier weer hetzelfde verhaal: ondanks het goede weer was de stroming hier half-augustus matig en dus waren er weinig problemen met het dwarsen van het water. Er liggen hier wel grote rotsblokken, waar je doorheen geleid wordt, door middel van de verftekens. In verhouding tot wat je morgen te wachten staat, stelt het niet veel voor, maar je moet erg voorzichtig zijn voor je enkels en opletten.

Ik heb er mij over verbaasd, dat ondanks dat deze kom er van ver erg steil uitziet, het pad goed is, zeker vanaf hier.

Let vooral op bij het afdalen in de rivierbedding, gezien je hier vaak te maken krijgt met een grote hellingshoek op een ondergrond van fijn steengruis. Ook hier weer het vertrouwde verhaal van de wrijving van de zolen en het gebruik van de stokken.

Vlak voor de Kassler Hütte vind je een grotere hangbrug dan die aan de Olpererhütte, waar alle dagjesmensen hun selfie willen nemen. Hier geen drukte. De brug is er voor jou alleen!!

3 uur na de splitsing met het pad naar de het Grune Wand Haus bereik je de Kassler Hütte (AUTBH0400)

Kassler Hütte (AUTBH0400):

Lager: 13 EUR, half-pension: 28 EUR

Avondmaal: opgelet: alweer pikante spaghetti bolognaise, ondanks dat ik aangaf dat ik daar niet van hou. Ga voor de zuurkool met puree en vlees.

Ontbijt: buffet, geen klachten

Rode wijn: 4,80 EUR,

Witbier 50cc: 4,50 EUR,

Douche: 1 EUR (muntstuk) voor 1′. 1€ voor je nat te maken, 1€ voor je af te spoelen. Minimale verspilling van water. Lavabo’s met warm water.

Slaapplaatsen: 102. Tel: 0043/664/132.35.14

www.kasselerhuette.de/

Half-augustus: terras vol, avondeten op terras bij mooi weer… schitterend.

9) Dag 5: Kasseler Hütte (2178m) – Aschaffenburger Höhenweg – Edelhütte (2238m) (  8u30′)

 

Voorzie 3L drinkwater bij zonnig weer.

Alles begint vrij eenvoudig met een afdaling van ca. 200m via de normale toegangsweg tot de hut. Na de splitsing met de normale toegangsweg (AUTBH0401), wordt het pad smaller en vat je de eerste klim van de dag aan naar de eerste van de 7 graden of zadels. Via twee bruggetjes over de bergbeken klim je diagonaal in de flank tot aan de vroegere splitsing met de hoge route naar de hut. Deze staat nu aangeduid als panoramaweg. De tekens zijn opnieuw aangebracht. Praktisch gezien heeft deze panoramaweg ook weinig nut voor wie de Aschaffenburger Höhenweg wil doen, gezien deze de weg alleen maar langer maakt en het verschil in hoogtemeters zo goed als gelijk blijft, behalve dat je begint met een stijging, gevolgd door een afdaling in plaats van omgekeerd.

Vanop de eerste (AUTBH0403) van de zeven graden, kan je nog eens terugkijken naar de hut, maar daarna verdwijnt deze definitief uit het zicht. Langs de overzijde van de vallei heb je nog vrij lang zicht op de Lapenscharte, die je gisteren passeerde. De afdaling van de eerste graad is vrij probleemloos.

De eerste moeilijkheid vind je in de klim naar de tweede graad, die nabij de Weisskareggl (AUTBH0404) en dit in de vorm van een eerst partij grotere blokken, die in een vrij schuine helling liggen. Hier krijg je al een kort voorsmaakje van hoe het wordt vanaf de vijfde graad.

Verder verloopt alles vrij probleemloos tot aan het noodonderkomen (AUTBH0405). Je kan hier in geval van nood slapen met maximaal 3 personen (2 bedden, 1 op de grond). Na drie uur moet je hier zeker zijn.

Vervolgens gaat het nog steeds vrij overzichtelijk verder tot aan de Nofertensmauer (AUTBH0406), letterlijk een muur op de vierde graad. In de afdaling zie je al een eerste toename van de hoeveelheid stenen.

Het horizontale deel valt ook nog goed me qua stenen.

 

 

 

 

 

 

Eenmaal je in de buurt komt van de Nofertensschneide (AUTBH0407), zie je dat de wand steiler wordt. Hier vind je ook de eerste kabels om je tot op de graad te hijsen. Reken vanaf hier nog op 3u30′ tot aan de hut

Vanaf hier begint het ernstige werk. De afdaling verloopt ook langs de kabels en dan sta je aan het begin van kom vol met stenen (Hasenkar), die hier ooit door de krachten van de natuur neergesmeten zijn, en elkaar in evenwicht houden. Vanaf hier is er geen sprake meer van een pad als dusdanig. Je volgt gewoon een opeenvolging van verftekens en soms een steenhoop om de andere zijde van de kom te bereiken.

Als je van de ander zijde komt, ben je frisser, maar mogelijks is je rugzak nog zwaarder bij het begin van je meerdaagse tocht. Nu heb je al een vijf uur in de benen en het moeilijkste deel nog, voor de boeg. Doe het rustig aan en speel op zekerheid. Vermijd zoveel mogelijk schuine kanten, tenzij je weet dat je volgende stap weer op stevige ondergrond is. Vooral omwille van dit deel, wordt deze tocht afgeraden bij regenweer. Hier weet je waarom goede schoenen belangrijk zijn. Over het gebruik van stokken in een dergelijk deel kan je een academische discussie opzetten.

Ikzelf gebruik ze, omdat ik nog steeds geloof dat de voordelen opwegen tegen de nadelen. In de delen waar je nog normaal rechtop kan staan en waar je relatief vlot van de enen  steen naar de ander kan stappen, vind ik ze een voordeel. In de delen waar de afstanden tussen vlakke delen te groot zijn en/of de niveauverschillen te groot zijn, zijn ze een nadeel en moet je ze soms aan de polslussen achter je aan slepen of ze in één hand nemen.

Op een zonnige dag in de tweede helft van september ben ik hier 3 personen uit de tegenovergestelde richting tegengekomen en liepen er  een half uur voor mij en twee uur na mij telkens twee mannen. In augustus 2021 was het iets drukker, maar niet erg veel. Het bordje met de aanduiding 9u doet duidelijk zijn werk, ook al is het in praktijk overdreven, want ik deed het 15 jaar na de eerste keer opnieuw in 8u30′, korte rusten inbegrepen.

Op Gsm-dekking moet je in dit deel van het Zillertal nog niet al te hard rekenen. Speel dus op zeker, want ondanks dat je misschien niet echt ver weg bent, is de redding toch niet zo nabij als je zou willen, als er jou iets overkomt.

 

 

 

 

 

 

Na zowat een uur klauterwerk bereik je de Krummschnabelscharte (2478m – AUTBH0408) en ook hier heeft men weer zekeringen aangebracht om de overschrijding van de graad zelf te vergemakkelijken.

De laatste kom is de grootste en bestaat eigenlijk uit twee delen. Het eerste deel, vooral  vlak tegen de Krummschnabelscharte bestaat uit meer van hetzelfde, zijnde massa’s grote stenen willekeurig tegen de helling aan gesmeten en dus geldt hier hetzelfde verhaal als in de vorige kom.

 

Het tweede deel bestaat uit, een smal paadje dat geleidelijk klimt in een zeer steile grashellingen van  soms 70°. Normaal is dit geen probleem, maar het is niet de bedoeling dat je hier je aandacht laat verslappen, ondanks de zware tocht die je er reeds op zitten hebt. Eenmaal boven volgt nog een lang horizontaal stuk in de flank tot aan de laatste graad (AUTBH0409). Reken op anderhalf uur voor de laatste kom.

Je vind nog wat kabel voor het eerste stukje van de afdaling,maar daarna volgt een klassiek soms steil bergpad. Reken op nog een klein half uur tot aan de Edelhütte (AUTBH0500).

Conclusie: als je in top conditie bent, verteer je dit probleemloos. Als die conditie iets minder is, kom je hier zwaar afgepeigerd toe.

In 2021 ben ik na een korte pauze nog doorgelopen naar de Ahornbahn (50′) om met de laatste dalvaart (14,80 EUR) af te dalen naar Mayrhofen.

Edelhütte (AUTBH0500):

80 slaapplaatsen, Tel: 0043/664/915.48.51

www.edelhuette-dav.de/

Lager: 13 EUR

Witbier 50cc: 5 EUR

 

Beoordeling 2006: buiten het seizoen, zijn man en vrouw hier afwisselend. Als de man hier alleen is, beperkt de kookkunst zich tot een avondmaal van Rösti: gebakken aardappelen, spek, Weense worsten en een spiegelei daar bovenop.

Veel calorieën, niet zo verfijnd. Het ontbijt was ook nogal afgemeten qua hoeveelheid brood. Alles wordt hier  vanaf de lift aangevoerd per paard. De hoeveelheid elektrische energie is beperkt (zonnepanelen). Er is wel warm water aan de lavabo’s op het ‘Lager’verdiep.

10) Dag 6: Edelhütte (2238m) – Ahornspitze (2973m) – Edelhütte (2238) – Mayrhofen (650m):

Afhankelijk van je plannen voor de terugreis en het weer kan je hier kiezen voor een zeer korte dag of een meer volledige dag.

1) De kortste mogelijkheid is afdalen naar het bergstation van de Ahornbahn in ca 1u en dan met de in 2006 totaal vernieuwde kabelbaan af te dalen naar Mayrhofen. (kostprijs (2021): 14,80 EUR voor de dalvaart.

2) De iets langer mogelijkheid is eerst afdalen in de richting van de Ahornbahn (AUTBH0505), maar dan de afslag nemen in de richting van de Filzenalm en dan verder afdalen richting Stilluppspeicher (AUTBH0507 – stuwmeer) Vanaf hier kan je zoals hoger vermeld in het seizoen per bus afdalen. Reken op anderhalf tot twee uur tot aan het stuwmeer.

3) Een nog langer mogelijkheid is rechtstreeks af te dalen naar Mayerhofen via het Gasthof Alpenrose (AUTBH0508), via de weg die op het terrein aangeduid is als 42. Voordeel is, dat het gratis is en dat je geen rekening moet houden met busverbindingen. Vanaf de hut heb je  twee mogelijkheden om af te dalen tot in de bodem van de kom direct onder de hut, namelijk  linksom en rechtsom. Het pad linksom (gezien vanuit de hut) is iets breder en meer gebruikt.

Het pad rechtsom is iets steiler. Achter de hut in de kom is het spoor wat vaag. Bij GPS AUTBH0503 vind je het begin van het pad dat afdaalt naar Alpenrose.

Vanaf de boomgrens tot Alpenrose wordt het pad ook gebruikt door koeien en die laten redelijk wat mest vallen op het pad. Je bereikt de nog redelijk  traditionele Alpenhut, waar de koeien hoofdzaak zijn en de gasten een extraatje.

Na Alpenrose (AUTBH0508), daal je af door een bos met oude dennen.

Aan het einde van het pad door het bos bereik je een stuk grindweg dat eerst nog de beek dwarst, waarlangs je het laatste deel afdaalde. Je daalt af langs de asfaltweg en passeert het basisstation van de Ahornbahn (AUTBH0509). Reken op ca 3u voor de afdaling (ca 4u voor de klim langs deze weg).

4) Je kan ook kiezen voor een beklimming van de Ahornspitze, een uitzichtberg met een mooi uitzicht op het dal van de Ziller. Reken met een dagrugzak op ca 1u30′ voor de beklimming en 1u voor de afdaling. Licht klauterwerk (I).

Uiteraard kan je ook kiezen voor een beklimming van de Ahornspitze in combinatie met een afdaling via de kabelbaan.

11) Voorbereidingswandelingen vanuit de Dominikushütte (1805m):

Gezien het zeer belastende karakter voor de beenspieren van deze tocht, raad ik iedere ‘laaglander’ aan om goed voorbereid te beginnen aan de Berliner Höhenweg. Een goede voorbereiding daartoe zijn de volgende twee dagwandelingen vanuit de Dominikushütte:

11.1) Dominikushütte (1805m) – Olpererhütte (2389m) – Friesenberghaus (2498m) – Dominikushütte (1805m)  (ca. 5u45′):

Je volgt vanaf de Dominikushütte (AUTBH0000) de parking en asfaltweg in zuidelijk richting. Na een kwartier zie je langs de rechter kant ter hoogte van een gebouwtje een groot bord (AUTBHD101) dat de charmes van de Olpererhütte aanprijst, met een klim van slechts anderhalf uur. In 2006 is de hut tot op de grond afgebroken met het oog op een volledige heropbouw en vergroting. De vernieuwde hut werd heropend in 2007 en is een toonbeeld van moderne huttenbouw.

In theorie betreft dit een probleemloze klim tot aan de hut. Allen is deze hut door zijn bereikbaarheid zo succesvol geworden dat het pad ondertussen geërodeerd is en veel afsteekjes vertoont. In 2021 hebben wij het beschreven traject in de omgekeerde richting gelopen met een overnachting in het Friesenberghaus, als een soort kennismaking voor een kind met echte bergen en het leven in een berghut. Hierdoor zijn wij omstreeks 11u aan de Olpererhütte beginnen afdalen, en dienden wij ons een weg te banen tegen de stroom in van de horde toeristen die zich in een brandende zon omhoog hees richting hut en de daar aanwezige hangbrug, waarvoor veel reclame gemaakt wordt.

De hangbrug betreft een naar Scandinavische normen klein exemplaar, waar social-media fanaten een selfie moeten nemen. Beneden aan de brug staat zelfs een professionele fotograaf om jouw fantastisch originele poses te vereeuwigen.:-(

Van aan de  Olpererhütte heb je een mooi uitzicht op het stuwmeer en de omliggende bergen.

Naast de hut vind je de splitsing (AUTBHD105) tussen het pad naar de Geraer Hütte en het Friesenberghaus. Het eerste deel van het pad naar het Friesenberghaus verloopt probleemloos en relatief vlak, maar het venijn zit in de staart. Wanneer je het Friesenberghaus ziet liggen, begint het pad een 100-tal meter te stijgen, langs een pad in een wandhelling bestaande uit relatief fijn gesteente. Het pad is nu breder dan voorheen. Het grootste probleem doet zich voor wanneer deze wand ingesneden wordt door bergbeken (AUTBHD110 & AUTBHD111), omdat daar het pad nog smaller en vooral steiler is. Goed schoeisel en zelfzekerheid zijn hier noodzakelijk. Boven  je hoofd zie je het bovenstation van de Gefrorne Wand, dat deel uitmaakt van het zomerskigebied van Hintertux.

Eenmaal je je zowat boven het Friesenberhaus bevindt, vind je een splitsing (AUTBHD112) met het pad naar de Friesenbergscharte (2904m) en een pad dat in de plaatselijke traditie zeer steil afdaalt en vervolgens een dalkom met stenen passeert tot je het normale toegangspad tot het Friesenberghaus bereikt. In omgekeerde richting is het pad aangenamer dan in de hier beschreven richting.

Friesenberghaus:

AUTBHD114 – 2498m) (66 slaapplaatsen Tel: 0043/676/7497550).

www.friesenberghaus.com/

Prijzen 2021:

• Lager: 13 EUR
• Half-pension: 30 EUR
• Bergsteigerdrank voor leden: 2,90 EUR
• Theewater 1L voor leden: 3 EUR
• Kaiserschmarrn: 10,90 EUR
• 25cl Wijn (rood of wit): 4,80€

Nota: kijk je rekening na. Soms sluipen er fouten in… 😦

De hut wordt bevoorraad per helikopter en dus liggen de prijzen hier iets hoger dan in de andere hutten. Reken op zowat 2u voor dit deel.

Bij het Friesenberghaus vind je uiteraard ook de aanduidingen naar de Gamshütte (9u). Uiteraard is dit traject enkel af te leggen bij goed weer en wanneer je een zeer goede conditie hebt.

De afdaling vanaf het Friesenberghaus naar de Dominikushütte (AUTBH0000) verloopt via een relatief langzaam dalend pad door een gevarieerd landschap. Reken voor de afdaling op zowat 2u.

11.2) Dominikushütte (1805m) – Hohenweg (2500m) – Pfitcher Joch Haus (2275m) – Dominikushütte (1805m)

Opnieuw vertrek je via de parking en volg je deze tot het einde.

Je steekt de brug niet over, maar gaat via een brede poort (AUTBHD201 – Afslag Geraer Hütte) die een weide afsluit via een aanvankelijk brede weg omhoog. Op het ogenblik dat de weg in een haarspeldbocht terugkeert naar de richting van waaruit je komt, ga je rechtdoor via een grassig plateautje waar de koeien zich thuis voelen. Op een bepaald punt loopt dit plateautje dood en daar vind je de eerste tekens van het pad. Vanaf hier klimt het gestaag tot je de Unterschrammenbach nadert. Deze steek je over via een brug (AUTBHD203). Nu klim je verder langs de andere oever van de bergrivier tot je een kom bereikt met meertjes (AUTBHD204). Je vindt hier de splitsing tussen tussen het pad naar de Geraer Hütte, de Olpererhütte en de in zuidelijke richting, het pad waarlangs je steil de wand ingaat, tot je de Höhenweg bereikt op ca 2500m. We ronden de Ameiskopf en ronden vervolgens de Oberschrambachkar.

Vanaf de volgende graad beginnen we af te dalen naar een hoogte van 2250m om aldaar de Zamser Bach te dwarsen. Vervolgens klimmen we weer tot aan de grens en de gesloten Zollwachthütte (AUTBHD206).

Eventjes verder, net op Italiaanse bodem, vind je het Pfitscher Joch Haus

Pfitscher Joch Haus (2275m – AUTBHD207).

Deze hut wordt via de weg vanuit Italië bevoorraad. Men spreekt er zowel Duits als Italiaans.

http://www.pfitscherjochhaus.com/

Na een rustpauze vat je de afdaling aan. Eerst ga je terug tot aan de grens en vanaf hier kan je zowel de jeepweg nemen als  het pad dat afdaalt naar het stuwmeer. In de kom, komen de twee terug samen. Waar de meanders van de rivier terug samenkomen om zich vervolgens in een geul te storten, heb je de mogelijkheid om rechtstreeks via het pad af te dalen (AUTBHD209) , of klim je terug een stukje via de jeepweg tot aan de Lavitzalm (AUTBHD210) op 2098m. Hier vind je de gebruikelijke producten. Het is hier gezelliger dan in de Italiaanse hut, die wat steriel overkomt, vooral door de zelfbedieningstoog. Wees vooral niet verwonderd dat je hier veel lui met een fiets zult zien sleuren. Blijkbaar maakt dit deel uit van een grotendeels verharde populaire mountainbikeroute.

Vanaf hier verloopt de afdaling verder probleemloos tot aan de parking van het stuwmeer en de Dominikushütte.

12) Voorbereidingswandelingen vanuit het dal (camping):

12.1) Laubichl (620m) – Kotahornalm (1624m) – Karalm (1746m) – Mayrhofen Laubich (620m) (ca. 7u)

Je vertrekt vanaf de camping (AUTBHC000) en loopt naar links richting Mayrhofen tot het eerste asfaltwegje naar links. Dit volg je tot het einde en tot aan de bosrand, waar je het pad naar links volgt (Hollenz Bergweg). Deze weg staat niet aangegeven op digitale kaarten. Je dwarst het asfalt en blijft deze weg volgen tot je op wat asfalt komt. De aanduidingen zijn hier niet zo duidelijk.

Aanvankelijk volg je de aanduiding Ramsau. Je moet in elk geval de meest stijgende weg volgen en de aanduidingen van het pad 51, richting Schweinberg. Je klimt tot aan de bosrand (AUTBHC103). Je klimt verder tot je een grindweg bereikt in een haarspeldbocht (AUTBHC104). Je blijft klimmen via het pad dat de bochten in de grindweg afsteekt tot je de grindweg opnieuw bereikt aan een gebouw (AUTBHC105).

Hoger zal je uiteindelijk betere aanduidingen vinden richting Gerlossteinwand en uiteindelijk Kotahornalm (AUTBHC109). De Karalmhütte (AUTBHC110) is heel erg klein. Je zal er dus hoofdzakelijk buiten moeten zitten. Bij slecht weer kan je misschien beter halt houden in de eerste hut.

Via het pad 50 loop je naar de al genoemde Karalm (AUTBHC110). De hut is uiterst klein en niet erg prijzig. Ze wordt uitgebaat door een oude man (hoe lang nog?).

Een beetje voorbij de hut komt het pad uit op een jeepweg (AUTBHC111). Vanaf hier wordt de afdaling aangevat, soms langs de jeepweg, soms langs een pad dat de bochten afsnijdt. Uiteindelijk kom je aan het gasthuis Steinerkogel (1269m – AUTBHC117). Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op Mayrhofen. Vervolgens daal je weer af via een pad (nr. 5) naar Mayrhofen. Bij GPS AUTBHC119 passeer je de Brandberger Kapelle en een kruisweg en vervolgens bereik je bij GPS AUTBHC120 het begin van de bewoonde wereld van Mayrhofen. Door het stadje ga je terug richting camping (AUTBHC000).

12.2) Laubichl (620m) – Mayrhofen – Finkenberg – Gamshütte (1921m) – Karlsteg (821m) – Mayrhofen – Laubichl (ca 9u):

De Gamshütte is de eerste hut van de Berliner Hohenweg. Gezien je echter de tweede dag al een tocht van 9u (met volle rugzak) voorgeschoteld krijgt, wordt deze niet zo veel gebruikt als startpunt, maar wordt eerder de ook door mij gebruikte Furtschaglhaus daarvoor gebruikt.

Vooreerst is de hier voorgestelde dagwandeling een lange toch. De horizontale afstand is groot en het hoogteverschil bedraagt 1300m. De gemakkelijkste manier om het voor jezelf iets lichter te maken is dat je de tocht in omgekeerde richting maakt en daarbij de bus neemt vanaf het treinstation of het postgebouw in Mayrhofen richting Dominikushütte en Schlegeisspeicher  of enkel tot Ginzling (rijdt vroeger en later (www.postbus.at)) en afstapt aan de eerste halte voorbij de tunnel, zijnde Karlsteg (AUTBHC210 – 897m). Op die manier heb je al ruim 250 m hoogte gewonnen, maar heb je vooral een redelijke horizontale afstand afgelegd.

Je steekt hier dan de brug over de rivier over en volgt het wat rommelig pad tussen de  voor de landbouw beschikbare stukken tot aan een zitbank (AUTBHC212) met zicht op het dal. Hier vind je het pad (Georg Herboltz Weg) omhoog tot aan een splitsing (AUTBHC214) vlak onder de Gamshütte. Vanaf hier volg je het pad naar links tot aan de hut zelf (AUTBHC216). Een bijkomend voordeel is ook dat deze kant steiler is en dat dit voor de gemiddelde bergwandelaar technisch gemakkelijker is dan afdalen via dezelfde weg.

Ikzelf heb dus alles te voet gedaan en ben vertrokken vanaf de camping naar link en dan aan de eerste kleine asfaltweg recht tot aan de hoofdweg. Deze dwars je en vervolgens dwars je ook de spoorweg (AUTBHC231). Je gaat een stukje weg van de hoofdweg en loopt dan verder min of meer evenwijdig ermee. De weg gaat ter hoogte van een gasthuis (AUTBHC230) over in een smalle weg, voor het verkeer in het algemeen.

Je vervolgt in dezelfde richting, tot je aan een kruispunt(AUTBHC229)  komt, met rechts van jou een brug. Hier dwars je de brug (AUTBHC228) en ga je in dezelfde richting verder, stroomopwaarts langs de rivier tot je uitkomt in een bocht van de weg (AUTBHC223). Je dwarst de rijbaan  en gaat rechtdoor, eerst min of meer vlak, maar al snel gaat het steil omhoog. Op een bepaald ogenblik dwars je een klein bruggetje (AUTBHC221) en klim je verder door een weide tot aan een bosrand.

Het gaat verder omhoog lang de kloofrand tot je de eerste huizen bereikt van Finkenberg. Hier zoek je de aanduiding van de Duivelsbrug en dan ga je naar links tot aan een brug met een mooi zicht op de kloof. Aan de overzijde loopt een mooi pad dat je door het bos en langs de kloof tot aan de volgende brug (AUTBHC219). Hier heb je opnieuw een mooi zicht op de kloof en de oude houten overdekte brug.

Hier vind je de eerste aanduiding naar de Gamshütte (3u). Je blijft op de zelfde oever evenwijdig aan de rivier lopen tot je langzaam de laatste huizen bereikt. Op een bepaald ogenblik vind je naar links een wat modderig paadje met een aanduiding naar de hut. Uiteindelijk kom je terug op een berijdbare weg.

 

Die volg je nog even tot je uiteindelijk het echte begin van het pad bereikt. Je  loopt hier over de Herman Hecht Weg en maakt eerst lange haarspeldbochten door het bos omhoog. Vervolgens ga je naar links en kom je in een meer open stuk, om uiteindelijk bij een schuilhutje met rustbanken een mooi uitzicht te vinden op het lagere dal. Je klimt verder tot je bij GPS AUTBHC214 de splitsing bereikt met het pad vanaf Karlsteg. Vervolgens gaat het nog iets meer omhoog tot je de feitelijke hut bereikt bij GPS AUTBHC216.

Gamshütte (AUTBHC216):

(1921m – 38 slaapplaatsen en daarmee de kleinste hut –

tel: 0043/667/343.77.41)

Gamshütte

Afdalen kan je dus ofwel via Karlsteg of via Finkenberg. Ikzelf daalde dus af via Karlsteg. Het pad is dus beduidend steiler dan de Herman Hecht  Weg. Het is ook minder gebruikt en daardoor iets meer overgroeid, maar niet van die aard dat dit problemen oplevert. Aan Karlsteg, (AUTBHC211) kan je wachten op de bus (als er nog een is). Je kan ook verder te voet afdalen. Het eerste deel verloopt nog via een pad. Je dwarst aan Karlsteg de weg en neemt de trapjes omhoog zodat je boven een sneeuwgalerij loopt. Vervolgens passeer je een schietstand voor kleiduifschieten, om wat verder terug af te dalen naar de oude weg (AUTBHC209) naar Mayrhofen. Het meeste verkeer gaat door de tunnel. Met wat geluk zie je hier mensen die aan Canyoning doen.

Laat je niet verleiden om het pad 33 naar Finkenberg te nemen, want dat is een grote omweg. Volg gewoon de weg tot aan het vervallen gasthuis Jochberg (AUTBHC207). Hier vind je opnieuw een pad (AUTBHC208) dat je wegleidt van de rijbaan. Je komt uiteindelijk  terug op de weg (AUTBHC206) en wanneer deze een bocht naar rechts maakt, ga je rechtdoor via een smal wegje. Op dit deel moet je goed opletten voor de vele richtingsveranderingen (Mayrhofen 30), maar uiteindelijk kom je opnieuw in de weiden. Uiteindelijk kom je aan een brugje, waar je de rivier oversteekt en dan loop je er langs tot je terug aan de hoofdweg vanuit Finkenberg bent.

Vanaf hier volg je dezelfde weg terug naar Mayrhofen en de camping.

12.3) Laubichl (620m) – Astegg (1176m) – Penkenhaus (1814m) – Penken (2095m) – Penkenalm – Bergrast (1794m) – Astegg (1176m) – Laubichl (620m):

Het meeste van deze tocht kan je met de kabelbaan afleggen. Er bestaat zelfs een combinatieticket voor de kabelbaan van Finkenberg en die van Mayrhofen. Als hier gebruik van wilt maken, vergeet dan je Gastenkaart niet als je verblijft op het grondgebied van Mayrhofen, want daarmee krijg je korting op de tarieven voor de kabelbaan. Persoonlijk vind ik het tamelijk prijzig en ik maak er dus enkel gebruik van als het echt niet anders kan.

Ikzelf heb dus alles opnieuw te voet gedaan en ben vertrokken via dezelfde weg als  beschreven in wandeling 11.2.

En dus ga je vanaf de camping naar link en dan aan de eerste kleine asfaltweg recht tot aan de hoofdweg. Deze dwars je en vervolgens dwars je ook de spoorweg. Je gaat een stukje weg van de hoofdweg en loopt dan verder min of meer evenwijdig ermee. De weg gaat ter hoogte van een gasthuis over in een smalle voor het verkeer in het algemeen . Je volgt in dezelfde richting tot je aan een kruispunt komt met rechts van je een brug. Hier dwars je de brug en ga je in dezelfde richting verder, stroomopwaarts langs de rivier tot je rechts een pad (AUTBHC227) vindt dat omhoog gaat tegen de berghelling met als aanduidingen: Astegg en Zimmereben. Hoger op de helling (AUTBHC301) vind je de splitsing tussen Astegg en Zimmereben.

Je gaat hier naar links en volgt het pad 2 naar Astegg.

Bijna boven, kom je op een verharde weg (AUTBHC306) die noch licht stijgt, om dan af te dalen naar het dal. Het Penkenjochhaus staan aangeduid naar links, maar dan loop je gewoon via Astegg (een zaak waar je iets kan gebruiken.), om vervolgens via een pad naar de verharde weg geleid te worden. Ikzelf ben naar rechts gegaan en heb vervolgens onmiddellijk de verharde weg omhoog genomen naar GPS AUTBHC307 en AUTBHC310. Je volgt de weg verder omhoog tot je een afslag vindt naar het Penkenhaus. Vanaf hier begint er weer een echt bergpad tot aan het Penkenhaus (AUTBHC313). Hier vind je nog een echte berghut, maar hogerop is enkel koning ski nog heer en meester.

Vanaf hier ga je een beetje naar rechts over een brede weg om deze iets verder deze te verlaten bij GPS AUTBHC313 en de klim aan te vatten naar het Penken Jochhaus of liever gezegd: het eindstation(AUTBHC315) van de skilift uit Finkenberg . Dit gaat hoofdzakelijk via een pas aangelegde bulldozer weg, die in de winter waarschijnlijk als skipiste gebruikt wordt. Hier en daar vind je nog een afsteek via het oorspronkelijke pad, maar dit geeft duidelijk aan, dat er aan de skiërs duidelijk meer te verdienen is dan aan de wandelaars.

Eenmaal boven aan het eindstation (AUTBHC315) kom je terecht in een wereld die mij niet  ligt. Er wordt hier naarstig gebouwd aan een tweede après-ski bar, gezien de buren er ook één hebben. Ik heb mij op een steen gezet en heb hier wat gegeten en gedronken van wat ik zelf uit het dal omhoog heb gebracht. En verder heb ik hier dit toeristencircus bekeken en zij hebben mij bekeken zoals men een aap in de zoo bekijkt.

Ik ben dan afgedaald via de brede weg richting Penkenalm (AUTBHC316), waar je een open zetellift vindt tot aan Bergrast. Opnieuw ben ik te voet afgedaald tot aan een splitsing (AUTBHC318), waar je naar rechts terug gaat naar het Penkenhaus en links naar het tussenstation van de kabelbaan naar Mayrhofen loopt. Hier kan je met een gesloten gondel afdalen tot Mayrhofen (Penkenbahn). Als je te voet wilt afdalen, volg je de weg nog iet verder tot aan het basisstation van alweer een skilift (AUTBHC320) en hier vind je eindelijk weer een echt bergpad naar beneden. Op een bepaald ogenblik (AUTBHC307) zal je terug samen komen met het pad dat je naar omhoog volgde en hier daal je terug af langs dezelfde weg tot Mayrhofen en Laubichl.

13) Klettersteig/Via Ferrata:

Tegenover de Camping van Mayrhofen vind je in de flank onder het Gasthof Zimmereben 4 Via Ferrata’s van verschillende moeilijkheidsgraad. Allen zijn vrij toegankelijk.

Vanuit het centrum van Mayrhofen gezien ligt de gemakkelijkste, die ook voor kinderen toegankelijk is, het dichtst naar Mayrhofen en de moeilijkste het verst. Die voor kinderen heeft ook elementen van een touwparcours, die moeilijker zijn dan de Via Ferrata zelf en die kunnen vermeden worden, gezien ze zich naast de Via Ferrata zelf bevinden.

Geen van de Via Ferrata’s overschrijdt de moeilijkheidsgraad van D, behalve een klein stukje op de moeilijkste dat D/E is, maar te omzeilen is via een gemakkelijkere variante.

Alle verdere informatie inzake de Via Ferrata’s vind je terug via:

https://www.bergsteigen.com/touren/klettersteig/huterlaner-klettersteig/

De topo voor de desbetreffende Via Ferrata’s vind je hieronder terug:

 

14) Coördinatenlijst: